22 april 2018
In het ware zit een spikkeltje onwaars
In het mooie een snufje lelijks
In het heerlijke luiheid
In pijn een pointer
naar waarheid
[Yin & Yang]
Wie wil er nou niet het mooie? En daarvan het goede. En daarvan ook nog maar het leuke, en het begrijpelijke van het bekende, van het comfortabele. En vooral snel, hier-en-nu. Eens even uitrekenen… als je krijgt wat je wilt heb je ruim 99% van het leven weggewild… tegen aanzienlijke onderhoudskosten. Mooi toch?
We willen allemaal wat, ik dit, jij dat… what’s the problem? Ik wil best meer geld, eigenlijk dat van jou. En ik wil wereldvrede, wij allemaal, en toch blijft er oorlog? We willen 'samen', maar lijken verslaafd aan verhalen over “dit belang versus dat belang”... zogenaamd nieuws. Iets in ons verkneukelt zich. Kortom, er zit iets paradoxaals in ‘willen krijgen wat je wilt'.
Want wie of wat bepaalt wat ‘goed’ of ‘leuk’ is, of zal zijn? Ooit echt onderzocht? Een aangeleerd innerlijk rechtssysteem dat scheidslijnen trekt en gedachten produceert in termen van ‘dit wel’ en ‘dat niet’. Aan ons is de keuze om zulk gepraat al dan niet te geloven. Onderliggende aannames van dat systeem zijn tijd, afgescheidenheid, hardheid en gevaar. Vandaar dat het zichzelf iedere dag opnieuw wil versterken.
Deep down voelen we wel dat we onze fascinatie voor deze zwart/wit binnenwereld moeten corrigeren, door middel van contacten, relaties, eer, het goede, controle, veiligheid, moois, etc. Dus in feite een deze dubbele misvatting, die tientallen jaren lang een vorm van entertainment schept, invulling aan ons leven, en een idee van nut. Want kijk eens hoe bont de natuur is, de mensheid, met duizenden variaties van pogingen tot ‘herstel van eenheid’, prachtig toch?
Maar ja, zolang jij niet weet wanneer het je innerlijke rechter is, en niet JIJ, die voorzegt wat 'moet'? Als je hem genadeloos onderzoekt (met uiterste moed en/of wanhoop), valt hij in brokken uiteen. Dan blijkt eenheid nooit verbroken, zien we slechts vage krijtstreepen, waar ‘goed’ en ‘fout’ langs geschreven staat. Dan zie je beladen gedachten als... woordjes die opkomen in je hoofd. Wolkjes, die gokken naar waarheid, en weer verdwijnen, pffff.
Dat geeft zo'n fundamentele ontspanning dat je na een tijdje vanzelf naar een dieper level 'valt', waardoor je oorspronkelijke inzicht, gevoeligheid en waarden weer aan het licht komen. Geen gedoe over hoe het zou horen, maar actueel zien hoe het zit, helderheid. En dat gaat niet samen met "ja, maar ik moet éérst krijgen wat ik wil", "erbij moeten horen", en andere dwang. Daarom door velen gevreesd als "game over", maar in feite een grote stap op weg naar "huis".
Je innerlijke beoordelingssoftware genereert veel foutmeldingen en warnings, die we wegduwen en ervaren als ongedefinieerde onrust, verwarring en schuldgevoelens. Dat valt gedeeltelijk te sussen door kalmerende spiritualiteit. Of zoals Jan Klaassen het doet; hij schenkt via een hulporganisatie wat centjes schenkt aan zielige Katrijn. Maar nooit gaan de kleertjes uit, om direct te zien dat JIJ, Bewustzijn, de hele poppenkast runt.
Gelooft in wat je innerlijke rechter je voorschotelt versterkt bestaande ideeën. Tegenwoordig bezitten we meer, weten we meer en leven we langer en veiliger dan ooit tevoren. Is het genoeg, mogen we nu eindelijk rusten? Na 100.000 jaar vol riskante evolutie, mogen we nu Zijn? Welnee. Bloemen willen meer bloemen (mooi hè?) Verbloemen wil blijven verbloemen. Denken "dat tv-nieuws niks met leedvermaak te maken heeft" wil... Doorgaan om het doorgaan - wat we doorgaans voor ‘leven’ aanzien - lijkt immers veilig en voorspelbaar. |
Onderzoek beide kanten van de medaille. door je aandacht in balans te brengen. Misschien niet leuk of comfortabel. Maar zó kan verdieping ontstaan. Zicht op vrijwillige slavernij. En daardoor realisatie van wie JIJ werkelijk bent. |
Méér willen, totdat de planeet uit haar voegen barst? Of totdat jij door uitputting, depressie of grote tegenslag wakker wordt? Of wachten we totdat een bedreigende diersoort met één druk op een rode knop al het moois uitwist? Dankzij en inclusief innerlijke rechters? En tot die tijd braaf achter oordelen als ‘mooi’, 'goed' en ‘nu-eenmaal’ aan blijven rennen?
De ware JIJ, Bewustzijn, bent tijdens de opvoeding in slaap gesukkeld, en daarom nu voor minstens 99% onbeschikbaar, offline. Één procent focust op hoogdravende bijzaken als ‘tijd’, ‘noodzaak’, ‘plannen’, ‘streven’, ‘hoop’, ‘haast’, en ‘vertrouwen’, wat het systeem ongevoelig, naïef en traag maakt. Vanuit dat kleine gebiedje kun je niet zien waarom.
Fietsen lukt prima zonder hardheid, zonder te be- denken hoe te sturen, ‘links’, ‘links’, ‘rechts’, ‘links’, ‘rechts’. Ook leven lukt prima zonder zonder ruwe opdeling in ‘goed’, ‘slecht’, ‘mooi’, ‘lelijk’, ‘dit wel’, ‘dat niet’. En zelfs zonder beeld van ‘ik’ en ‘de wereld’. |
Als op een dag je overige 99% weer zou opstarten (soms vlak voor de dood) schrikt het zich vast lam... Hoe kon er in hemelsnaam zo’n afgeknepen toestand tientallen jaren voortduren? Bergen levensenergie opgeofferd aan een zwart/wit verdedigingssysteem? Omdat Bewustzijn dacht dat het bang was voor… Bewustzijn?? Angst voor het negeren van gedachten??? Wat kostelijke een grap. |
Zou je daarom bereid zijn om 1% van je resterende tijd op aarde te schenken aan een ander doel: het tegenovergestelde? Bijvoorbeeld 10 minuten per dag? Of door elke 100e vanzelfsprekendheid te gaan onderzoeken? Een aantal suggesties:
Interesse voor stilte tussen gedachten. Of merk ruimte-rondom op. Ook nu. Eens helemáál-doen wat je eerder half deed. Compleet verdwalen. Genieten van niet-weten. Alert niets-doen bij verwarring, nare gevoelens en belediging.
Stokstijf stilstaan tijdens haast. Je ‘eigen’ wil pesten. Intuïtie uitvoeren. Noteren wat ‘je’ gedachten beweren. Een dag stug niet-kiezen. Zomaar iets onaardigs doen. Tien minuten lang al ‘je’ gedachten weggooien. Doordrongen raken van het feit dat je 99% niet kúnt wensen. Of rustig toekijken wanneer het levensinfuus je onrust toedient.
Als je hiermee daadwerkelijk aan de gang gaat, kun je dan merken dat IETS van dit soort gekkigheid geniet? Zou je daarna 0,1% van je leven (40 dagen) kunnen weigeren om je in te zetten voor bestaande ideeën, en je best doen om die te ondergraven? Misverstand de wereld uit, te beginnen bij jezelf?
Temidden van het normale én het abnormale, het gewenste én ongewenste, het zekere én onzekere, als je aan die brede realiteit kunt wennen... kun je dan nog iets tekort komen? Of ben je onafhankelijk daarvan, in staat te Zijn? |
“Onderzoek en behoud het goede”
A, óf B, óf dat wat A én B ziet? |
Voor verdere uitleg, tips en bijeenkomsten, kijk op: www.zijnsbesef.nl