
Zonder op ook maar één gedachte in te gaan?
Zonder ook maar één gevoel terzijde te schuiven?
Zonder te vluchten naar een ander moment?

Zonder een 'iemand' te hoeven zijn?
Zonder (je) iets voor te hoeven stellen?
Zonder meetlat, zonder te vergelijken?

Zonder verklaring?
Zonder samenvatting?
Zonder logische redenen?

Met of zonder interesse in de buitenwereld?
Met of zonder interesse in denken/gevoel?
Met of zonder interesse voor het lichaam?

Zonder bestaansvergunning
verleend door anderen
of een systeem?

Nadat je genoeg comfort hebt vergaard?
Een hofhouding die alles aandraagt wat je wilt?
Nadat honderden voor je applaudiseerden?

Als je vertrouwt op dat wat je nog niet kent?
Als je rondom laat gebeuren wat gebeurt?
Als je jezelf spontaan laat gebeuren?

Als je volstrekt niet ingaat op gedachten
ingegeven door angst of verlangen,
zelfs niet op hun vraagtekens?

Onder welke voorwaarden?
Wat zijn de minimum vereisten?
Opgesteld door wie, vanuit welk belang?

Wat verlang je van anderen, de wereld
om je gerust te stellen dat
je nu werkelijk...
Is

tevreden met niks dan besef van

Wie is het die dat ziet?