In plaatsen waar ze, in naam van eigenbelang “niet weten wat ze doen” kun je dat misschien “vergeven”, als je ziet dat er ook subtiele hints rondhangen die je wijzen op het Ware. Een wakkere geest kan elke verleiding transformeren tot helderheid.

Maar ja, wat is er heerlijker dan om als een alarm afgaat het rotding uit te meppen, je dekbed over je hoofd te trekken en weer lekker verder te dommelen. De mind “vrij” laten stoeien … met speeltjes die Ikea je aanreikt? Meteen op de parkeerplaats al... Het gaat hier dus om REALISEREN van een DROOM, een absurde paradox die niemand slikt... toch? Ach ja, Ego en afgescheidenheid, dus handelsgeest, niet liefde. Na dit ontwaken met GRAAGte even een innerlijk dankgebedje voor de HULP.

Je gaat een plaats binnen waar een belang rondwaart, een doel. Men wil je verleiden tot het willen van méér, geluk zit'm in de buitenwereld, die moet mooier. Heel subtiel wil men jouw willen besturen, daar hebben zich experts jaren op verkneukeld, dus bestaan er honderden trucs, deels gedocumenteerd in boekjes. Die lees je consequent níét, right? Beetje vreemd, voor wie leeft op basis van ik-wil.

Een LICHTGEVEND hart BEVESTIGT nog maar eens heel duidelijk dat het gaat om het INSNOEREN van het HART van een KIND, zodat het VEILIG zou zijn, haha. Het fysieke leven is gruwelijk onveilig, en loopt altijd slecht af. Ons werkelijke hart, onze essentie, is altijd veilig. Wie dit - denkt - niet te weten, ontvang hulp bij het doorkopiëren naar de volgende generatie, maar wel eerst centjes betalen.

Enfin, een ijzersterke manier om je wil te zuiveren is om niet slaafs gedachten, gevoel en lichamelijke sensaties achterna te rennen, maar om zeer LAX toe te kijken hoe het systeem reageert. Merk je dat er een ik-willetje opkomt, "hmmm, lekkere zalm", kijk dan eens totaal passief toe hoe dat proces verloopt. Innerlijk “zien” wat er gepoogd wordt te construeren in jouw virtual-reality. En nadat dat dat is verdampt...

Bij deze metershoge aandachtstrekker kwam na een paar seconden de associatie: Die wil, ik ZAL'M eens tonen hoe robotachtig die is. Behekst (WITCH) door door Maya wordt er zand (SAND) in z'n ogen gestrooid. Ach ja, ik trek (PULL) het me maar niet persoonlijk aan."

Het fundament (FOUNDATION) van alles is een spel (PLAY). Volgens mijn woordenboek: spontaniteit. Maar dan merk je gedurende de hele winkel op hoe subtiel dit vermengd wordt met beperkte ruimte, namaak en belangen. Uiteraard het RECHT van ieder KIND... een sausje van "denkt U alstublieft niet verder na".

Ergens hebben ze gelijk, want zou het niet Ok zijn om kinderen rond een jaar of tien te gaan uitleggen dat angst, verlangen en ik-denken tijdelijke speeltjes waren? Een veiligheidsconstructie, om het tere lichaampje mee op te starten. Maar als we dit type naïeve aannames niet te boven groeien kunnen we ons niet ONTWIKKELEN tot ware volwassenheid. Anders blijft het leven een mechanisch spel, met kooppaleizen en ik-willetjes als pionnetjes. Maar willen we dat überhaupt VERANDEREN?

Het plafond hangt vol leidinkjes, van cameras richting spiedende ogen (en wie is het bewustzijn achterin die ogen?) Enfin, laat je je aandacht braaf meegaan naar waar deskundigen hem willen hebben? Voor wie zich vergist staan er PIJLEN naar waar je hoort te kijken. Dáár beneden is je zogenaamde EIGEN weg. Want waar je nu bent, zoals je nu bent, met je tekort aan spulletjes... foute boel... want je hoort hier iets te VINDEN.

Toen ik gehoorzaam en geïrriteerd mijn blik liet zakken voelde ik dat mijn zelfbeeld twee meter voor me uit ging. Haast om WEG te komen. Sprintje getrokken om 'm in te halen, maar ook hij versnelde zijn pas. Er zat niks anders op dan om compleet tot rust te komen, het zelfbeeld z'n energie te ontnemen, NU, op een heerlijke 3-zitsbank, gratis, alle gedachten foetsie. Geen verlangens, geen tekorten. ZIJN.

Iets wat daar verdomd veel op lijkt is om op een BANK te zitten, ontspannen, nét niet in het NU. Maar in gedachten of mentaal voortgesleept door eigen-initiatiefloze entertainment. Denken is NOOIT in het nu, want het gochelt slecht met symbolen, niet the-real-thing, een afspiegeling, alsof je ZIT te SLAPEN. Gelukkig is de binnenBEKLEDING van de gevangenis van het denken geruststellend LICHTGRIJS, zoals mist die de zon afdekt.

Voor de droom van ik-en-mijn-vrijheid betaal je een prijs. En wel 12 x 12. De werkelijkheid is niet 1 en niet 2. De werkelijkheid bevat geen DING en zelfs geen onding. Het is mogelijk om die ruimte zelf in te zien, in 1 á 2 jaar, maar onderweg geeft dat zo veel ''auw'' voor het denken dat we er steeds* weer instictmatig voor wegvluchten.

*) het zweedse woord 179 op z'n kop

Toen er weer wat beweging in het lijf kwam, borrelde de herinnering op aan de bordjes "ZO ZIE JE ALLES". Alles? In een uithoek van het walhalla trok een ESCAPE CHAIR mijn aandacht. Voor het geval je in de fik staat staat: al je gedachten en aannames tegenstrijdend met elkaar in gevecht. Dan kun je met zo'n stoel een trap af bonken. Volgens het plaatje zie je niet wie je begeleidt, maar vermoedelijk diezelfde goeroe. Als je verschrikt vastgrijpt aan het oude bekende mept hij je hand los. Wilde je immers liever vóór je fysieke dood al met een noodgang naar buiten? Als hij vaardig is, en jij serieus, ben je binnen een jaartje of 2 "buiten". Daar krijg wat ongelofelijks te zien: een wereld zonder verlangen, zonder doel, zonder hoop, zonder tekorten, zonder persoonlijkheid, zonder betekenis, zonder manipulatie. Er is alleen Dit, dit moment, wat soms wat zin en schijnbare echtheid bevat. Al het niet-hier en niet-nu grauw en grijs. Ten volle in het hier-en-nu leven dan maar? Was dat ook niet de wens?

De wereld achter de nooduitgang is een volstrekt andere dan via de exit "UITGANG ZONDER AANKOPEN". Bij die laatste wordt verlangen actief in toom gehouden door een "nou ja, beter van niet". Het krachtenspel blijft in stand. Na de "escape chair" is dat andersom: verlangen staat standaard ''uit'', en je moet MOEITE doen om iets te verlangen wat im grunde onzinnig is. Dat voelt zo ongelofelijk dom, dat je nog wat meer MOEITE doet om die eerste moeite te vergeten. Een dubbele leugen, die bij standaard mensen bijna voortdurend ''aan'' staat, en voortdurend levensenergie slurpt, plus gepieker omdat er deep down iets knaagt. Ach ja, af en toe jeZelf scannen, je eerlijkheid en integriteit, via de ZELFSCAN uitgang, dan kom je er misschien achter of je er naar verlangt om niets te verlangen - en dus waarlijk tevreden wilt zijn.

Er bleek maar weer eens dat PLAATS bij de kassa NIET BESTAAT. De winst die daar wordt gemaakt, wordt gemaakt in Luxemburg. Niet een kopie, kloon of iets vergelijkbaars, maar dezelfde winst. De AANDACHT van de MENS gaat vooral uit naar eenheid, vanuit het HART, met zijn diepe wens tot belastingverlichting. Klein maar DUURZAAM misverstandje, dat geen daglicht-MILIEU verdraagt, dus in Lichtenstein wil worden voortgezet.

Bij elk graaien in de buitenwereld kun je je afvragen: wat is het tegenovergestelde? De realisatie van het juiste antwoord - niet als gedachte maar als besef - is oneindig veel meer waard dan al die vluchtende miljoenen.

Im grunde ben ik geen haar beter, hoor. Laatst heb ik stiekem een extra kopje koffie getapt, en heb bestek en gehaktballen één voor één op de grond gekiept. Omdat er in mij een fantastisch excuus (inzicht) oprees, waarbij ik dankzij deze gruweldaad toch als een goed mens uit de bus kom. Met andere woorden: dezelfde mechaniekjes van graaien en bevuilen zitten ook in mij. Misschien besefte ik als persoontje voor een procentje wat ik deed. Zie Dan Ariely over het heerlijke van oneerlijkheid.

Waarheid is niet statisch. Een volgende keer bij Ikea zullen er vast andere rariteiten naar boven komen, en wat hierboven geschreven staat blijkt dan misschien dor, oppervlakkig, vergezocht, egocentrisch zelfs. Dat is de PRIJS van zelfonderzoek. Wel leerzaam om je actuele bevindingen eens OP TE SCHRIJVEN, zodat je een soort kassabon hebt van elke conclusie die wordt getrokken. Als je daarvan de jaarrekening opmaakt herken je de verschillende categoriën van halve waarheden, suggestieve keuzes en arrogantie steeds sneller.

Wat ook mogelijk is, is om eens samen rond te kuieren en observaties uit te wisselen. Soms is 'het zien' van mensen in sync, wordt hetzelfde verstaan en kan er een diepe snaar geraakt worden. Neem des(on)gewenst contact op voor een rondleiding.