EERST POETSEN
Aannames, overtuiging - geen interesse
Namen, ideeën, concepten - who cares?
Veiligheid, begrenzing - een onsje minder?
Herinnering, het bekende - pffffff, alweer?
Angst, ik, plannen, zorgen, lol - ksssst!
Mag ik héél even vrij baan?
DAN ZIEN
Niets geloven,
geen enkele verklaring,
vooral niet van je eigen denken
is alles zien
precies
zoals het is
VERGETEN HANDSCHOEN
Deze hand geeft - oh wat een prachtig gebaar - een spijker.
Die hand neemt ‘m in ontvangst - vol dankbaarheid.
Deze hand voelt erkenning en eerbied.
En daarna schaamte en verlies - de spijker valt.
En daarna verwarring. Een zware beslissing valt.
De hamer verdwijnt uit beeld - wat een opoffering.
De verloren spijker is terug - wat heerlijk voor de wil.
Even de handschoenen uit, geen poppenkast
Zonder gedachten van afgescheidenheid wordt
de spijker - door niet-iemand - de muur ingeramd.
DIT VERSUS DAT
Als baby ken je DIT
Maar de buitenwereld zegt DAT
Via zien, horen, proeven, ruiken, voelen
We schrikken… bouwen een muurtje rondom
met een piepklein kijkgaatje, met een luikje
en een binnenwereld van denken-gevoel
die de buitenwereld nabootst, voorspelt
Alles, om ongelukken te voorkomen
Laat het luikje verder maar dicht