Biografie
Vogels vogelen uit,
hoe het mogelijk wordt om
om zo vrij te zijn als ieder 1 al is
.
Wie ben ik?
Wat een vreselijk normale gewoonte om iets biografisch over jezelf op te kunnen schrijven. Maar vanuit welk perspectief? Zonodig kan ik wel twintig verschillende versies uit mijn mouw schudden, gefilterd en geordend naar een gewenst effect. Maar zonder zo'n rol komen er geen woorden bovendrijven. Voor de goede orde dan toch maar één gesprekje over iemand-zijn genoteerd, met een kritisch innerlijke stemmetje:
Ik ben iemand met een enorme leergierigheid
Really, een “iemand”? En what about afleergierigheid?
Gestudeerd op het gebied van techniek, wetenschap en psychologie.
Veel gereisd, in het buitenland gewoond, twee kindertjes gemaakt.
Een zelfbeeld? Suggereer je dat je in zoiets gelooft?
Onderzoeker geweest, uitvindinkjes, bedrijfje opgericht
Beterweter imago? Nogal gefaald, hè?
Gewerkt bij een hulplijn, mantelzorg, persoonlijke begeleiding
Weldoener imago? Bleek dat niet vrij zinloos?
Psychiatrisch patiënt geweest, zware crises, vele soorten therapie
Daar is'ie weer, het zieligheidsimago?
Creatiefs... eh... piano spelen, schrijven, vertalen
Veelal op een tamelijk dood spoor?
Ervaringsdeskundige, filosofie, advaita
En ooit iets werkelijk afgerond?
Gewerkt met robots die blind geloofden in computeropdrachten,
en met mensen die blind geloofden in gevoelens en gedachten
Hè hè, dat is niet aardig gezegd
Het doel van waarheid is niet "aardig lijken", maar waarheid.
Waarheid staat niet los van liefde.
Hallóó… gaan we weer preken?
Ik geloof niet meer zo in persoonlijk afwegen, willen, toekomst, verleden, ...
Nou nou, allemaal wat-nietjes
Ik doe ongeveer niks! Superlui, ik wacht vooral…
tot er iets gebeurt in mijn hoofd, lichaam, omgeving, whatever.
Ook dat is niet helemáál waar, hè?
Vaardig heden
Soms reken ik sommetjes uit of doe sudokutjes, gewoon om mijn aanwezigheid in dit leven te recht-vaardigen. Anders blijft de mind zoeken naar belachelijke, zinloze werkjes.
Soms schakelt mijn mind compleet uit, inclusief het idee van aanwezigheid, recht en vaardigheid. Dan mag ik er wezen, gewoon omdat het door niets wordt tegengesproken.
Soms spreekt het Niets tegen, dat er iets aan is om te wezen. Juist dan kan er zin en inzicht opkomen dat zich vertaalt in een zinnetje voor deze website. Wat eigenlijk onzin is.
Soms is het systeem moe van het nietsdoen, maar vier uur slaap per etmaal is voldoende. Waardoor er 20 uur overblijft om te voorkomen om iets te doen, of te bedenken waarom.
Soms ben ik wat lastig in de omgang, als een andere mind het niet kan laten om iets te doen of zeggen, terwijl de onbeperkte mogelijkheden van niets zijn/doen worden vergeten.
Onzinbanen
Werken is goed, noodzakelijk, en nuttig, aldus de huidige tijdsgeest. Nou, in 30 jaar tijd heb ik nauwelijks één zinvolle baan kunnen vinden. Lange tijd vond ik dat allesbehalve geestig. Hierbij een aantal - beetje afgekorte en ingekleurde - ervaringen die niet in een C.V. thuishoren:
Onzingeving
niet van nut voor de maatschappij, of zelfs schadelijk, maar durft dat nauwelijks toe te geven.
Velen van hen raken in de problemen door psychologische druk en de slangenkuil van de werkplek.”
[Boek “Bullshit Jobs”, David Graeber]
Als je overbodige (versies van) produkten, reclame en toeleveranciers meetelt, kom je uit op zo'n 60%,
als er geen misbruik en wantrouwen zou zijn, op misschien wel 70% verborgen werkloosheid.
Sommigen hebben een persoonlijkheid die voor wel 80% geschikt is voor nietsdoen.
Opleiding psychologie
Zo’n 5000 uur lang heb ik een bizar spoor getrokken door geestelijk gezondheidszorgland. Zowel in de gedaante van patiënt als van hulpverlener. Geen standard opleiding, maar geleid door het leven. Daarom hierbij enige uitleg:
Als hardleers patiënt heb ik veel verschillende therapieën ondergaan, 13 jaar lang, van psychoanalyse tot gedragstherapie, hardlopen tot klankschalen, praten tot stilte, creatieve tot muziektherapie, van opstellen schrijven tot familieopstellingen, van deeltijd tot open en gesloten instellingen, van individuele tot groepstherapie, van benauwde hokjes tot uitgestrekte vlakten, van Nederland tot aan de poolcirkel, van gratis tot graaiende psychiaters, van meeloper tot luis in de pels, van heldere planning tot Kafkaeske toestanden.
Huiswerkopdrachten: Veel zelf in actie geweest. Van “zeg vandaag eens iets aardigs tegen jezelf” tot “leef exact volgens een planning” tot “tientallen als-dit-dan-dat-regels volgen” tot “loop tot je erbij neervalt” tot “doe maar niks” tot “De GGZ kan je niet helpen, ga alsjeblieft weg” tot “ga dan maar een half jaar rondreizen om te kijken waar je thuishoort”.
Zelfstudie. Tientallen boeken doorgeploegd, over psychologische theoriën, wetenschappelijk onderzoek, zelfhulp, spiritualiteit en meditatie.
Ervaringsdeskundige. Een half jaar in de schoolbanken gezeten om methoden te leren voor begeleiding, presentatie, samenwerking, klantgerichtheid, medicatie en rapportage.
Vele diagnoses opgelopen: van burn-out en depressie tot algemene angststoornis en autisme, hypergevoeligheid tot hyperintelligent, suïcidaal en arbeidsongeschikt tot tweede generatie oorlogstrauma, grootheidswaan tot persoonlijkheidsstoornis, psychotisch tot parentificatie, plus nog een onbekende slaapstoornis. De laatste ronde van diagnoses duurde maanden en leverde niets concreets op. Met andere woorden: gebrek aan persoonlijkheid, een ongrijpbare aandoening buiten alle bekende hokjes. Kortom “definitief uitbehandeld”.
Vele soorten medicatie, zoals antidepressiva, antipsychotica, angstremmers, rustgevende pammetjes, antroposofische -, homeopatische - en slaapmiddelen, kruiden, bidden, placebo’s en injecties. Ervaring met wennings- en ontwenningsverschijnselen, en afkicken van langdurige hoge doses.
Werkervaring als begeleider, trainer en ervaringsdeskundige. Face-2-face en bij een online hulpdienst. Maar overal tegen regels en beperking van vrijheid-van-inzichtsuiting opgelopen.
Een spoor van mislukking dus, en een gigaverspilling van zorgkosten? Of het peperdure traject van doorzien en afwijzen van wat-niet-klopt, schijn zien als schijn, totdat er Niets overblijft wat binnen een norm past?
Eindexamenscriptie:
“Psychologie als beperkte en beperkende wetenschap,
niet meer dan een nietig stukje bewustzijn,
met een air van alwetendheid.”
officiële
Niet-deskundige
klaar bent met psychologie,
kom dan (on)gerust langs
om te zien what’s next.
Diploma
Blessings
Niet makkelijk om naar eer en geweten iets op te schrijven dat ik zeker weet, of wat ik kan. Eenvoudiger is het om even te noemen waar ik niet goed in ben, wat ik heb opgegeven, wat fout liep, waarvan ik ben weggelopen, etc. Achteraf gezien vaak omdat een droomconstructie uiteenviel. Het verwachte geluk, als gevolg van een aangeleerd kunstje, inzicht of een prachtig onderbouwde motivatie... bleek niet zuiver. En tóch... juist door los te laten (of de illusie liet mij los) ontstond steeds weer ruimte en openheid. Een schandalig lange lijst van mislukkingen en ik-weet-het-niet-meer (oftewel het concept neti neti, dan lijkt het tenminste nog iets):
Kortom, ik durf nu nog te beweren dat ik besta, maar niets anders kan me gestolen worden.
Samenvatting
0: Leef raak, als lichaam en geest het volhouden
1: Onderzoek half, raak (goedgelovig) verward
2: Laat je door het leven eens echt raken
3: Onderzoek alles, behoud het goede
4: Laat dan alles los wat niet klopt
5: Laat al het niet-kloppen los
6: Wat niet klopt is tijdelijk
7: Niets klopt helemaal
8: Onderzoek Niets
9: Ga terug naar 0