· 

Doorvertellen

Doorvertellen

b2005 y19 m01 d03 i00 L1 /symb +verschil +geit

 

Merk je het verschil...

 

- tussen direct en indirect?

- tussen leven en overleven?

- tussen ervaren en vertellen?

- tussen nadenken en na-apen?

- tussen beleven en herbeleven?

- tussen in-het-spel en toekijken?

- tussen de kool en de geit sparen?

- tussen intuïtie en verantwoorden?

- tussen Nu en via-via doorvertellen?

 

3xAlleen

i08

Persoon: Spijt van je eigen beeld een losstaand 'iemand' te zijn?
Eenheid: Al één zijn, zoals blaadjes aan een boom. Ruzie is een spel.
Absolute: Ach ja, voor zo lang het duurt. Zelfs met nulheid was niks mis.

R393N6009

i01 Regenboog /phys /quan /game /tijd /uitl /8

 

Een regenboog is een groot ding dat zeker niet in je woonkamer past. Toch? Mee eens? Of liever niet?

 

Door het een naam te geven, het een "ding" te noemen, lijkt het bijna een tastbaar object, maar klopt dat? Als je naar een regenboog toe loopt, loopt’ie van je weg. Als je opzij stapt, verschuift’ie mee. Wat is er aan de hand?

Een regenboog is niet meer dan een beeld, bijeengezwoegd door miljoenen waterdruppeltjes. Bijvoorbeeld op 1 kilometer hoogte. Maar evengoed door een nevel op 1 meter hoogte. Probeer het maar uit, binnenskamers, met een felle lamp en een brandslang. Je idee van een bepaalde grootte van een regeboog is fake, een brainf*ck. Een intrigerende manifestatie van niet-iets, waarvan je zou zweren dat het echt is, inclusief de beloofde pot goud.

 


Zowel de nieuwste gaming technologie als quantum mechanica leveren een heel ander perspectief. Want het blijkt een stuk realistischer om het tijd te keren, door de tijd om te keren: om uit te gaan van je oog als vraagbaak, met interesse voor lichtbronnen. Daarbij gaat er - puur logisch gezien - van elke cel van je netvlies - of elke pixel van een (virtuele) camera - een vraag uit. Zo'n vraag om informatie (pakketje openheid) vliegt de ruimte in, langs een rechte lijn, op zoek naar een zon, lampje of vuurvlieg.

Klinkt vast niet bekend-logisch, maar het is wel púúr logisch. Kijk maar: Als zo’n vraag-om-informatie een spiegel of regendruppel ontmoet dan past de vraag zich aan. Het vraagpakketje botst, zeurt misschien om een ander kleurtje, en vliegt weer verder, een andere richting uit. Dus geen licht als fontijn van lichtdeeltjes, maar ogen als sproeiers van gezanik. Een vraag-om-licht die op de zon botst resulteert in gewaarwording van lichte pixels. Vragen die vastlopen blijven donker. Vragen die de interstellaire ruimte invliegen worden eindeloos gezanik.

 

En voilà, zo’n simpele omkering is zo gek nog niet. Een wereld van vraagpakketjes, in plaats van informatiepakketjes. Een wereld van openheid, in plaats van bepaaldheid. Je kunt er een groot aantal bizarre wetenschappelijk ontdekkingen mee wegverklaren. Nou ja, zo heel ongeveer.

Misschien denk je van “ja ja, dat zal me een worst wezen”, fictief stoeien met een zoveelste “omgekeerde wereld”. Maar bekijk dan zelf eens het verschil tussen een game gemaakt met ouderwetse rendering (volg lichtdeeltjes), en een animatiefilm gemaakt met ray-tracing (volg de vraag). Andersom rekenen, vanuit-de-camera naar-het-licht-toe ziet er stúkken realistischer uit; een wereld van verschil.

Met-het-individuele-denken-mee redeneren is relatief simpel, de aanname dat er licht op je af komt. Je loopt er een hoop medestand mee op, maar niet die van goeroe's en theoretische natuurkundigen. En je maakt je niet populair bij rekenmonsters. Want stel je eens voor hoe veel werk zo iets zou zijn, voor de zon en vreugdevuren. Élke mogelijke lichtstraal, overal heen in het universum, elke seconde triljarden lichtdeeltjes doorrekenen, hellup!!

 

Terwijl bij volg-de-vraag alles wat je niet interesseert onberekend mag blijven… dat scheelt een hóóp cpu power. Alles wat je niet beseft, wat niet tot je doordringt, mag onbelicht blijven, en voor de meeste mensen is dat héél veel. Bovendien, tijdens diepe slaap mag de hele manifestatiemachinerie - de hele wereld - gewoon uit. Geen wonder dat een tukkie goed voelt.

Omgekeerde pure logica is broodnodig voor natuurkundigen die bijzondere lichteffecten onderzoeken. Éérst zoekt een vraag-naar-licht een bron-van-licht, maakt er contact mee, en daarná wordt er direct informatie uitgewisseld, onmiddellijk. Zonder van-naar-gesleep door trage boodschappers die we “deeltjes” noemen, die een boete krijgen als ze de lichtsnelheid overtreden. Vraagpakketjes vol openheid hebben daar minder last van, want worden niet zo makkelijk geflitst.

 

Hoofden zijn net antenne's. Als die een vraagpakketje opvangt, wat aanvoelt als bange onzekerheid, dan gaat'ie op zoek naar een antwoord. Net zoals de zon, die zit de hele dag te antwoorden op de vraag 'is daar licht'. Misschien vraag je je nu af: ja maar er bestaat toch wel degelijk fysieke beweging!!  O ja? In een wereld van vragen en antwoorden, is dat nodig? Of zou het kunnen dat de natuur voor fysieke deeltjes suggestieve aankomst- en vertrektijden verzint. Hoe anders zou het mogelijk zijn dat je met een lens, zwaartekracht of snelheid de hele dienstregeling van tijd-en-ruimte kunt hacken?

Alsof het hele bestaan binnen één computergeheugen plaatsvindt, waar geen werkelijke onderlinge afstanden bestaan. Tientallen ongelofelijke effecten zijn zo verklaard, die vroeger een vorm van magie leken te zijn. Zoals invloed terug in de tijd, of instantane communicatie over onoverbrugbare afstanden. Maar zuivere logica daalt zelfs bij de meeste natuurkundigen niet diep in, waardoor ze inzichten liever dumpen in een bibliotheek dan diep in hun ziel. Wel mee rekenen, wel op rekenen, maar niet naar leven.

 

"Als je droomt, komt dat niet doordat er een vraag wordt beantwoord,

in de taal van een belevenis in een virtuele wereld?"

 

Niks in de natuur heeft moeite met een omgekeerde wereld. Of eigenlijk: omgekeerde verklaringen. Alleen het individuele, afgescheiden denken is er fervent tegenstander. Want “waar” zou dan een beeld kunnen ontstaan? Niet in mijn oog, op mijn netvlies? Maar... de zon? In de omgekeerde wereld (van Eenheid) zijn het juist de lichtbronnen zelf die bewust zijn. Zo'n 2100 jaar geleden was er al een gozer die dat inzag (“I am the light”), wat hem niet in dank werd afgenomen, waarna veel van zijn woorden tot omslachtige misverstanden werden omgeploegd. Terecht werd hij berecht, want de zon is nu eenmaal een groot "ding" ergens heel ver weg, net zoals een regenboog. Innerlijk zag hij dat je zuiver rechtlijnige logica twee kanten op kunt redeneren.

 

 

L7 /opdr

Huiswerk: Door zoiets als een heelal een naam te geven, het een "iets" te noemen, lijkt het een groot object dat niet zomaar in je bovenkamer past. Want wat als je droomt over een heelal?

3xWeten

i09

Persoon: Ik weet nooit genoeg, er valt nog zó veel meer te leren.
Eenheid: Waarom zo'n omweg? Alles valt te Zien, direct inzicht.
Absolute: Elk weten is illusie, onwetendheid, een tijdelijk speeltje.

Allerbelangrijkstebesef

 

 

 

 

Stilte tussen ged8en

Weten wanneer je niet denkt, een woordeloos besef, Nu, zuivere interesse voor de ruimte voorbij het denken.

Schenk daar zo veel mogelijk aandacht aan, voor de verandering, zodat ook stilte de kans krijgt te ontwaken.

 

 

 

3xDoorvertellen

i10

Persoon: Bij elke stap afrondfouten, herformuleren en herinterpretatie, verdraaiing ivm. belangen.
Eenheid: Vraag het direct bij de bron. Dezelfde inzichten, nu en 3000 jaar geleden.
Absolute: Hopeloos verwarrend verschil tussen informatie en inzicht.

Het vermoeden

i03 L38 /jfun +tv +macht

251 - 300

Bijvoorbeeld dat poeslieve TV programma, waarin ze je vragen wat je vermoedt over hogere machten en zo. Voor wie geen al te uitdagende inzichten en statements aankan.

201 - 250

Sterke vermoedens van complete onvrijheid. Zich pion voelen van totalitaire en superieure machten. Over slavernij, verslaving en dwangneuroses, zoals het voortdurend moeten ervaren en beoordelen van signalen van zintuigen. Gek worden van stilte en gebrek aan haast.

151 - 200

Over onderdrukking van erkenning van onderdrukking. Afleiding zoeken, andere gevangenen treiteren of uitbuiten. Met soaps zoals “Veroordeeld tot één broeiende planeet”, of de spannende quiz “Guess our self destruct launch codes”, of de erotische thriller “No thing too loose”.

101 - 150

Uitbrekenkanalen. Alles op alles zetten om te weten wat er met dit leven - g.v.d. - aan de hand is. Elke hint gebruiken, sleutels stelen, muren inbeuken, kettingen loszagen, desnoods je eigen been afknagen.

051 - 100

Identificatie verhuizen van ik-als-slaaf naar Ik-als-machthebber, hihi! Extase van het één worden met de onderdrukkende visie.

002 - 050

Realiteit op het kruispunt van de onderdrukte en onderdrukkende visie onderzoeken. Zien hoe poeslieve pleziertjes helpen om massale opstand te onderdrukken.

001

Spoilerkanaal over films, toneelstukken en het leven. Over regiseurs, spelers, verdekte camera's nietsvermoedende figuranten, scriptschrijvers en coulissen. De echtere wereld achter de namaakwereld.

000

Versmelten met het complete principe van sadomasochisme, waarbij pijn en extase elkaar opheffen. Een zwart beeld, ondergrond van alle zenders. Biedt grote ergernis. Óf de realisatie dat jij de kijker bent, het enige wat geen vermoedens vergt.

 

Aanbieding

Geloof je dat je vermoedelijk naar believen wil kunnen zappen tussen al deze zenderpakketten?

3xGraven

i11

Persoon: Een gat graven is niet zo moeilijk, tenzij je het niet doet.
Eenheid: Eigen aannames ondergraven lijkt op het graven van ego's graf.
Absolute: Samadhi, diepe slaap, coma, bijna- of morsdood: een opgeschoonde lei.

Mooi geweest

i04 L3 /pers /uitl

Jaren geleden liep ik door een prachtig bos en hoorde mezelf zeggen: Wow, dit is “mooi”. Op zich niks bijzonders, maar deze keer klonk het niet normaal, niet zoals anders, vanwege die dubbele quotes. Ik merkte dat het "mooi" niet voor 100% vanzelfsprekend was. Er kwam een heel subtiel extra signaaltje mee, wat leek te zeggen:

 /f-oordelen

"mooi" is een classificatie.

 

Natuurlijk schok ik daarvan, en probeerde het mezelf opnieuw uit te leggen: Kijk dan toch, dit uitzicht is nu-eenmaal uiteraard heel "mooi". En opnieuw wilde het totaal opgaan in onbetwijfelde echtheid van de beleving niet lukken, en verscheen er een snufje roet in het eten. Het lukte me niet meer om die "boze" inmenging uit mijn bewustzijn weg te krijgen. Nogal wiedes dat "mooi" een classificatie is, leuk om op te merken tijdens een cursus filosofie of Nederlandse taal, maar daar wil een mens "verdomme" toch niet voortdurend mee geconfronteerd worden!!

 

/kspr

Offline inzien hoe denken en taalvorming in mekaar steken

is héél wat anders dan dat hier-nu Zien gebeuren.

 

Wat er eigenlijk aan de hand was, was dat ik opmerkte hoe “mooi” en andere beladen bijvoegelijke naamwoorden intern werd gefabriceerd. Niet als theorie achteraf, maar actueel, als signaal in mijn hersenen. Ook weer niet helemaal toevallig, want ik was daarover een boek aan het doorworstelen (“Soul without shame”), en ik had besloten dat ik het persé tot op de boden wilde doorgronden. Het mechanisme van oordelen, en het loskomen daarvan. Je innerlijke rechter een kopje kleiner maken, of tenminste een halve toonsoort lager laten zingen, zodat'ie het leven niet ongemerkt blijft indelen in rigide compartimenten, celblokken, met bikkelharde muren ertussen. Dat onverbiddelijke idee van mensen en dingen afwijzen, daar wilde ik vanaf.

 

/kspr

Ik bleek verslaafd aan een nepgevoel van controle en veiligheid,

door grote stukken van het leven pertinent af te wijzen,

en harde oordelen te interpreteren als Mijn Wil.

 

Mooie misverstandjes:

 

'Ons huis is zó mooi geworden'

'Ik snap je niet, mijn oordelen staat even uit'

 

'Ohh, wat een mooie schoenen!'

'Ik zat innerlijk te kijken naar hoe "mooi" werkt'

 

'Kom, we gaan een mooie wandeling maken' 

'Mag het ook zonder mooi of niet-mooi?'

 

'Hier, mooie bloemen voor jou'

'Maar "mooi" heb ik al 100.000 keer meegemaakt!'

 

'Nou, mooi niet hoor'

'Prima, "lelijk" is ook reuze-interessant'

Eigenlijk had ik alleen mijn negatieve oordelen willen opdoeken, maar kennelijk ontstonden er vanuit dezelfde software dus ook positieve oordelen. Ai. Dat was een grote shock! Dat dan ook gewenste verschijnselen plotseling niet zomaar alleen maar mooi waren, maar:

 

Oordeel ➜ “mooi”

 

Ik merkte: iets noemt dit "mooi", voordat er volledige identificatie optrad. Het is geen zuivere realiteit, maar de uitspraak van een innerlijke rechter, die berekent wat'ie goed en slecht acht. Alsof ik de neurologische activiteit van het belonings- en angstcentrum in mijn hersenen direct kon voelen. Na die eerste uiterst subtiele signalen werden zowel het inzicht als de ontluistering steeds heftiger. Al gauw besefte ik dat het bewerkingen waren van een soort data stream:

 

/kspr

ogen ➜ Classificeer() ➜ “mooi” ➜  VoegToe(“ik vind”)  ➜  Uiteraardheid()  ➜  Accepteer() ➜ InnerlijkeSpraak()

Innerlijke rechter

99%

 

Wekenlang wankelde ik rond van verbazing. Hoe kun je zo iets nou Zien gebeuren? Da's toch "compleet maf"? Nogmaals, ik heb het niet over een theorie, of een plaatjes van een hersenscanner, maar spontaan, continu, in real-time Zien hoe oordelen gefabriceert worden, in steeds meer details. Een maand lang heb ik me laten opsluiten en psychologisch laten observeren, maar dat leverde geen enkele bekende diagnose op. De enige behandeling was "uitbehandeld".

 

/kspr

Wat “normale" mensen gewoon ff opmerken als totaal uiteraardse waarheid,

dat kwam bij mij binnen vergezeld van een lawine aan extra signaaltjes.

 

Ik wist ook niet hoe ik die "irritante" meta-informatie kon uitschakelen. Maar het fenomeen was ook te "intrigerend" om zomaar voorbij te laten geen. In het begin had ik vaak "last" van hoofdpijn en "akelige" overbelasting. Heel wat uren heb ik langs snelwegen en wandelpaadjes stilgestaan, met mijn ogen dicht, om het innerlijke "gekakel" wat te laten bedaren.

 

/kspr

Welke gek wil nou werkelijk weten hoe hij zelf in mekaar zit?

Komt die bereidheid pas nadat elke andere gekte is mislukt?

 

In de loop van de volgende maanden ontdekte ik enigszins wat er aan de hand was, en hoe ik met de gigantische overdaad aan signalen kon omgaan. Helaas is daar geen algemeen bekend taalgebruik voor, dus mag ik het eens proberen te schetsen in termen van termen van software en programmeertechniek? Een groot deel van de mind bestaat immers uit gekopieerde instructies. Je hele lang-zal-ze-leven van anderen aangehoord wat goed of slecht is, en dat tamelijk klakkeloos overgenomen en gaan uitvoeren, toch? Veredelde overlevingsstrategiën, met nauwelijks nog enige spontaniteit, nee? Bij mij wel, blijkt nu.

 

/kspr

Persoonlijkheid bestaat uit rigide, op angst gebaseerde bevelen.

Regels, vrij onwrikbare geboden en verboden.

Kortom programmacode.

 

Voor wie geen programmeerervaring maar wel echte interesse heeft: doe even een paar weken een beginnerscursus in een taal als C of Javascript, en leer hoe je bij elke instructie stil kunt staan. En bega een intense meditatiecursus, zodat je leert verdragen om bij elke denk-stap stil te staan. Bij wat-er-ook-opkomt, om in je systeem neutraal rond te kijken, leuk of niet leuk, hartelijk mee eens of tandenknarsend verwerpelijk. Want op het moment dat je je eigen software onder de loep neemt moet je op elke punt kunnen pauseren, stoppen met denken en Zien hoe het zit.

 

/kspr

Een rijdende trein kun je vrij moeilijk inspecteren.

 

Waar het in essentie om gaat is volledige toewijding. En dat geldt - als je diepgang zoekt - voor zo'n beetje alles in het leven. Maak een tijd lang één doel het allerbelangrijkste, en laat je door niets of niemand afleiden. Zodra het leven merkt dat je het uiterst serieus neemt kan het gaan meewerken, je van aanwijzingen voorzien, hulp sturen, je af en toe zomaar toevallig zomaar op het juiste, doodlopende spoor zetten. Zodat je wel moet stoppen en kijken.

 

/kspr

Are you willing to go out of your mind,

in order to inspect your mind?

 

Dus, met een instelling van écht, écht willen weten hoe je zelf in mekaar zit, door dik en dun, zonder weg te lopen als het geziene je niet bevalt... dan gaat het vast lukken om onderstaande uitleg verder te volgen. Dan ben je geschikt om te gaan Zien hoe je je eigen mentale software kunt inspecteren en debuggen. Als je buiten je mind staat (bijnaam Bewustzijn) kun je van daaruit op knoppen duwen om data en instructies stap-voor-stap te volgen, alsof het een computerprogramma is. Want, laten we eerlijk zijn...

 

/kspr

de verschillen tussen persoonlijkheid en software zijn niet schrikbarend groot.

Dat is toch wat je zoekt: patronen, gewoonten, voorspelbaarheid, houvast?

Dat soort programmaregels zijn gewoon zichtbaar. Spontaniteit niet.

 

Dus stel je maar eens voor dat je een computer voor je hebt. Met bovenaan het toetsenbord een rij met F-toetsen.

 

/nerd

 Warning: nerdy stuff 

Er zijn knoppen om te pauseren, gevoelens en gedachten te inspecteren, om één enkele denk-stap uit te voeren, of om het systeem te laten runnen tot er een interessant verschijnsel optreedt (een zogeheten breakpoint). Doordat ik vreselijk veel interesse had in de procedure Oordeel() bleek ik dus per ongeluk op toets F6 te hebben gedrukt. Daarom gaf het systeem een alarmsignaaltje op het moment dat er een oordeel opkwam. Met als mogelijkheid om dan met Ctrl+F5 om het denken te pauseren, en met F4 rond te kijken wat de innerlijke situatie was, en zonodig met Shift+F4 stil te staan bij gevoelens daarover. De key-map ziet er ongeveer zo uit:

 

/vged

F1: Help,  F2: Rename

F3: Load project,  Shift+F3: Save project

F4: Inspect data,  Shift+F4: inspect feelings

F5: Run,  Shift+F5: Debug-run,  Ctrl+F5: Pause,

F6: set breakpoint,  Shift+F6: forget breakpoint

F7: step-over,  F8: step-into,  Shift+F8: step out

F9: Quiet,  Shift+F9: Self-attention,  F10: Exit

F11: No thing,  F12: No waiting

F13: YOU

 

Voordat je echt begint is het handig om het project met F2 eerst een nieuwe naam te geven, iets anders dan "ik". Dat creëert wat afstand om de ergste shocks op te vangen. Want bij mij, toen ik met F8 de finesses van de procedure Oordeel() binnenstapte, bleek die uit nog wel 20 diepere lagen te bestaan, tot op het level van de constructie van de aanname van bestaan. Een gammele constructie, die vaak al na een jaar of 80 uit mekaar dondert, of overmorgen.

 

Waar het om gaat is om steeds je complete aandacht op een vraag richten, en met totale overgave te willen Zien hoe het zit, "how do they do it", zonder voor(oor)deel. Meestal levert dat niet onmiddelijk een antwoord op, maar slechts leegte F9. Vervolgens het systeem met Shift+F5 wat ruimte geven, en na een spontaan interruptsignaal de boel kalmeren Ctrl+F6 en in debug-mode rondkijken om gegevens F4 en neigingen Shift+F4 te inspecteren. Dan in single-step modus met F7F8 en Shift+F8 door de software ploegen, om te Zien waar die heen wil, één instructie per keer. Dus niet zoals gewoonlijk het ding met F5 zijn "eigen" gang laten gaan, en dat klakkeloos "ik" noemen, maar voortdurend alert blijven op signalen en/of geknoei.

 

Inspectie van de diepste lagen vereist meer neutraliteit en rust om geheimen prijs te geven en de allersubtielste interruptsignalen op te vangen. Daarvoor kunnen F11 en F12 van pas komen. Uiteindelijk kan er dan een nieuwe knop verschijnen, F13, waardoor je tijdelijk versmelt met de bron van je eigen broncode, hét ideale standpunt om de allereerste stappen van de schepping van je systeem te doorgronden.

 

In ruige taal gesproken gaat het hier eigenlijk over de kunst van back-engineeren. Vanuit een bestaand systeem terugpuzzelen hoe de onderliggende computercode in mekaar steekt. Voor het geval je dat in de taal "C" zou opschrijven, hierbij wat hulp bij het lezen van de code:

 

/tab
Notatie:    Betekenis:
# Aantal-van (labels, kleur, neuron impulsen)
. Eigenschap-van (let op: puntje nauwelijk zichtbaar)
const Overtuiging, onwrikbaarheid
= Kopiëren, meer van hetzelfde
* Associatie, pointer volgen, herinnering
& adres-van, naam opvragen, label, betekenis

 

Even kort samengevat: waar het in wezen om gaat is om te doorzien dat alles in dit lijstje symbolisch is, de mind bestaat uit niets meer dan een kluwen van verwijzingen. Niets is het-ding-zelf, hooguit een naam-van. De complete software bestaat uit associatie, pointers, getallen, benoemingen, referenties, addresseren, labels, betekenis-van, etc. Waar je ook zoekt, naar nergens in de code zul je werkelijke substantie vinden. Precies zoals in een computer, waarin slechts enen en nullen wonen. Daar kun je desgewenst een gloed van echtheid aan ophangen, waarmee je zelfs beelden kunt laten verschijnen, maar niet het-ding-zelf, laat staan het Zelf.

 

/kspr

Een plaatje van een geit is niet een geit.

Een verhaal over leren Zien is niet Zien.

 

Nog even wat over de grote lijn, en een waarschuwing. Vanuit kennis over de module Persoonlijkheid(), binnen de virtual server Bewustzijn() zou het vast mogelijk zijn om handmatig veranderingen aan te brengen. Dat boeit sommigen, maar mij niet. Liever houdt ik me bezig met Zien hoe het werkt. En - wonder boven wonder - alleen al daardoor gaat het systeem uit zichzelf efficiënter lopen. Het intens toeZien op spanning en tegenstrijdigheden is vaak al voldoende om die te laten oplossen. Nog makkelijkste is om Shift+F9 te gebruiken om aandacht op aandacht te richten, los van de inhoud. Op magische wijze debugt Bewustzijn dan zichzelf, op basis van wat als eerder als onwaar werd geZien. Een ingebouwde automatische garbageCollect() functie. Daarna is het wel vaak even wennen om te zien wat er nog van Persoonlijkheid() over is.

 

/kspr

 Als je lang met software inspecie doorgaat, rommel opruimt,

dan weet je op den duur niet meer wie je bent.

Maar so what?

Dan ben je wie je bent.

 

Maar ja, niet veel mensen hebben daar oren naar, zo’n maf project. Ter vergelijking, 200.000 lieden hebben zich aangemeld voor een enkele reis naar Mars, in ruil voor spanning en aanzien. Maar jezelf leren Zien, wat heb je daar aan? Als persoon: helemaal niks, want die wordt compleet doorzien, z'n monopolie verdwijnt en alle voor- en nadeeltjes blijken fake, niet meer dan labels en getallen. Als persoon zul je dergelijk inzicht tegenwerken. Dus voor gedegen onderzoek, geef eerst het idee op dat "ik" een lichaam+denken+gevoel zou zijn (press F2), of identificeer je met met Eenheidsbewustzijn (druk dagenlang op Shift+F9, bewust zijn van bewustzijn, tot je een innerlijke shift bemerkt).

 

/-nerd L36

Belangrijk tijdens elke vorm van zelfonderzoek is om te beseffen vanuit welk perspectief je kijkt. Probeer hooguit één level dieper kijken dan waarin je je meestal bevindt. Door extra openheid, niet te blokkeren wat je niet verwacht. Om wat thuis te geraken in de héle omgeving van het innerlijk zichtbare kan 2-3 jaar vergen, want lichaam en mind hebben tijd nodig om zich aan te passen.

 

/tab
Onderzoek: Vanuit: In termen van:
Rolpatronen Persoonlijk bewustzijn      belangen
Persoonlijk bewustzijn      Eenheidsbewustzijn data en software
Eenheidsbewustzijn Waarheid intuïtie, energie
Waarheid Waarheid (onuitsprekelijk)

 

Bedenk steeds dat geen enkele instructie vereist dat je 'm uitvoert. Zuiver bekijken is mogelijk, maar niet gemakkelijk. Je hoeft je niet door een stroom van gevolgen te laten meesleuren.

 

/kspr

Niet één instructie is verplicht, zelfs niet: besta.

Want JIJ bent al, voor- en nadat je bestaat.

3xVerdriet

i12

Persoon: Ik krijg niet wat ik wil. In mijn meest intense verdriet kan ik geen kant uit.
Eenheid: Stop met egocentrisch streven, ga geen kant uit, en ontdek Mijn wil en beloning.
Absolute: Binnen het ruwe spel met tijd, afstand en tekorten, vergeet het spel zichZelf.

AllerbelangrijkstePlaats

i05 L3 /kspr /medi

 

 

 

Dit, hier

Niets overtreft de echtheid van dit (behalve Niets).

Ren niet in gedachten weg, naar een andere plek.

 

 

 

Twijfelachtige feiten

 i06 L38 /vged


Er bestaat een wereld waarin helemaal niks is.

Jij bent er, maar verder niks te zien of doen.

In zo’n wereld ben je alwetend. Is dat fijn?

Weten dat je bestaat, en daarmee basta?

 

Precies dat overkomt je iedere ochtend,

nét voordat je helemaal wakker wordt.

Weet je nog? Was dat horror, of prima?

Maar, je weet niet meer dat je het wist,

want je liet je gauw weer overdonderen

door duizenden details van deze wereld.

Die drongen zich op, en jij liet ze binnen.

 

Maar dat is geen moetje. 

Laat je fascinatie ervoor los,

en je wordt opnieuw alwetend.

 

Als je daar lang in verblijft, in die toestand met één weetje,

dan kan het gebeuren dat elk weten twijfelachtig wordt.

Realisatie dat zelfs ik-ben betwijfeld kan worden,

de allerhoogste staat, weten van Niets.

 

3xKennis

i13

Persoon: Ik wil altijd meer leren, toevoegen aan mezelf. Maar kennis blijft onvolledig en tegenstrijdig.
Eenheid: Ik verzin kennis voor, zo veel je maar wilt, voor goed en slechte doelenden, dat is mijn spel.
Absolute: Best absurd, dat spel van verzinsels + geloof. Een kwestie van tijd maken + tijdverdrijf.

Communicatie

i07 /vged L58

 

/quot q:Nisargadatta

Het denken is een

instrument voor communicatie,

voor praktische doeleinden.

Het denken kan de Waarheid niet vatten.

Het Zelf is getuige van het denken,

maar het denken kan het Zelf niet te pakken krijgen.

[Nisargadatta] 

/-quot

Een mobieltje is een instrument voor communicatie, voor praktische doeleinden.

Het bespioneert mij, weet waar ik ben, kijkt door camera's en hoort wat ik zeg.

Maar berekende bits en bytes kunnen de essentie van mens-zijn niet vatten.

Ik ben getuige van al die spionage en pogingen om mijn wil te beïnvloeden,

maar informatie kan een werkelijk spontaan mens niet te pakken krijgen.

3xVrijheid

i15

Persoon: Ik wil vrij zijn om mijn eigen wereldbeeld en doelen te vormen, en gelijkgestemden te zoeken.
Eenheid: Alleen Ik ben vrij, om mensen te besturen die weerstand ondervinden en hopen op meer vrijheid.
Absolute: Als bron van alles, volledig en compleet, waarvan Ik vrij willen zijn?

Bevattelijk

i14

Jij wil de woorden begrijpen, bevatten, omvatten, een plek geven binnen het bekende.
Dat blijkt onmogelijk? Al maanden? Hoe lang nog? Met intellectueel begrip?
Handiger is het om je beperking te erkennen en je door de woorden te laten omvatten.
Dan blijkt heel je wereld onderdeel van een geheel. Met puur intuïtief begrip.
Daarná kan je ‘ik’-gevoel verhuizen naar het omvattende en doorzie je alles in no-time.
 

BIJSLUITER: Bezoek van deze site kan ongewenste bijwerkingen hebben. Geliefde aannames kunnen losrammelen, waardoor het psychologische immuunsysteem wordt aangetast en onverbloemde Realiteit kan binnendringen. Angst, onrust en verwarring zijn tijdelijke ontwenningsverschijnselen van de aandoening "persoonlijkheid", waarna onherstelbaar verlies kan optreden van geloof in zorgen, egoïsme en afgescheidenheid. Neem in geval van heftige bijwerking contact op.