Wat als je een computerspel zou maken dat ultiem verslavend zou zijn? Zo mateloos fascinerend (of frustrerend) dat je de rest van je leven niet eens meer zou merken dat je achter een scherm zit? Toetsenbord en haren grijs, vingertjes afgesleten, en het nóg steeds niet door hebben. Wow! Da's nog eens een uitdaging, hè? Dus, om te beginnen, welke hoofdingrediënten hebben we nodig om een speler zo compleet gebiologeerd te houden, dat hij zijn (of zij haar) ware natuur voorgoed vergeet?

 

Laat maar eens beginnen met het ideetje van GOED. En de suggestie dat hij (of zij) een biologisch systeem zou zijn. En dat blijkt dat al het biologische wankel is, dat het kan kapot, desnoods pijn doet. Dus hij voorzichtig mee omspringen. Belangrijk om te blijven LEVEN. Lang leven geeft een hoge SCORE. En scoren is goed. En goed is nu eenmaal goed. Eh... omdat...

 

Een DOEL is sowieso een uitstekende manier om aandacht te manipuleren. Sta niet open voor alles, maar focus op één ding, het goede, of bewonder medespelers met hoge scores. Een vrijwillig soort oogkleppen, haha, richting iets BETERS. Want beter is immers beter, dus... eh... want...

 

Kan ook niet anders, omdat het LEUK is, welja. Maar wat is er leuk aan leuk? Omdat het de score verhoogt. En een goed GEVOEL oplevert, Yes! Dat is 'm. Een speler moet zijn gevoel keibelangrijk vinden... eh... want... nou, klinkt wel logisch. Ja, een dubbele boekhouding met LOGICA die zegt dat het echtwaar is.

 

En uiteraard, omdat gevoel dingen ECHT doet lijken. Als IETS gebeurt en er treedt "goed" en "gevoel" op, nou, dan moet het wel echt zijn, want "HET DOET JE WAT", hahaha. Bewijs geleverd. Dus wat echt lijkt, is ook daadwerklijke enorm echt, dus verslavend... eh... immers...

 

Nou... nog één leveltje dan? Wat echt lijkt, lijkt te ZIJN. Dát maken we de crux van het hele spel. En dat wat-is, laten we dat belangrijk én goed én echt én levend noemen. Lijkt me wel voldoende. Als je ziet wat-is, dan weet je dat je zelf BESTAAT. Ongelofelijk hypnotiserend, want... eh...

 

En DOEN ook maar in de categorie van "goed"? Dat houdt je behoorlijk weg van "zijn". En TIJD, ook een leuke. En het idee van TEKORT, en behoefte aan MEER. Dus, ach ja, waarom niet, meer doen in minder tijd, HAAST ook bij de goeien.

 

Hé, stop eens even, er klopt iets niet. De ultieme reden om je voor dit spel te interesseren... veel te gemakkelijk om die bullshit te doorzien. Allemaal cirkelredeneringen. Als een speler ook maar beetje kritisch kijkt naar hoe we hem wijs maken, dan valt ons gelijk door de mand. Zo gaat het echt niet lukken. Er is iets heel nieuws nodig. Met zo'n in zichzelf gekeerde verklaring van "goed" is "beter" dus "leuk" want "meer" en "haast" om te "leven"... dat heeft na korte tijd haast geen aantrekkingskracht meer. Zonder contrast valt de bodem er onderuit, get it?

 

Aha! Dat is 'm. Afstotingskracht, zo iets moet er nog bij. En die noemen we ANGST, ok? We doen geloven dat spelers moeten weglopen voor angst. Of wegkijken, wegduwen of ontkennen. Maar niet uitpluizen of doorvoelen. Afschuw, walging, boosheid, verdriet, hoe meer smaken, hoe ingewikkelder, hoe beter. O ja... "beter" daar hadden we al een fantastische reden voor. Dus angst labelen we dan maar als "niet goed", "niet leuk", "doelloos" en "negatief scoren", even erg als "tekort komen". Zeker niet iets om "beter" van te worden.

 

En voor wie niet horen wil, én niet voelen, een zeldzaam eigenwijs uilskuiken, hoe houden we die in toom, waar is zijn ultieme angst op gebaseerd?

 

Ach, natuurlijk. Laten we veel dingetjes SLECHT noemen. En dat ze mekaar voortdurend eraan herinneren dat slecht "niet goed" is, dan ontstaat een groepsfobie, klakkeloos napraten of nadenken. Het ultieme slechte is NIET LEVEN, dus niet in het spel geloven. Ja, met als fysieke variant dreiging van de DOOD, klinkt lekker mysterieus en grrrriezzzelig, dat onderdrukt nieuwsgier. Of, voor wie tóch nog verder spit suggereren we het NIET ZIJN. De horror dat de hele bodem er onderuit valt. De bodem die wij hebben wijsgemaakt, haha.

 

Goed, klinkt al best leuk, maar nu hebben we dus een positief systeem, zogenaamde goed, en een negatief systeem, zogenaamde angst. Plusjes en minnetjes. En die kunnen ze gaan ophemelen, vervloeken, verplaatsen, elkaar toespelen, afkopen, of god weet wat. Waarom zouden niet een heleboel spelers dat doorzien, als chemisch gefabriceerde stuursignaaltjes? Ik bedoel, uiteindelijk niet op een positieve score uitkomen. Existentiële zinloosheid en zo?

 

O, inderdaad. We moeten angst veel sterker maken dan beloning. Laten we zeggen 3 keer sterker. Drie keer meer herseninhoud, veel meer negatieve chemicaliën voorhanden dan positieve, blokkade van kritisch denken, fysieke verschijnselen, verkramping. Het IQ onder de citroenpers, alles wat er van overblijft is een keuze voor vluchten, vechten of bevriezen... ja, allemaal vrij zinloos. Uit alle macht proberen het negatieve te voorkomen, dat is een geweldige motivatie om steeds maar door te gaan. De nijging om angst te onderzoeken, die moeten we hoe-dan-ook onderdrukken. Laten we het zo maar inprogrammeren, in firmware, dan kan het niet makkelijk worden verwijderd.

 

Lijkt geniaal gevonden maar toch een slecht idee. Want met zo veel nadruk op het negatieve, op angst en dood en zo, dan zijn spelers wel héél snel uitgespeeld, vanwege negatieve scores. Wat hebben "beter" en "goed" en "leuk" nog in te brengen, als jullie het angstsysteem zo gruwelijk overdimensioneren? Een geboorte wordt wellicht al zo traumatisch dat een speler gewoon geen zin heeft om adem te halen.

 

Tja, klopt. Dat is een lastige. Laten we dan de neiging tot fysiek OVERLEVEN invoeren, en die nóg sterker maken dan angst. Dubbel zo sterk als doodsangst, ja? Allemaal mee eens? Voor de zekerheid dat maar in hardware programmeren? Dan overleeft het een reboot.

 

Ja, mooi. Maar als spelers opgroeien en het denksysteem op gang komt, met "angst" zó veel sterker dan "leuk"... als daarvan een beetje administratie wordt bijgehouden, en men raakt verslaafd aan een dagelijkse focus op "dood" en "slecht". Nee, na een jaartje of tien loop het geheid mis, dan hebben ze het door.

 

Right. En als ze hersenonderzoek gaan doen wordt het ook meteen duidelijk dat er met hun beoordelingsvermogen geknoeid is. Ook psychologisch valt het direct aan te tonen, of bij het gissen naar zogenaamde toekomst.

 

Kunnen we daar iets mee? TOEKOMST als illusie van het denksysteem, zo hadden jullie het toch bedacht? Als dat "leven" zo'n opeenstapeling is van angstvallig ontwijken wordt, van het zogenaamd slechte, dan moeten we daar iets "goeds" tegenover stellen, dat kán niet anders.

 

Ach natuurlijk. Kan dus niet anders dan dat we gedachten over toekomst véél belangrijker maken dan hoe het nu daadwerkelijk is. Een stuk of 10 keer? Laten we dat OPTIMISME noemen, en als "goed" klassificeren. Haalt aandacht lekker weg van momentane alertheid, want dat is dé plek waar we kwetsbaar zijn. Trouwens, door het denksysteem nog wat meer te corrumperen kunnen we gelijk ook VERWARRING en neiging tot AFLEIDING inbouwen, zodat de gevoels-hoax niet wordt opgemerkt.

 

Ik dacht dat er ook iets van VERLEDEN zou worden gefabriceerd? Wie eerder geloofde in iets goeds, wat in werkelijkheid veel slechter uitpakte, dat nodigt niet bepaald uit tot vertrouwen in het denken. En als geloof in denken gaat wankelen, dan duurt het meer niet lang tot... game over.

 

Klopt helemaal. Daarom willen we een algorithme inbouwen ten behoeve van selectief VERGETEN. Alles wat kan leiden tot inzicht in gebreken van het denken wordt just-in-time verwijderd.

 

Oh boy, wat naïef. Als een speler merkt dat herinneringen worden gehackt... Nee, zo'n oplossing is echt te stom voor woorden. Gaten in het geheugen schieten, en wel precies zo dat denkfouten worden verdoezeld... nee, te doorzichtig, dat wordt niks. Kom, laat maar zitten, we gaan naar huis. 

 

Nee baas, als je je niet herinnert wat je eerder wel herinnerde? Geheugen is all-there-is. Persoonlijkheid, voorkeuren, angsten, verlangens, historie, voorspelling... door geheugen te hacken kunnen vrijwel overal bij. Alleen in het hier-en-nu zijn we kwetsbaar. Maar met alles wat uit het geheugen komt zijn wij heer en meester. Omdat het als vanzelfsprekend wordt geloofd. Hoe kun je weten dat we geheugen hacken, als je dat vraagt aan... het geheugen?

 

Haaahaha, ik krijg er weer vertrouwen in. En "vanzelfsprekend" is niet van het Zelf... magische woordverwarring. Als het geheugen spreekt... zilver. Als het zwijgt... goud. Maareh... effe realistisch... een speler die pen en papier kan hanteren, die krijgt wel door dat er aan zijn flarden herinnerbaars iets hapert...

 

LUI

 

Heel goed gevonden, maak spelers lui. Opschrijven wat je denkt of zegt, om te checken of het consistent is met wat je later denkt of zegt... heel ongebruikelijk, absurd, kost moeite en levert geen extra score op. Alhoewel, er zijn van die types die ze WETENSCHAPPERS noemen, die koste wat het kost alles opschrijven. Hoe pakken we dat soort sceptici aan?

 

Dat is inderdaad een groot probleem. Ook omdat zij nogal happig zijn om al hun bevindingen rond te bazuinen. Zoals wij de buitenwereld nu ontworpen hebben, binnen een eindige constraints, zijn er overal randen te vinden waar we geen pottenkijkers dulden. En wetenschappers willen nou juist altijd tot het uiterste gaan. Op zo'n rand kloppen, er een gaatje in boren, kijken wat er achter zit. En dan zien ze hét.

 

Wat voor randen. Heb je wat voorbeelden?

 

Nou, als je het heel grote onderzoekt, de rand van het heelal. Als je erheen vliegt beweegt'ie achteruit... behoorlijk ongeloofwaardig. Of het heel pietepeuterig kleine, afrondingsfouten en zo. En bij grote snelheden, dan stopt de tijd. En bij heel kleine snelheden groeit onzekerheid. En er zit iets verdachts in overdaad aan informatie, vanuit quantum toestanden... en bij zeer weinig informatie, qbits en zo. En bij zeer grote massa, zwarte gaten. En zeer kleine massa's verdampen. En zeer sterk geloof of absoluut ongeloof... of grote zekerheid, rijkdom, tijdsduur, ...

 

Ok, I get it. Spelers moeten netjes opeengedreven in het midden blijven. Nou, dan zit er niks anders op dan angst-voor-het-onbekende. Of een moeras-techniek toepassen: afdekken met de ene na de andere laag van toenemende complexiteit. Moet er wel aanlokkelijk uitzien, maar nooit tot een eenduidige oplossing komen.

 

Jawel baas. Afstoten of flink bezighouden dus, oneindig interessant. Maar - als ik zo vrij mag zijn - is het dan ook geen goed idee om wetenschappelijk onderzoek ook steeds duurder te maken? Zowel mentale als financiële resources uitputten? Kennisdistributie in losstaande artikelen, te veel voor één brein om te doorzien, en niet makkelijk integreerbaar?

 

En nog iets in de aanbieding voor anti-wetenschappelijke types?

 

We hebben we nog wel wat conceptjes liggen die we kunnen hergebruiken voor het SPIRITUELE. Planeten en voorspelbaarheid, zeldzame paranormale verschijnselen, tegenstrijdige geloofsmanifesten, ondingetjes vanuit het ongemanifesteerde, psychose. En op verbondenheid en rust vliegen ze blindelings af. Tipjes van de sluier, maar dan grotendeels op z'n kop, zodat ze er hun vingers er niet achter krijgen.

 

Ja prima. Dus bij mekaar 1, 2, 3, 4-dubbele veiligheid, voor deze soorten van uittreding hoeven we ons verder niet te hoeden. Maar nog even over zo'n brein gesproken... als (anti)wetenschappers daar lucht van krijgen, de onderliggende processen, daar maak ik me wel zorgen over.

 

Voorlopig geen vuiltje aan de lucht. Zolang een brein gebruikt wordt om te denken valt er niets bijzonders te ontdekken. Vanwege dat rare geloof in enen en nullen, welles en nietes, dualiteit. Daarbij lijkt hersenwerking volstrekt NORMAAL. En wat normaal wordt gevonden lijkt nu eenmaal hoe het is. Het denken denkt dat ergens in het brein aansturing en waarneming plaatsvindt. So be it.

 

En als ze hun scanners en electrodes gaan gebruiken om het na te meten?

 

Nee, kijk, dat levert vooral aan/uit gegevens op. Een gedachte is er wel of niet. Een woord gebruik je of niet. Allemaal extremistisch en symbolisch, wat ze niet doorhebben. Realiteit en verwijzing door elkaar halend. Uiterst primitief.

 

Maar goed, het brein is ook een analoog, zelflerend regelsysteem, dat gaat toch al aardig richting een wondertje. Daaruit lijkt een flintertje goddelijke intelligentie aan het licht te komen, nietwaar? Roept zeker en vast ongewenste vragen op.

 

Welnee. Hoe het in godsnaam mogelijk is dat een kind leert lopen of fietsen? Veel natuurlijker en duizend keer sneller dan volleerde teams van wis- en natuurkundigen die samen iets robot-achtigs programmeren? Voor dat soort vragen deinst men voorlopig terug.

 

Dus een kwestie van tijd voordat er vermoedens komen dat er wél iets rammelt. Honderd miljard hersencellen, gemaakt van trillende moleculen, een biljard synapsen, in een oplossing van water, en die boel glibbert en bibbert de hele tijd. Gemaakt van deeltjes, die stuiteren als biljardballen, een ziljoen keer per seconde, boordevol onmeetbaar toeval? En daar zouden dan betrouwbare inzichten en uitvindingen uit voortkomen. Geloof je het zelf?

 

Jawel, zo zit het. Geloof in denken is geen probleem. Omdat we er het woordje IK erbij hebben gestopt. En "ik" is heilig, dat symbool wordt niet onderzocht, vanwege angst voor geen-ik. Dus de gedachte "ik denk" wordt een wereldwijde no-brainer. En deze gospel bazuinen we rond vanaf een jaar of twee. Ouders roepen emotioneel beladen "Denk nou toch eens ná!!" En even later nemen scholen het over. Complete desinformation overflow van het energiesysteem, een dagelijks brainwash met "Denk, Denk, Denk... anders zwaait er wat..." Don't worry.

 

Ja, zie je wel. Als ik per ongeluk zou zwaaien... lig ik nachten over wakker. Dat ze ooit inzien dat quantum-encryptie er is om het weg te moffelen. En dat alles met alles in contact staat, verstrengelde deeltjes onafhankelijk van afstand en barriëres. Als je toch wéét hoe het natuurkundig en biologisch in mekaar zit...

 

Ja, erger nog, van chaos-theorie en oneindige versterking van kleine signalen weten ze ook al, en sommigen vermoeden dat neurale netwerken als antenne kunnen fungeren en zo.

 

Ik slaap er niet van, doe geen oog dicht. Ik geloof niet dat het goedkomt.

 

Maar mensen wel. We hebben inmiddels zo veel angst en afleiding geïnjecteerd dat zelfs boeken die een beetje in de juiste richting wijzen geen significante invloed meer hebben. Overspoeld door onzin en bijna-onzin. Geeft spelers gewoon wat ze willen, want ze zien niet in wat willen is. Egoïsme en geloof in afgescheidenheid zijn zó veel sterker dan concrete aanwijzingen voor verbondenheid... En van wetenschappers zullen we geen last hebben. Die zijn per definitie monddood, want iedere aanname is inherent kreupel. Net als informatie...

 

Nou, fijn dat je daarvan zo overtuigd bent. Gelukkig maar.

 

Dat vergat ik nog even te vermelden. Het zoeken naar geluk is de grootste blokkade van geluk. Is dat niet prachtig? Wat je zoekt buiten jezelf... dat leidt ten hoogste tot zogenaamde ERVARING, en die is altijd tijdelijk. Hoe tijdelijk... dat hebben wij in de hand. Is dat niet de ultieme verleiding? Door geen enkele andere truc gaat zoveel CPU power in rook op als door het zoeken naar geluk. Een zoeker heeft het gevoel dat'ie leeft.

 

Wil je zeggen dat daarmee onze strategie van mateloze fascinatie voor onwaarheid geheel is gelukt?

 

Nou,  bijna. Er zijn wat spelers die het doorhebben, zich werkelijk realiseren hoe het zit. Maar die lachen zichzelf een deuk, en worden dus niet meer serieus genomen. Dat het leven een lolletje zou zijn, belachelijke bewering, toch? Dus...

 

Dus blijft er nog één randverschijnsel over.

 

Nou, nee. We hebben alles wel zo'n beetje gehad. Onoverkomelijke fascinatie, alle neiging wijzen naar de buitenwereld, gedachten, gevoelens, sensaties, ik, geld, conflict, sex, het spirituele, oude koeien... What else is there?

 

You know.

 

O, inderdaad. Dat wat weet.

 

Bewustzijn.

 

Haha, maar dat is niks, niets, een niet-iets. Dus geen concrete bedreiging voor afvalligheid. Denken is wel enigzins bewust, maar bevat bij normale spelers geen zelfbewustzijn. Wie kan het een reet schelen waar gedachten vandaan komen? En keuzes? Zolang we het als "van mij" labelen, wordt alles voor zoete koek geslikt.

 

Verscholen achter angst?

 

Erger nog, angst voor angst. En voor het geval je erover durft te praten: bewustzijn valt helemaal buiten het door-en-door gecorrumpeerde taalgebruik. Dus wie zal het in zijn maffe kop kúnnen halen om Niets te onderzoeken? Zonder vooruitzicht. Onuitspreekbaar. Onfinancierbaar. Geen enkele medestander. Met twee-of-meer tegelijk uit het spel breken is ondoenlijk. Dus angst om alleen te zijn. Haha. Dus interesse in de essentie van gewaarzijn... hou toch op.

 

Precies. Als een zeer koppige speler, in z'n eentje, met wetenschapsmentaliteit, zich serieus gaat afvragen: wie ben ik?

 

En blijft afvragen?

 

Jarenlang.

 

Misschien overlijdt hij door de stress.

 

Zoniet?

 

Tja, dan valt'ie over de rand.