De kern van Bestaan is
A) Tevreden ZIJN, hier en nu
Daar omheen cirkelen twee aasgieren:
B) hoop op tevredenheid, en
C) vrees om tevredenheid te missen
We beginnen allemaal bij A. Maar wie ook maar een greintje onrust in zijn donder heeft gaat stappen ondernemen, en voelt zich daardoor al gauw aangetrokken door B. Wie nieuws-gier voelt wordt gefascineerd door C.
B en C draaien op denken-gevoel machinerie, die ALTIJD zijn doel voorbij schiet, want gebaseerd op flarden bevroren verleden, niet op liefde en helder zien wat nu is.
Aasgieren roepen bij zoekers angst op om te sterven, maar ook angst om werkelijk te leven. Angst is wat aasgieren aantrekt. Rondjes vliegen rondom 2 of meer bangerikjes houdt prooien bijeen, een kracht die we ‘liefde’ noemen. Achtjes vliegen drijft mensen uiteen, wat we ‘afstoting’ of ‘haat’ noemen. Wie afscheiding voelt aankomen voorziet een ‘tekort’ en gaat hamsteren, een aanstekelijke ziekte.
Redenen om dit niet te onderzoeken heten ‘gewoonten’, ‘aannames’, ‘overtuiging’ of ‘geloof’. Wordt een groep ver weggeleid van A, dan spreekt men van ‘hoop’ en ‘geloof’. Na verloop van tijd wordt Tevredenheid als doel vergeten, vervangen door ‘geld', ‘economie’, 'erkenning', of andere zoethoudende symbooltjes: verwijzing naar iets moois, in plaats van het mooie Zelf.
Zijn de gieren even water drinken of slapen, dan kan er opluchting zijn, een vage echo van Tevredenheid. Maar even later zwengelen vragen over verleden en toekomst het virtual-reality programma van denken-gevoel weer aan, en voilà, de aasgieren komen terug.
Voor wie genoeg heeft van niet-genoeg-hebben: leer aasgieren kennen, schichtige beessies. Óf leef ten volle, integer, dat verpest hun eetlust. Óf sta klaar om te sterven, voer ze alvast stukken van je ego. Óf blijf bij A, laat je niet afleiden, steeds weer terug naar je Zelf, dit hier nu, 1000x per dag. Een combinatie van deze 4 uitvluchten werkt nog beter.
Natuurlijk wordt je dan gezien als abnormaal. Door diegenen die geloven in hoop en vrees, knus weggekropen in een beetje comfortabel hoekje… althans, zolang aasgieren het toestaan.
----------
Naargeestige voorstelling van zaken, hè? Voor wie liever de leuke kant van het leven wil inzien: bedenk dat gierigheid een afspiegeling is van iets in onszelf. We graaien graag meer bijeen dan ons toekomt, omdat we geloven in praatjes dat we straks tekort zullen komen. Wat anderen zeggen - en vooral ons eigen denken - is belangrijker dan de realiteit, die we steevast weigeren te onderzoeken. Een negatief labeltje of gevoeletje er op plakken, en verdere interesse wordt levenslang geblokkeerd.
Gemeten in centjes drie maal rijker dan in 1950, maar ook tevredener? Barst consumptie niet uit zijn voegen? Duizenden vergelijkbare aanwijzingen. Maar wat doen we: nóg harder rennen, van B naar C en terug. Om ons planeetje te redden, bijvoorbeeld. En de buurtjes overtuigen om ook mee te doen, liefst een wedstrijdje - airmiles verzamelen of zo. Het voelt zó veel beter om eventjes onze onzekerheid toe te dekken, dan om werkelijk te kijken.
Blijvende tevredenheid is niet te vinden "out there", hooguit even te besnuffelen. Blijvende tevredenheid is niet een gevolg van iets dat je DOET. Tevredenheid van het type A is wat je BENT. Maar ja, ZIJN is nu eenmaal taboe, want niet zicht- en manipuleerbaar. Slecht voor de groei van hebzucht en CO2. Wat een kosmische grap!
----------
Als je Tevredenheid wil lijkt één vorm van gierigheid toch wel handig. Dat jouw body-mind te weten komt wie je werkelijk bent. ‘’Dat is geluk’’ zegt Nisargadatta, en ‘’vergeten hiervan is pijn.’’ Zo simpel. Is er nou werkelijk niemand in staat om daar een formuliertje en formuletje voor te vinden, zodat we er zinvolle getalletjes van kunnen maken? Meetkundige afstand tot A?
Uiteraard is ontevredenheid - waarvan duizenden soorten en typen - razend veel interessanter om te onderzoeken dan Zijn. Althans volgens het zelf-bedachte denk-apparaat.