Doorvertellen

251 - 300

Bijvoorbeeld dat poeslieve TV programma, waarin ze je vragen wat je vermoedt over hogere machten en zo. Voor wie geen al te uitdagende inzichten en statements aankan.

201 - 250

Sterke vermoedens van complete onvrijheid. Zich pion voelen van totalitaire en superieure machten. Over slavernij, verslaving en dwangneuroses, zoals het voortdurend moeten ervaren en beoordelen van signalen van zintuigen. Gek worden van stilte en gebrek aan haast.

151 - 200

Over onderdrukking van erkenning van onderdrukking. Afleiding zoeken, andere gevangenen treiteren of uitbuiten. Met soaps zoals “Veroordeeld tot één broeiende planeet”, of de spannende quiz “Guess our self destruct launch codes”, of de erotische thriller “No thing too loose”.

101 - 150

Uitbrekenkanalen. Alles op alles zetten om te weten wat er met dit leven - g.v.d. - aan de hand is. Elke hint gebruiken, sleutels stelen, muren inbeuken, kettingen loszagen, desnoods je eigen been afknagen.

051 - 100

Identificatie verhuizen van ik-als-slaaf naar Ik-als-machthebber, hihi! Extase van het één worden met de onderdrukkende visie.

002 - 050

Realiteit op het kruispunt van de onderdrukte en onderdrukkende visie onderzoeken. Zien hoe poeslieve pleziertjes helpen om massale opstand te onderdrukken.

001

Spoilerkanaal over films, toneelstukken en het leven. Over regiseurs, spelers, verdekte camera's nietsvermoedende figuranten, scriptschrijvers en coulissen. De echtere wereld achter de namaakwereld.

000

Versmelten met het complete principe van sadomasochisme, waarbij pijn en extase elkaar opheffen. Een zwart beeld, ondergrond van alle zenders. Biedt grote ergernis. Óf de realisatie dat jij de kijker bent, het enige wat geen vermoedens vergt.

 

Aanbieding

Geloof je dat je vermoedelijk naar believen wil kunnen zappen tussen al deze zenderpakketten?

Mooie misverstandjes:

 

'Ons huis is zó mooi geworden'

'Ik snap je niet, mijn oordelen staat even uit'

 

'Ohh, wat een mooie schoenen!'

'Ik zat innerlijk te kijken naar hoe "mooi" werkt'

 

'Kom, we gaan een mooie wandeling maken' 

'Mag het ook zonder mooi of niet-mooi?'

 

'Hier, mooie bloemen voor jou'

'Maar "mooi" heb ik al 100.000 keer meegemaakt!'

 

'Nou, mooi niet hoor'

'Prima, "lelijk" is ook reuze-interessant'

ogen ➜ Classificeer() ➜ “mooi” ➜  VoegToe(“ik vind”)  ➜  Uiteraardheid()  ➜  Accepteer() ➜ InnerlijkeSpraak()

↑

↑

Innerlijke rechter

99%

 Warning: nerdy stuff 

Er zijn knoppen om te pauseren, gevoelens en gedachten te inspecteren, om één enkele denk-stap uit te voeren, of om het systeem te laten runnen tot er een interessant verschijnsel optreedt (een zogeheten breakpoint). Doordat ik vreselijk veel interesse had in de procedure Oordeel() bleek ik dus per ongeluk op toets F6 te hebben gedrukt. Daarom gaf het systeem een alarmsignaaltje op het moment dat er een oordeel opkwam. Met als mogelijkheid om dan met Ctrl+F5 om het denken te pauseren, en met F4 rond te kijken wat de innerlijke situatie was, en zonodig met Shift+F4 stil te staan bij gevoelens daarover. De key-map ziet er ongeveer zo uit:

 

/vged

 

Voordat je echt begint is het handig om het project met F2 eerst een nieuwe naam te geven, iets anders dan "ik". Dat creëert wat afstand om de ergste shocks op te vangen. Want bij mij, toen ik met F8 de finesses van de procedure Oordeel() binnenstapte, bleek die uit nog wel 20 diepere lagen te bestaan, tot op het level van de constructie van de aanname van bestaan. Een gammele constructie, die vaak al na een jaar of 80 uit mekaar dondert, of overmorgen.

 

Waar het om gaat is om steeds je complete aandacht op een vraag richten, en met totale overgave te willen Zien hoe het zit, "how do they do it", zonder voor(oor)deel. Meestal levert dat niet onmiddelijk een antwoord op, maar slechts leegte F9. Vervolgens het systeem met Shift+F5 wat ruimte geven, en na een spontaan interruptsignaal de boel kalmeren Ctrl+F6 en in debug-mode rondkijken om gegevens F4 en neigingen Shift+F4 te inspecteren. Dan in single-step modus met F7, F8 en Shift+F8 door de software ploegen, om te Zien waar die heen wil, één instructie per keer. Dus niet zoals gewoonlijk het ding met F5 zijn "eigen" gang laten gaan, en dat klakkeloos "ik" noemen, maar voortdurend alert blijven op signalen en/of geknoei.

 

Inspectie van de diepste lagen vereist meer neutraliteit en rust om geheimen prijs te geven en de allersubtielste interruptsignalen op te vangen. Daarvoor kunnen F11 en F12 van pas komen. Uiteindelijk kan er dan een nieuwe knop verschijnen, F13, waardoor je tijdelijk versmelt met de bron van je eigen broncode, hét ideale standpunt om de allereerste stappen van de schepping van je systeem te doorgronden.

 

In ruige taal gesproken gaat het hier eigenlijk over de kunst van back-engineeren. Vanuit een bestaand systeem terugpuzzelen hoe de onderliggende computercode in mekaar steekt. Voor het geval je dat in de taal "C" zou opschrijven, hierbij wat hulp bij het lezen van de code:

 

/tab

Notatie:	Betekenis:
#	Aantal-van (labels, kleur, neuron impulsen)
.	Eigenschap-van (let op: puntje nauwelijk zichtbaar)
const	Overtuiging, onwrikbaarheid
=	Kopiëren, meer van hetzelfde
*	Associatie, pointer volgen, herinnering
&	adres-van, naam opvragen, label, betekenis

 

Even kort samengevat: waar het in wezen om gaat is om te doorzien dat alles in dit lijstje symbolisch is, de mind bestaat uit niets meer dan een kluwen van verwijzingen. Niets is het-ding-zelf, hooguit een naam-van. De complete software bestaat uit associatie, pointers, getallen, benoemingen, referenties, addresseren, labels, betekenis-van, etc. Waar je ook zoekt, naar nergens in de code zul je werkelijke substantie vinden. Precies zoals in een computer, waarin slechts enen en nullen wonen. Daar kun je desgewenst een gloed van echtheid aan ophangen, waarmee je zelfs beelden kunt laten verschijnen, maar niet het-ding-zelf, laat staan het Zelf.

 

/kspr

Een plaatje van een geit is niet een geit.

Een verhaal over leren Zien is niet Zien.

 

Nog even wat over de grote lijn, en een waarschuwing. Vanuit kennis over de module Persoonlijkheid(), binnen de virtual server Bewustzijn() zou het vast mogelijk zijn om handmatig veranderingen aan te brengen. Dat boeit sommigen, maar mij niet. Liever houdt ik me bezig met Zien hoe het werkt. En - wonder boven wonder - alleen al daardoor gaat het systeem uit zichzelf efficiënter lopen. Het intens toeZien op spanning en tegenstrijdigheden is vaak al voldoende om die te laten oplossen. Nog makkelijkste is om Shift+F9 te gebruiken om aandacht op aandacht te richten, los van de inhoud. Op magische wijze debugt Bewustzijn dan zichzelf, op basis van wat als eerder als onwaar werd geZien. Een ingebouwde automatische garbageCollect() functie. Daarna is het wel vaak even wennen om te zien wat er nog van Persoonlijkheid() over is.

 

/kspr

 Als je lang met software inspecie doorgaat, rommel opruimt,

dan weet je op den duur niet meer wie je bent.

Maar so what?

Dan ben je wie je bent.

 

Maar ja, niet veel mensen hebben daar oren naar, zo’n maf project. Ter vergelijking, 200.000 lieden hebben zich aangemeld voor een enkele reis naar Mars, in ruil voor spanning en aanzien. Maar jezelf leren Zien, wat heb je daar aan? Als persoon: helemaal niks, want die wordt compleet doorzien, z'n monopolie verdwijnt en alle voor- en nadeeltjes blijken fake, niet meer dan labels en getallen. Als persoon zul je dergelijk inzicht tegenwerken. Dus voor gedegen onderzoek, geef eerst het idee op dat "ik" een lichaam+denken+gevoel zou zijn (press F2), of identificeer je met met Eenheidsbewustzijn (druk dagenlang op Shift+F9, bewust zijn van bewustzijn, tot je een innerlijke shift bemerkt).

Er bestaat een wereld waarin helemaal niks is.

Jij bent er, maar verder niks te zien of doen.

In zo’n wereld ben je alwetend. Is dat fijn?

Weten dat je bestaat, en daarmee basta?

 

Precies dat overkomt je iedere ochtend,

nét voordat je helemaal wakker wordt.

Weet je nog? Was dat horror, of prima?

Maar, je weet niet meer dat je het wist,

want je liet je gauw weer overdonderen

door duizenden details van deze wereld.

Die drongen zich op, en jij liet ze binnen.

 

Maar dat is geen moetje. 

Laat je fascinatie ervoor los,

en je wordt opnieuw alwetend.

 

Als je daar lang in verblijft, in die toestand met één weetje,

dan kan het gebeuren dat elk weten twijfelachtig wordt.

Realisatie dat zelfs ik-ben betwijfeld kan worden,

de allerhoogste staat, weten van Niets.

 

/quot q:Nisargadatta

Het denken is een

instrument voor communicatie,

voor praktische doeleinden.

Het denken kan de Waarheid niet vatten.

Het Zelf is getuige van het denken,

maar het denken kan het Zelf niet te pakken krijgen.

[Nisargadatta] 

/-quot

Een mobieltje is een instrument voor communicatie, voor praktische doeleinden.

Het bespioneert mij, weet waar ik ben, kijkt door camera's en hoort wat ik zeg.

Maar berekende bits en bytes kunnen de essentie van mens-zijn niet vatten.

Ik ben getuige van al die spionage en pogingen om mijn wil te beïnvloeden,

maar informatie kan een werkelijk spontaan mens niet te pakken krijgen.

Jij wil de woorden begrijpen, bevatten, omvatten, een plek geven binnen het bekende.
Dat blijkt onmogelijk? Al maanden? Hoe lang nog?	Met intellectueel begrip?
Handiger is het om je beperking te erkennen en je door de woorden te laten omvatten.
Dan blijkt heel je wereld onderdeel van een geheel.	Met puur intuïtief begrip.
Daarná kan je ‘ik’-gevoel verhuizen naar het omvattende en doorzie je alles in no-time.