In het ware zit een spikkeltje onwaars

In het mooie een snufje lelijks

In het heerlijke luiheid

In pijn een pointer

naar waarheid

[Yin & Yang]

Wie wil er nou niet het mooie? En daarvan het goede. En daarvan ook nog maar het leuke, en het begrijpelijke van het bekende, van het comfortabele. En vooral snel, hier-en-nu. Eens even uitrekenen… als je krijgt wat je wilt heb je ruim 99% van het leven weggewild… tegen aanzienlijke onderhoudskosten. Mooi toch?

We willen allemaal wat, ik dit, jij dat… what’s the problem? Ik wil best meer geld, eigenlijk dat van jou. En ik wil wereldvrede, wij allemaal, en toch blijft er oorlog? We willen 'samen', maar lijken verslaafd aan verhalen over “dit belang versus dat belang”... zogenaamd nieuws. Iets in ons verkneukelt zich. Kortom, er zit iets paradoxaals in ‘willen krijgen wat je wilt'.

Want wie of wat bepaalt wat ‘goed’ of ‘leuk’ is, of zal zijn? Ooit echt onderzocht? Een aangeleerd innerlijk rechtssysteem dat scheidslijnen trekt en gedachten produceert in termen van ‘dit wel’ en ‘dat niet’. Aan ons is de keuze om zulk gepraat al dan niet te geloven. Onderliggende aannames van dat systeem zijn tijd, afgescheidenheid, hardheid en gevaar. Vandaar dat het zichzelf iedere dag opnieuw wil versterken.

Maar ja, zolang jij niet weet wanneer het je innerlijke rechter is, en niet JIJ, die voorzegt wat 'moet'? Als je hem genadeloos onderzoekt (met uiterste moed en/of wanhoop), valt hij in brokken uiteen. Dan blijkt eenheid nooit verbroken, zien we slechts vage krijtstreepen, waar ‘goed’ en ‘fout’ langs geschreven staat. Dan zie je beladen gedachten als... woordjes die opkomen in je hoofd. Wolkjes, die gokken naar waarheid, en weer verdwijnen, pffff.

Dat geeft zo'n fundamentele ontspanning dat je na een tijdje vanzelf naar een dieper level 'valt', waardoor je oorspronkelijke inzicht, gevoeligheid en waarden weer aan het licht komen. Geen gedoe over hoe het zou horen, maar actueel zien hoe het zit, helderheid. En dat gaat niet samen met "ja, maar ik moet éérst krijgen wat ik wil", "erbij moeten horen", en andere dwang. Daarom door velen gevreesd als "game over", maar in feite een grote stap op weg naar "huis".

Je innerlijke beoordelingssoftware genereert veel foutmeldingen en warnings, die we wegduwen en ervaren als ongedefinieerde onrust, verwarring en schuldgevoelens. Dat valt gedeeltelijk te sussen door kalmerende spiritualiteit. Of zoals Jan Klaassen het doet; hij schenkt via een hulporganisatie wat centjes schenkt aan zielige Katrijn. Maar nooit gaan de kleertjes uit, om direct te zien dat JIJ, Bewustzijn, de hele poppenkast runt.