Ja, baas, fijn dat U even tijd kon vrijmaken voor een gesprek onder 4 ogen. Ik zit ergens mee in mijn maag, al een hele tijd eigenlijk. Natuurlijk is het fantastisch om al die illusies en verleiding te bedenken, technisch en psychologisch uiterst interessant, maar...

 

Nou, als je even iets anders wilt, we hebben nog wel wat diepgaander taken klaarliggen, iets fundmenteler dan persoonlijkheidssoftware. Om CPU-power te besparen willen OS-programmeurs, van de afdeling hier beneden, een on-demand systeem opzetten, zodat we niet een totale wereld hoeven te simuleren, maar alleen ruimte rondom het hier-en-nu waar zich waarnemers bevinden, alleen als ze wakker zijn, en dan nog alleen voor wat...

 

Nou, nee, dat is het niet. Ik bedoel... we verleiden spelers juist om tijd te verspillen, toch? Om zich te verliezen in afleiding en verslaving, liefst steeds meer van hetzelfde. Bijvoorbeeld dat altijd maar opnieuw "leuk" willen ervaren, terwijl ze dat al lang kennen. Wij verwarren hen, zodat ze het niet doorhebben... waarom?

 

Spelers die de wens hebben om iets te ervaren, die geven wij zo lang mogelijk waar ze om gevraagd hebben. Deep-down willen ze liever Iets ervaren, dan Niets. En inderdaad, dat "leuk" is nogal stompzinnig herhalend. Maar de variatie verzorgen we meestal door grote verschillen in negatieve stemmingen en ervaringen. Kijk, wat we middels emoties adverteren als "leuk", daar komt gelijk een hele kudde spelers op afstormen, makkelijk zat. Maar omstandigheden die men een negatieve emotionele lading toeschrijft, dát valt niet mee. Daartoe moeten we ze stiekem verleiden, heel specifiek, dat plannen heel toevallig mislopen, of verwachtingen steeds maar niet uitkomen, etc. Maar velen stoten zich niet zo heel vaak aan dezelfde steen. Dus, mooie opdracht voor ons om te zorgen voor een breed aanbod van ondoorzichtige valkuilen.

 

Maar... dan kunnen we toch evengoed wat meer vormen van samenwerking en goedheid inprogrammeren? Die nadruk op misleiding, op alles wat er fout kan gaan, dáár heb ik nu wel genoeg van.

 

Nou moet jij eens goed luisteren, want je kijkt er helemaal scheef tegenaan. Ervaringen moeten nu eenmaal afwisselend positief en negatief zijn, zoals golven op zee. Alleen maar golftoppen... die herken je op den duur niet meer als er geen golfdalen tussen zitten. De betekenis van het positieve verdwijnt als er geen afwisseling is, vervlakking, apathie. Dat geeft in principe niks, maar dat is vrijwel nooit onze opdracht. En wat gezien wordt als goed of fout is totaal arbitrair. Spelers willen gewoon door middel van ervaring in afgescheidenheid hier en daar wat betekenis denken te vinden. Niet écht samen, zonder individualiteit. Ze willen "zelf" iets van het leven vinden. En vergeet niet, wij houden niet van rust, maar propageren voortdurend om te zoeken.

 

Precies... weer van die doortrapte bijna-waarheden... ik wordt er niet goed van. 

 

Ik snap je frustratie wel, hoor. Maar het leven IS illusie, een enorm bouwwerk van bijna-waarheden. Dat maakt het zo bont en gevariëerd. Al die miljoenen diersoorten, al die miljoenen meningen, standpunten, visies, oordelen. 

 

Mee eens, het is geen saaie boel. Maar kan het niet met wat minder egoïsme en strijd?

 

Bepaal jij dan maar wat het universeel "goede" is. Welke diersoorten mogen verdwijnen? Parasieten, insecten, lieveheersbeestjes? En welk deel der mensheid moeten we dwingen om jouw ideaal te volgen? Hoezeer moet het leven verschralen, zodat er niets slechts meer over is?

 

Ik weet het niet. Dát frustreert me nou juist zo.

 

Mooi. Frustratie is expres ingebouwd, als motief om er vanaf te willen komen, dus om toch maar dóór te gaan. Snap je? Bij een té ideale wereld houden spelers het niet lang vol, hooguit een paar levens, dan is de lol er af. Zodra de betekenis van "lol" wordt doorzien, of de betekenis van betekenis. Snap je? Als er rust komt in plaats van haast, focus in plaats van verwarring, als essentie van "willen" boven water komt, of het daadwerkelijke opgaan in "wij" in plaats van "ik", dus als er zuiverder zou kunnen worden nagedacht, dan...

 

Ja ja, dan blijft het spel niet lang interessant.

 

Precies. Spelers komen niet voor niets hier, vanuit een toestand van perfectie, waarin niets niet klopt. Je mag daar niet eens zeggen dat alles koek en ei is, kun je je voorstellen? Dus spelers willen "leven" om ook eens iets anders mee te maken. Een tikkeltje minder ideaal, of desgewenst een explosie van haat. Dat voorstanders van koek op de vuist gaan met de eitjes, laat ze, why not? Zolang ze maar iets heftigs ervaren, want dat bezorgt ze het besef te bestaan. En zelfs na een bijzonder vervelend leven komt ooit zonneschijn, toch?

 

Eh, dat zal wel. Terug naar perfectie en eenheid?

 

Ja, zo iets. Daarom was het noodzakelijk om eenheid in de tijd te plaatsen, en om te dopen tot "streven naar verbondenheid". Want in ware eenheid verdwijnt het persoonlijke, dan los je op, is er geen contrast meer mogelijk, geen ervaren. Maar mensen en dingen met elkaar willen verbinden - waar jij op uit bent - dat is een prachtige en langdurige aspiratie. Dáárin zijn er nog wel mogelijkheden voor verdere carriëreontwikkeling, maar niet op onze afdeling.

 

Nou, dat lijkt me wel wat.

 

Ik zal eens informeren of ze vacatures hebben. Maar voorafgaand is er wel behoorlijk wat extra scholing nodig. Onze manier van werken is behoorlijk grof, wij gebruiken extreme emoties en botte gedachten om spelers in het nauw te drijven. Maar op de "spirituele" afdeling hierboven gaat het er een stuk verfijnder aan toe.

 

Nou, dat lijkt me een goed idee. Ik werd afgelopen tijd behoorlijk overprikkeld, ben wel toe aan wat rust.

 

Aha, je hebt het meteen al begrepen. Streven naar rust, nog zo'n fantastisch doel van de spirituele wereld.

 

Wat is er mis met rust?

 

O, helemaal niks hoor. Verbruikt weinig CPU-power.