Definitie:
1) Een vrouw die niet ten dans wordt gevraagd.
2) Een leven dat niet grondig wordt ondervraagd.
3) Een gefragmenteerde mind die niet tot bloei komt, door overal onderscheid te zien, behalve in zichzelf.
4) Een plantje dat slechts één barst nodig heeft om tot bloei te komen.
Ongevraagd
Als je geen vragen stelt, betekent het dat je de Waarheid al gevonden hebt.
Óf dat je meer prijs stelt op het toedekken van verwarring.
Ben blij als antwoorden pijn doen: ego lijdt, niet Jij.
Zo ontdek je wat Jij niet bent.
Voor geschiedenis
|
“Moderne arbeidsdiscipline en kapitalistische toezichtstechnieken hebben hun begin in vormen van totale controle die oorspronkelijk op handelsschepen en slavenplantages in de koloniën waren ontwikkeld, en enige tijd later aan de armsten in het moederland werden opgelegd. |
|||||||||
|
Op den duur vond ook de middenklasse dat armen roekeloos met hun tijd omgingen, net zoals ze hun geld vergokten. Tijd moest gekocht en verkocht kunnen worden, beheerst, bespaard, niet gedood. Tegen de klok moest geracet kunnen worden. |
|||||||||
|
Later gingen arbeiders dezelfde bewoordingen gebruiken. Toen bleek dat eigenaren de fabrieksklok manipuleerden, eisten arbeiders ‘controle’ en ‘vrije tijd’. Concepten die hun overgrootouders - en bijna ieder die ooit geleefd had - pervers en belachelijk zouden vinden.” [David Graeber] |
|||||||||
|
Als we er belang-rijk uit willen zien dragen we een stropdas. Dat het een pervers teken is van vrijwillige slavernij, zien we niet. |
|||||||||
|
We laten elektronica bespioneren, om een paar dubbeltjes uit sparen, die we dubbel en dwars terugbetalen in vormen van verwarring en onrust. |
|||||||||
|
De intelligentste minds bevechten elkaar om voordeel op de beurs te behalen, bedenken steeds sluwere manieren om jou op advertenties te laten klikken, slimme algoritmen die ook prima werken om democratie te ondermijnen. |
|||||||||
|
De betekenis van woorden wordt aangepast, uitgekleed, overschreven. Grote aantallen en hypes verdrijven directe, oorsponkelijke eenvoud. Zelfs Wikipedia toont al meer belangenbehartiging dan heldere uitleg. |
|||||||||
|
Geschiedenis blijft zich herhalen zich, tot ze compleet wordt doorzien, tot “mijn belang” niet meer opweegt tegen de pijn van onwetendheid, tot we durven te Zien, dat het een voorstelling is die Niets voorstelt |
|||||||||
|
Alles is een verwijzing naar een verwijzing naar een verwijzing.... | |||||||||
|
Een navelstaarspel van concepten, ideeën en beschrijvingen, | |||||||||
|
dat van binnen geen realiteit of absoluut perspectief bevat. |
* Een spel waar je door nood of overgave uit kan breken.
Tip: welk woordenboek definieert zichzelf als "dit"?
. Wanneer je het-spelen of het-verwijzen gaat zien
Tip: welke prater zegt niets dan zichzelf te ontkennen?
ontdek je het spel van verwijzing naar Niets
Waar(d)
Een koning is meer waard dan een boer, right? Alleen niet op het moment van hun geboorte, toen waren het nog gelijkvormige mormeltjes. Maar zodra ze kleertjes aan kregen kon je het ware verschil al duidelijk zien. Of zullen we het ware onstaan van waarde maar gauw vergeten?
Mag dit binnenkomen?
Is een koning echt meer waard dan een boer? Op het moment dat ze gedrukt werden, toen het nog inkt-op-karton was, ja, toen wel. Maar zodra jij zo’n kaart in handen krijgt zie je het grote verschil, gaat het jeuken, zin om iets te overtroeven, right? Of wordt spelvreugde vergald als we ons de ware onstaansgeschiedenis ervan herinneren?
?
Nou goed, in een spel is een koning wel meer waard dan een boer. Want zowel lijfelijk als op papier heeft een koning nu eenmaal meer wilskracht, en hij kan die van anderen verdrijven, of laten neerslaan. Alleen op het moment van ontstaan, toen was er nog zuivere energie. Maar zodra die 'persoonlijk' of 'van mij' genoemd werd, werden twee streepjes op een meetlat zichtbaar: de wil van de koning versus die van de boer. Of komen er nu (z)ware redenen te hulp om twijfel aan jezelf niet te laten geschieden?
Maar, eh, dat machtsverheffen, dat tot 'mijn' wil verheffen, dat is geen geschiedenis. Het kan iedere seconde opnieuw de kop op steken. Honderden keren per dag valt te Zien hoe het werkt, hoe we energie inkleuren tot 'onze' drijfveren, of ware drama’s… Maar goed, nou ja… laten we vooral koninklijk pronken met onze veren, met al onze willetjes, en al diegenen verdrijven die willen inzien wat ons werkelijk drijft.
Natuurlijk is 'iets willen' is meer waard dan 'niets willen', right? Totdat we doorkrijgen waar die waardering vandaan komt. Je beperken tot een wil is eigenlijk verrekte onvrij, zelfs wanneer uitgedost met redenen. Terwijl ik niets wil ben ik vrij om in alle richtingen rond te kijken, om volledig open te staan voor wat zich aandient. Maar als ik 'iets' wil, is mijn blik gefocust, een soort exclusieve neurotische liefde voor een beeld van wat ik denk dat mij gelukkig gaat maken. Al mislukt de strategie van 'willen' en geluk-door-te-krijgen honderdduizend keer, dat maakt niet uit, zolang het steeds opnieuw maar 'mijn' wil is.
Bestaat er dan iets van nóg hogere waarde dan 'mijn' wil? Op zondag zingen we in koor 'Niet mijn wil maar Uw wil zal geschieden'. Er wel eens bij stilgestaan wat het zou betekenen als 'U' helemaal niets wilt? Dat zou inhouden dat wij open en eerlijk zouden gaan kijken? Zonder voor- of afkeur van ons eigen 'iets'? Bezingen wij misschien half onbewust 'Uw' wil, om ons te begeven richting puur, oordeelloos Bewustzijn?
Is Bewustzijn meer waard dan elke persoonlijke 'wil'? Niet als het gaat om drama, machtsverschillen, competitie en punten scoren. Om dat heel intens te beleven willen we graag vergeten dat we in feite aanrennen achter kleertjes en kleurtjes, lichamen en kartonnetjes, geloofjes en verklarinkjes, gewoonten en plaatjes. Dat alles om maar IN het spel te blijven, binnen regels van het 'normale'. Dat is kennelijk een hoop waard. Want wat je inlevert is je ware, spontane zelf, die zowel binnen als buiten het spel zou kunnen ronddartelen.
En voor het geval je toch echt wilt meedoen, maar niet gevangen door spelregels, bid dan tot Bewustzijn, tot Weten-an-sich. Zonder verdere wens, zonder iets te verwachten, zonder enige beperking of haast, zonder focus, het héle koninkrijk. Misschien krijg je maandenlang alleen maar stilte als antwoord. Zo word je gevoelig genoeg om te Zien wat er gebeurt.
?
Gebakken lucht
| Als je een zeepbel | lek prikt helpt misschien een foto | |
| Als je een ballon | lek prikt helpt misschien een plakbandje | |
| Als je een Lijf | lek prikt helpt misschien een steriel verband | |
| Als je een Kind | lek prikt helpt misschien een verband van het type | “Auw… ik ben zielig” |
| Als je een Ouder | lek prikt helpt misschien een verband van het type | “Néé, dat hóórt niet, stop!” |
| Als je een Puber | lek prikt helpt misschien een verband van het type | “Rot op, dat bepaal ik zelf wel” |
| Als je Volwassenheid | lek prikt helpt misschien een verband van het type | “We moeten er samen uitkomen” |
| Als je Synchroniciteit | lek prikt helpt misschien een verband van het type | “Ik heb recht op mooi toeval” |
| Als je Bewustzijn | lek prikt helpt misschien een verband van het type | “maar, ik Weet dat” |
| Als je Zijn | lek prikt helpt misschien een verband van het type | “dit Is dat” |
| Als je Waarheid | lek prikt, dan prik je de prikker, het meest subtiele, | jeZelf |
| Kortom, ben je op een level uitgespeeld, | ||
| word dan zo scherp als je kunt |
Stati(s)ch
Het huis waar ik woon gaat een stukje verrijzen. Ik bedoel: het wordt hoger, en dus statiger. Geen nieuwe woonruimte, maar een extra rand bovenop het dak. Een hoop werk, ter omheining van gebakken lucht. De “waarde” van het huis wordt daardoor misschien wel 2% hoger, dus eigenaren willen er best 1% extra voor dokken. Een vernauwd perspectief op de eigen portemonnee creëert zo een verschil tussen wat-is en wat-lijkt. Werkverschaffing is mooi, zeggen ze, en goed voor de economie, terwijl de rekening van schijn heilig wordt doorgeschoven naar “anderen”. Fantastisch toch! Ik bedoel: 1) dat-wat-is splits zich in schijn plus geloof. 2) Heilig betekent: geen kritische vragen stellen. 3) God zegene de goedgelovigen, want zij zullen het hard nodig hebben.
Kun je hier even bij stilstaan?
Vroeger woonde ik in Scandinavië, waar je een bouwwinkel kon binnenstappen om te vragen: hoe veel kost zo’n huis? Dan kreeg je een papiertje mee, met de prijs van de stenen plus de kosten van het stapelen. En wanneer huizenprijzen een daar paar procent bovenuit verrezen ontstond een tastbaar soort ver-ont-waardiging. Ik bedoel: mensen gingen zelf hun eigen huis bouwen… net zolang totdat het begrip "waarde" weer prijzenswaardig was.
?
Zo'n soort correctie kennen we hier niet meer: vergelijking met een primitiever, dieper soort waarde. Een huis is immers waard wat … nou, gewoon, één cent meer dan wat "andere" gekken er voor geven. En daarna dokken we desnoods nog eens het dubbele aan rente. Aan een bank die geld creëert uit niets. Want dat mag, volgens de wet. En die wet is bedacht door de banken, dus dat schijnt best ok. Behalve in 2008, toen miljoenen hun huis verloren, en belastingbetalers pakweg duizend miljard. Een torenhoge rekening voor het verschil tussen wat-is en wat-lijkt.
Dit zijn maar wat miezerige voorbeeldjes van hoe iets-uit-niets geplukt kan worden. Hoe perceptie van waarde ontstaat uit talloze soorten en categorieën van gebakken lucht, kunstmatige vertroebeling van oorspronkelijke eenvoud. En eigenlijk is dat hoe het hele leven in mekaar steekt, als gevolg van honderden lagen van gezichtsbedrog. Versteende inzichten, stevig opeengestapeld tot muren, bijeengehouden door strijdige belangen en angst voor gezichtsverlies.
Of, beter gezegd, angst voor maskerverlies. Want achter al dat doen-alsof zit uiteindelijk een kern van pure onschuld, die we in het belang van een gemaskerd bal geheimhouden. Best grappig dat we dat nauwelijks doorhebben. Bedrieg een ander, en via een omweg krijg je er een veelvoud aan illusies voor terug. Totdat je aan je tax zit en zelf voor ruim 99% wordt bedrogen, door alles en iedereen. Met name door je 'eigen' overtuigingen.
Want terwijl je je bezighoudt met eigenbelang verkoop je je onderscheidingsvermogen aan de duivel: je angst om beduveld te worden maakt dat je een model-van-geniepigheid van anderen overneemt. Eerst run je die software in defensieve-modus. Hoe meer je je belaagd voelt, hoe meer cpu-tijd je daaraan besteedt. Totdat je ook de offensieve-modus ontdekt en anderen een oor aannaait. Of nalaat om schijn te ontmaskeren. Misschien eerst per ongeluk, maar vanaf dat moment ben je verkocht, medeplichtig, want je hebt iets te verbergen, vooral voor jezelf. Heel hard roep je dat schijn toch ook best ok schijnt. In koor met anderen die runnen in medeplicht-modus.
Als baby wist je eerst niet dat het onderscheid “ik-ander” werkelijk bestaat. Maar ben je daar ondertussen niet voor ruim 99% van overtuigd? Dat “ik” versus “ander” een kunstmatige
opdeling zou kunnen zijn, verschillende labels voor één en hetzelfde... en dat de afstand tussen jouw en mijn lichaam gebakken lucht zou kunnen zijn, zoals tussen twee spelers in een
poppenkast... zou dat heel vervelend zijn om te onderzoeken... vanwege diepe vermoedens van pijn van maskerverlies? Zoals we graag vergeten dat toneelspelers een script of souffleur napraten,
zo zou je bijna kunnen vergeten waar geloof in 'eigen' gedachten oorspronkelijk vandaan komt. Van duivelse software die we zomaar wat rondom ons hebben opgeschept, van mede-spelers die wilden
dat we hen kopiëerden? Zoals wij ook hopen dat 'anderen' zich verplicht voelen om onze gedachten te kopiëren?
Graag willen we vergeten dat onze heilige mind al voor ruim 99% uit versteende schijn bestaat, met een schilletje van arrogantie eromheen, terwijl we de ware toedracht onder tafel schuiven. Want het denken geeft zichzelf nooit de schuld, dat is niet in zijn belang. Het creëert liever nuancering dan eenvoud. Daarom zijn er niet veel mensen bij wie zelfs nog 1% aan oorspronkelijk inzicht te vinden is: bereidheid om de kosten van zelfbedrog uit te vlooien en helder op papier te zetten. Omdat je dan de kans loopt om steeds meer barsten te gaan zien, die uitlopen op een verschikkelijke ver-ont-waardiging. Pas wanneer je Ziet dat die bouwval niets waard is, durf je het aan om vanuit het Niets een waardiger huis te bouwen, voor jeZelf.
?
Subtielst
| Wat is subtieler dan ijs? | Wat is zachter, omvattender, plooibaarder? |
| Wat is subtieler dan H2O? | Wat is vormlozer, luchtiger, aanweziger? |
| Wat is subtieler dan lucht? | Wat is ijler, groter, keuzelozer, opener? |
| Wat is subtieler dan ruimte? | Wat is virtueler, flexibeler, vlugger? |
| Wat is subtieler dan ideeën? | Wat is minder hard, grenzelozer? |
| Wat is subtieler dan energie? | Wat is omvattender, helderder? |
| Wat is subtieler dan bewustzijn? | Wat is minder en liefdevoller? |
| Wat is er onuitsprekelijker dan dat | wat bewustzijn voortbrengt? |
| Is het meest ware niet dat, wat al het andere in zich herbergt? | |
| Is dat wat de meeste toestanden toestaat, tot alles in staat? | |
Op recept
Hé Pa, als ik het opschrijf, een recept, gaat U het dan maken?
Ja jongen, da’s goed.
Afgesproken. “Men neme 10180 deeltjes, en geen 2 daarvan in dezelfde toestand.”
Enne, doe ook maar “Zwaartekracht dubbel omgekeerd evenredig met afstand.”
Maar dan krijg je de mogelijkheid van een object waarin tijd en ruimte verdwijnen, iets wat alleen informatie opneemt, maar zelf niet gezien kan worden. Wil je dat?
Ja, nou en of!! Hoe gekker hoe beter, dat smaakt naar meer. Of kunt U dat niet voor mekaar krijgen?
Natuurlijk wel. Wat een object lijkt maar een subject is, een gat in ruimte-tijd waardoor kennis verdwijnt?
Waardoor ze die kennis eindeloos willen aanvullen, hihi.
Uitstekend, maar dan zullen ze het gauw doorhebben.
Ah? Wie er achter zo'n gat zit? Dezelfde als achter je ogen, bedoelt U?
Kijk jongen, zo’n gelijkenis is gewoon vragen om moeilijkheden.
Dan schrijf ik er wel even bij “Zodanig dat er geen moeilijkheden van komen.”
Da’s niet moeilijk, gewoon plaatselijk en tijdelijk het IQ verlagen. Maar...
I see! Dat omzeilen, dan komen dáár weer stekeligheden van?
Precies. Het IQ dan maar verhogen bij onschuldige verschijnselen?
Jáá, “Zodanig dat ze de schepping bijijijijna snappen, maar nét niet.”
Maar jongen toch, snap je het dan nog niet? Dan gaat dát weer opvallen!
Dan bouwt U maar een blokkade in, om niet deze kant uit te kijken.
Angst, bedoel je? Om nooit het-kijken zelf te durven bekijken?
Ja, dat lijkt me wel wat. Wie angst zaait... welke idioot komt dan nog te weten wie daar achter zit?
Tja, als we willens en wetens het willen en weten virtueel maken, dan zit er zeker niks achter.
Bingo!
En jij mag dat geworstel eindeloos blijven gadeslaan, ok? Anders gebeurt er zeker niks.
Ikke? Een soap die vastloopt in het ontwijken van alsmaar meer moeilijkheden?
Jazeker. Zonder exit policy op het recept zult gij blijven vreten wat de pot schaft.
Néé! Ooit mag het toch genoeg zijn, met ervaren?
Dan moet je er zelf een eind aan maken, game-over. Of met de billen bloot. Kwaadschriks of goedschiks.
Het recept, bedoelt U? Ergens laten rondslingeren? Ons verraad?
Van mijn part verscholen achter angst, schaamte en arrogantie, verstopt in zo’n onding... je weet wel.. Want als je het helemaal geheim houdt, dan schrijf er voor jezelf maar “Zwartgebakken peren” bij, als toetje.
Existence 101
Er was eens beginsel genaamd “het Absolute” (1), een toolbox vol met, eh, zoiets als zuivere potentialiteit. Daaraan kleefde een druppel bewustzijn (2) die werkte als een lens, waardoor “dit” een beeld kon vormen van “dat”. Zo leek zich naast het puur subjectieve een aantrekkelijker spiegelbeeld te vormen, bestaande uit objecten in ruimte en tijd (3).
Tegenover complete consistentie manifesteerde zich één concreet punt, hier-nu. Daar omheen scheen er afstand (hoe verder weg, hoe vager) en tijdsduur (hoe verder weg, hoe vager). Met zintuigen gevoelig voor verandering bleek de verleiding groot om een mentaal beeld op te bouwen van vastigheid (hardware), keuzes en patronen (software).
Wat bewustzijn nét iets meer maakt dan een druppel op een gloeiende plaat, zijn de ideetjes en wensen die er in ronddrijven. En die, net als bacteriën in een druppel snot, levensechte schaduwen werpen. Sommigen daarvan verschijnen in twee delen, zoals “wil” (eerder in de tijd) en “resultaat” (later), zodat er een “doener” lijkt te zijn. Of in “kracht” en “beweging”, zodat er “macht” lijkt te zijn.
Zo werd het idee geboren van een levend lichaam, dat tentakels bestuurt waarmee het zich objecten toe-eigent en versleept. Als ooit de schijn daarvan wordt ingezien - voordat de druppel is verdampt - wordt het idee geboren van één levend universum, met dito wensenpakket. Als ook dat is doorzien, realiseert het Absolute zich dat het verkouden is.
Kortom, dit universum lijkt onderdeel van het immuunsysteem van het Absolute, om te herstellen van de ziekte van "nooit-genoeg", met als symtoom “méér”, wat zich uitleeft op virtuele “kennis”, waarna antilichamen uitproberen hoe deze effectief bestreden kan worden. Zo verraadt zich de indringer, “de kenner”, waarna een gezond wat-is overblijft. Dan is duidelijk dat dit curieuze bestaan een reflectie is van zichZelf, dat het Absolute waarneemt in een glazen bol.