Tijdschrift ‘Inzicht’, december 2017, thema "Angst en zorg"

Angst zou je kunnen vergelijken met een soort stopverf, waarmee kieren en gaten van de gevangenis-van-het-denken zijn dichtgesmeerd. Zijn penetrante geur, die betekent “onderzoek dit niet”, houdt doorsnee gevangenen (allemaal genaamd ‘ik’) levenslang op afstand. Dezelfde lucht kan bij een spirituele krijger de onbedaarlijke lust opwekken om te gaan peuteren, benieuwd of een loszittende plank, deur of valluik hem naar het licht leidt.

 Doseren is belangrijk. ‘s Nachts een donker bos inlopen is er in de moeilijkheidsgraden easy tot medium. Alert toekijken, wetende: nu komt er een zorg opzetten. En ja hoor…. hebbes, grijp ‘m bij z’n kraag. “Gevaarlijk geritsel.” Twee woordjes, met lading. Bij een vers gevangen zorg gloeit de droommachinerie nog even na, zodat je de constructie van valse aannames kunt doorzien.

 Voor gevorderden is een paniekaanval aan te bevelen. Zonder je schrap te zetten, loom toekijkend wat er precies voor kwetsbaars wordt geraakt. Genietend van de pijn van een krimpend ego, zonder nieuw karma aan te maken, helaas een zeldzame vorm van masochisme.

 Waar de zorgindustrie lijdenden beperkt tot formulieren en behandelcodes, biedt bewustzijn ruimte aan eindeloze variaties, om de ene angst toe te dekken met de andere. Maar in tegenstelling tot oppervlakkige therapie kan in bewustzijn plotseling een diep inzicht optreden, waardoor er een hele afdeling in rook opgaat, bijvoorbeeld alles gerelateerd aan een ongewisse toekomst.

 Als je serieus bent kan het leven je hierbij helpen. In stilte borrelen soms onderbewuste angsten spontaan op. Gratis situaties komen voorbij, die oude angsten triggeren. Angst die je helemaal doorvoelt en accepteert wordt geleidelijk bekend terrein, zodat er een alarm kan optreden als een nieuwe zorg zich er wil nestelen. Wie stug doorgaat kan zich verbazen dat oude rommel begint op te raken. En er kan een verschuiving plaatsvinden waardoor de spreuk “ik ben die angst niet” wonderen doet.