De sprookjesdief
Als je niet weet waar het leven over gaat
Als je vermoedt dat je niks waard bent,
onwetend en klein, mislukt, zwak
Dat klópt, maar jij bent Jij niet
De onzin van het leven
is je ontstolen
| “ | In het land van Waarheid | ” |
|
heerste volmaakte, tijdloze rust en tevredenheid. Er was absoluut niets om zich zorgen over te maken, noch enige twijfel. Want niemand geloofde er in een toekomstige tijd, waarin iets “anders” zou kunnen lopen dan zou kunnen. Dus “mis” bestond niet, en geen “kerk” met zelfs geen idee van “zonde” en gebrek aan "missie". Geen doelen, geen verwachtingen, geen plannen... Zelfs geen “kennen” van iets “anders”. Men had er niets te doen, want de gloed van Waarheid was vol-doende.
Onschuld en onwetendheid waren zo totaal, dat men het grote gevaar niet zag naderen. Want - uiterst verbaasd over zoveel naïviteit - riep de dief plotseling: |
||
| “ | Dit kan niet wáár zijn!! Hoe bestáát het? | ” |
| En toen leek er toch één twijfeltje zijn nek uit te steken, en kwam de vraag op “Wat is bestaan?” En zo verdween het hek van de dam, want van de eerste vraag kwam een tweede, en zo kon de dief eindelijk zijn verhaal kwijt... | ||
| “ | Bestaan is waar het allemaal begint. Het eerste woord. Wie daar eenmaal in gelooft, die gaat ook geloven in een beter bestaan, een toekomst, en een tijd dat het allemaal stúkken mooier zal zijn. En met geloof komt hoop, op het einde van álle mogelijk tegenvallers. Voor de veiligheid gaan we plannen maken, zodat we kunnen verwachten dat een ideale wereld er nog tijdens ons bestaan van zal komen. En zoniet, voor wie heel zijn best denkt te hebben gedaan, wie weet, misschien daarna. Nou… klinkt dat niet gewéldig? | ” |
| Nou nee. Men begreep eerst niet dat er woorden waren die - binnen dat zogeheten “bestaan” - überhaupt iets te betekenen hadden. Hoezo zou “betekenis” betekenis hebben? En zo"doende" daarnaar ”zoeken”? Maar het enthousiasme van de dief klonk verleidelijk. Dus ging hij verder... | ||
| “ | Als je eenmaal een paar jaar bestaat, dan krijg je door dat je er bent, en wil je natuurlijk weten waarom. Als je iets raar vind, of angstig bent, ga je vragen stellen over betekenis. Vanzelf, so don't worry. Dus is er wel wat tegenstrijdigheid nodig. Een echt antwoord krijg je vaak niet meteen, daarvoor moet je nóg wat vragen stellen, en de betekenis van nóg meer woorden proberen te gokken en… Nou ja, dat noemen ze “taal” en “leren”. En “vragen staat vrij” hoor, dus vraag naar waarheid, want “waarheid zal U bevrijden”. Klinkt dat niet enórm, eh... | ” |
| Nu ontstond er wel degelijk wat interesse. Dat “zoeken naar waarheid”, dat hád iets. En het verkrijgen van steeds meer woorden en antwoorden, en daarom nog meer willen zoeken, waar het allemaal vandaan komt en zo... | ||
| “ | Weet je, “zoeken” is inderdaad een fantastisch tijdverdrijf, waarbij je ontevredenheid hoopt te verdrijven... en als het ooit lukt, dan geeft dat een enorme kick. Althans voor een tijdje. En vervolgens komt er vanuit onrust zeker weer wat nieuws op, en zoek je lekker verder. Tja, en om dat te kunnen “bedenken” moet je een hoop “weten”. Dat is "leuk", want dan “snap” je waarom, en kun je beter de waarde van antwoorden inschatten, en dat verhoogt je kans om later meer te vinden. Zodat je in steeds minder tijd nóg vlugger kunt. Nou, klinkt dat niet fabelachtig? | ” |
| Een van de luisteraars vroeg nog: ja, maar, binnen dat “bestaan”, wat daar gevonden kan worden, is dat dan ook... | ||
| “ | echt waar? | ” |
| Inderdaad, de vragensteller versprak zich, en begon te denken in de taal van de dief, over echtheid van waarheid. Dat is “waar” het mis ging. Want de inwoners hadden nooit namen of betekenis nodig gehad, zelfs geen naam van hun eigen onbegrensde land. Er waren immers geen buurlanden of andere "talen". Nooit eerder gehoord van een plek waar je kunt zoeken naar waarde... dus dat leek wel wat! Een bestaan vol waarschijnlijkheid, dat klonk verdomd goed, want ze voelden intuïtief aan waarom. De dief rook zijn overwinning en kreeg de smaak te pakken... | ||
| “ | Haha, helaas wel op één voorwaarde. Het is echt nodig dat jullie je naïviteit verliezen, want die heeft in het bestaan geen enkele waarde. Dus accepteer dat je in de vorm van een baby wordt geboren, waar dan ook. Zo goed als leeg en ongeprogrammeerd. Een levensvormpje dat altijd hunkert naar waardering, iets blijvend waardevols. Daarvoor moet zo'n scharminkel zich gewaar worden van zijn omgeving, en om de zin daarvan in te zien krijgt hij of zij een hele hoop zintuigen mee, waarvan er amper 5 nodig zijn om te overleven! Een grote uitdaging misschien, maar af en toe krijg je daarvoor zowaar wat tevredenheid toegeworpen, als teken van waarachtigheid van het bestaan. Klinkt dat niet ongelóófelijk? Nou... wie-o-wie heeft er geen bezwaar? | ” |
| En voor de dief tot 1 kon tellen had hij al twee inschrijvingen binnen. Die zouden tot “man” c.q. “vrouw” worden omgebouwd, dus beiden incompleet. Zo viel er gelijk al wat te zoeken, anders zouden het veraal onmiddellijk doorzien worden. Ware het niet dat eerlijkheid de dief gebood eerst nog een een disclaimer uit te spreken: | ||
| “ | Jullie mogen zelf kiezen of kennis waarde heeft. Wat mij betreft zou ik daar zwaar aan twijfelen. Maar ja, wie ben ik? | ” |
| Onmiddellijk volgden twee handtekeningen, no problem! En toen begon het grote avontuur. Kennelijk werd het voor die eerste twee tijdens hun aadse bestaan niet duidelijk waar het hem in zat, dat ze hun problemen niet de wereld uit kregen. Zweten in de schijn des aanziens, en zo, dat lukte wel, maar de dief had een wig gedreven tussen Waarheid en waarheid, oftewel tussen dat-wat-is en dat-wat-lijkt. Naarmate de intelligentie van de nieuwelingen toenam voegde hij steeds nieuwe verleidingen en schaamtes toe. Uit geilheid een nieuwe wereld willen bevolken, haha, maar dan wel absoluut zonder incest, haahaha! En vele illusies injecteerde hij elke week via goedklinkende preken. | ||
| “ | ... dus pas ook op voor gevvaarzijn. Het is zeer onwaarschijnlijk dat je op je zelf kunt vertrouwen, dus vind iets om jezelf waar te maken. In ieder geval kom ik jullie ooit verlossen, zodat je niet té waanzinnig, wijs, eh, ik bedoel... natuurlijk, onwijs waar en zinnig, of nee, dus ervvaar alles wat je wilt, zolang je maar nooit verlangt nnaar ... | ” |
| Het ging met vallen opstaan, maar al zijn fouten werden hem vergeven, zoals hij ook leerde om zijn gelovigen te vergegen. En al voor de derde burger verscheen was rauwe individualiteit al helemaal ingeburgerd. Met behulp van tijd, afstand en suggestie van onzekerheid kon de dief mensen en volkeren tegen elkaar uitspelen. Taalverwarring en gedachtenspinsels bleken de ultieme instrumenten van zijn magnifieke verdeel-en-heers politiek. En als er hier of daar toch wat helderheid dreigde op te komen schreeuwde de dief in gedachten iets van: | ||
| “ | Waarom ben ik niets waard en zijn anderen zo onwaarachtig? | ” |
|
En tóch, ondanks zijn doorslaande succes... als de dief soms in diepe contemplatie verzonken was, sprong hij plotseling op, met een helse vloek. Dan merkte hij dat zelfs zijn meest weloverwogen woorden sporen van waarheid bevatten. Onbedoelde uitglijders die hem zouden kunnen ontmaskeren. Allerlei verbanden, tegenstrijdigheden, hints en paradoxen die zijn almacht zouden kunnen verraden. Hooguit kon hij proberen die te verbloemen, of te verbergen achten een rookgordijn van angst of in een cocon van verwarring, maar hij kreeg ze niet weg. Want zijn woorden waren niet helemaal van hem. ⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺ P.S. Voor wie het nog niet door had, de dief was eigenlijk ook maar een sulletje, betaald om een list te verzinnen om Waarheid uit zijn niet bestaande tent te lokken, om zo van zogenaamd-buitenaf te kunnen proeven waar Waarheid nou eigenlijk naar smaakt. Daarvoor waren helaas ideeën van bijna-waarheid - zoals Leven en Bewustzijn - nodig, als contrast. Met als bijproducten: claimen en loslaten, ontstaan en verdwijnen, goed en slecht, zin en onzin. De prijs die de dief daar zelf voor betaalde was dat hij alles moest meebeleven. Alles! Door de ogen van mensen. |
||
| “ | Oei! | ” |
|
Daarom tenslotte de grote vraag... Leefde de dief nog lang gelukkig lang én gelukkig kort én ongelukkig Ja Nee Ja én nee Geen ja én geen nee
|
||
De moraal
Vruchten van de boom van kennis,
bekijk ze, maar neem ze niet tot je
Beschouw woorden en denkbeelden
als ruwe symbolen en verwijzingen
Niet als waarheid... en meteen
is de dief uitgeschakeld
De dief pikte ooit de onzin van het leven
Dus kreeg je er zin in, wilde je blijven, spelen
Van baby tot oud wrak willen we alsmaar méér
Ontmasker de dief en hij geeft zijn buit terug
waarvoor we levenslang op de vlucht zijn
Realisatie waar we vandaan komen
Het gevecht met de dief
heeft wel stevigheid nodig
Enorme bereidheid is vereist
Dus wacht niet, zak niet eerst
nog dieper het misverstand in
Grijp wat altijd al van jou was
Als je begint te verzwakken,
je hecht aan schijnzekerheden,
ego moeilijk kunt onderscheiden:
Zie wie je jarenlang klein hield
Ontdek hoe rijk je bent
En wie