Ongewoonte

 

EEN ONGEWOON GESPREK MET BEWUSTZIJN

 

Een dialoog, naar aanleiding van het boek

 

"Een ongewoon gesprek met God", van Neale Donald Walsch,

 

voor atheïsten die van geloof willen afkicken.

 

 

 Deel 1       Deel 2       Deel 3       Deel 4 

 

 

EEN ONGEWOON GESPREK MET BEWUSTZIJN (1)

 

BWZ: Wat wil je weten?

 

W: Hoe het zit met deeltjes.

 

BWZ: Ok. Deeltjes en geheeltjes dus? Voor de absolute waarheid moet je niet bij mij zijn, maar wat voor soort antwoord had je in gedachten, in welke vorm?

 

W: Door precies te meten.

 

BWZ: Lijkt op de vraag van een psycholoog, vorige week. Die wilde weten hoe het zit met afgescheidenheid, eenzaamheid en verbondenheid. Dan geef ik jou hetzelfde antwoord, ok?

 

W: Ik wil getallen.

 

BWZ: O jee, waarheid komt niet in de vorm van een verzameling getallen, überhaupt niet, het is geen informatie. Snap je?

 

W: Natuurlijk niet. En wat heb ik met psychologie te maken? Geef maar wat cijfers, daar kan ik wat mee, dan filter ik er wel wat informatie uit. Snapt mijn werkgever dat ik druk bezig ben.

 

BWZ: Die opzet zou ik je niet aanraden, maar als het echt moet?

 

W: Jazeker, zo doen wij dat hier.

 

BWZ: Goed, ik zal mijn best doen. Geeft wel enorme afrondfouten, en alleen tijdelijke resultaten.

 

W: Mij best.

 

BWZ: En later krijg je er gegarandeerd spijt van, want alles wat je vasthoudt, elke theorie, gaat rammelen. Deep down in die cijfers vind je steeds weer patronen van...

 

W: Des te beter, dan houd ik mijn werk.

 

BWZ: Door je manier van vragen, je veeleisendheid, dwing je me om eenvoudige waarheid om te ploegen tot vrijwel oneindig complexe informatie.

 

W: Jippie, goed voor de economie.

 

BWZ: Dus goed voor jullie idee van overdaad en tekortkomen, voor haast, afleiding, verwarring, egoïsme etc. Is dat OK?

 

W: Vinden wij heel gewoon.

 

BWZ: Wil je dan tenminste weten wat voor afrondfouten en artefacten er optreden, als je je beperkt tot metingen en getallen?

 

W: Nee. Ons onderzoek moet op tijd af.

 

BWZ: Als je je vraag anders zou stellen, zou je zelf direct innerlijk inzicht kunnen opdoen.

 

W: Néé, kan niet. Innerlijk weten levert geen artikelen op.

 

BWZ: Dan schrijf je dáár toch een artikel over, en raad je je collega’s aan hetzelfde te doen: om zich zelf, direct te realiseren hoe het zit? Verwijs ze desnoods maar door naar mij.

 

W: Absoluut niet. Subjectieve praatjes mogen geen wetenschap heten. Wat voor doel heb ik dan nog?

 

BWZ: Wetenschap gaat dus niet over pure waarheid, maar over het registreren van eendimensionale waarnemingen, langs een tevoren vastgelegde meetlat. En daarvan alleen herhaalbare gemiddelden van grote aantallen. En dat noemen jullie "objectief"?

 

W: Inderdaad, objectiviteit is ons hoogste goed.

 

BWZ: En in artikelen vermeld je netjes jullie oogkleppen en vooroordelen?

 

W: Hoeft niet.

 

BWZ: O nee, da's waar, daar zijn filosofen voor, om je tegen inmenging in jullie gewoonten te beschermen.

 

W: Ja, zo iets... nou, gezeur ook altijd... ik zet de apparatuur aan... dus laat nu maar even 5 miljard deeltjes opdraven.

 

BWZ: Zoals U wenst.

 

 

EEN ONGEWOON GESPREK MET BEWUSTZIJN (2)

 

W: Hee, wordt eens wakker, luiwammes, het is al half zeven, ik moet even wat weten.

 

BWZ: Nou moe! Wakker worden? Ik BEN jouw wakkerheid.

 

W: O ja, da’s waar ook. Ik wilde je even testen. Want iets frustreert me mateloos, de afgelopen maanden.

 

BWZ: Ja, weet ik, dus ik zal maar niet vragen waar het door komt?

 

W: Dat vraag ik me al mijn hele leven af, maar het leidt nergens toe, maakt de irritatie alleen maar erger.

 

BWZ: Precies, omdat je er voor 100% in gelooft dat je gefrustreerd bent. Van binnenuit - compleet ondergedompeld - zijn al je vragen gedoemd om meer van hetzelfde op te roepen. Of later veroorzaken ze opnieuw frustratie.

 

W: Dus frustratie is een vorm van geloof? Ik hoef er dus niet in te geloven? Of niet helemaal?

 

BWZ: Waarom zou je? De meeste mensen smullen stiekem van het drama, vandaar. Maar geloof is geen moetje.

 

W: Maar als er iets akeligs gebeurd klim ik al gelijk weer in de gordijnen. Wat dat met geloof te maken heeft?

 

BWZ: Om van jezelf gelijk te krijgen en drama te ervaren. Je wilt bevestiging dat het leven van een kwaadaardig soort is. Één miniscuul tegenvallertje, en je zoekt redenen om te onderbouwen waarom het allemaal tegen jou bedoeld is. Onderzoek je ooit het tegenovergestelde?

 

W: Nee, ik wil gewoon snappen waarom.

 

BWZ: Ja ja, de waarom-truc. Jouw zogenaamde willen-snappen zit al boordevol geloof, helemaal overtuigd dat het hier-en-nu anders had gemoeten. Dus sta je alleen open voor onmogelijke, naargeestige verklaringen.

 

W: Echt waar? Jemig… had dat dan ooit eerder gezegd.

 

BWZ: Lukte niet. Wel geprobeerd, maar door een muur van 100% overtuiging van negativiteit is het lastig praten.

 

W: Sorry, ik ben gewoon steeds te laat, frustratie neemt me gelijk over.

 

BWZ: O ja? Je gelooft nu dus in je eigen machteloosheid, maar hoe weet je dat dat waar is?

 

W: Nou, laatst op de snelweg, een auto voor me remt als een idioot, dus ik vloekte…

 

BWZ: ...en in de tussentijd zijn er wel tien dingen gebeurd.

 

W: Tussen zijn remlichten en mijn boosheid?

 

BWZ: Waarom niet?

 

W: Het gaat veel te snel, helemaal automatisch.

 

BWZ: Ok, als je daar bij voorbaat al zeker van bent, dan zijn we uitgepraat.

 

W: Nee, wacht. Hoe kan ik nou weten wat er in een fractie van een seconde gebeurt?

 

BWZ: Dat kun je niet weten zolang je rotsvast denkt te weten dat je het niet kunt weten.

 

W: Dus ergens is het wel bekend?

 

BWZ: Uiteraard. Om jouw leven te redden gebeurt er een heleboel en gaat je voet op de rem.

 

W: Ja, en het maakt me kwaad.

 

BWZ: Dat verzin je er even later pas bij, als je in je geheugen gaat kijken en de situatie vergelijkt met je ideaalbeeld van een heel volk dat voortdurend rekening houdt met jouw gevoelens.

 

W: O ja? Maar dat doet toch iedereen?

 

BWZ: Daarom lukt het vrijwel iedereen om een heel leven lang de essentie van frustratie niet te doorgronden. Wraak nemen, dát interesseert je, en tot die tijd let je niet op. Ongeveer twee seconden, daarn’a wordt je pas wakker.

 

W: Ooo… als de frustratie eenmaal hoog is opgelopen, dán wordt ik wakker?

 

BWZ: Precies.

 

W: En wat dan, hoe werkt dat… een soort wekservice of zo?

 

BWZ: Precies, dan pas laat je een beetje bewustzijn binnen.

 

W: Alsof ik dat normalerwijs tegenhoudt?

 

BWZ: Ja, zo ongeveer.

 

W: En dat ‘wakker worden’, waardoor gebeurt dat?

 

BWZ: Omdat je idee van "ik" kleiner dreigt te worden, alsof hem iets zou worden aangedaan, dat is de trigger. Je bent geabonneerd op drama, klopt dat?

 

W: Dus alsof ik WIL dat …

 

BWZ: Geen enkel abonnenment om te ontwaken bij subtiele gebeurtenissen. Interesseert je kennelijk geen donder.

 

W: Ik snap niet waar het over gaat. Wat valt er dan nog meer te weten?

 

BWZ: Duizenden mogelijke events waarvan je vindt dat ze er niet toe doen. En er wordt redelijk aan die wens tegemoet gekomen.

 

W: Ja natuurlijk, het gaat ook allemaal veel te snel.

 

BWZ: Precies. Jouw 100% geloof in vanzelfsprekendheden - en dus 0% interesse in onderzoek - zorgen ervoor dat het allemaal aan je neus voorbijflitst. En dat is prima, je mag gerust een hele tijd blijven dommelen. Totdat je plotseling merkt dat er grote frustratie is… niks mis mee.

 

W: Wat moet er dan anders?

 

BWZ: Er hoeft niks anders. Maar in plaats van liefde voor Frustratie - willen weten wat het is, hem leren kennen - kies jij voor haat tegen Frustratie. Je voert hem steeds opnieuw dezelfde energie waar hij van gemaakt is, wordt'ie moddervet van. Dus of hij nou waar of onwaar is, je houdt hem onvoorwaardelijk in leven. Net zoals de meeste mensen trouwens. Dus volstrekt gewoon.

 

 

EEN ONGEWOON GESPREK MET BEWUSTZIJN (3)

 

W: En als ik nou wél zou willen weten hoe het zit?

 

BWZ: Met Frustratie? Waar die van gemaakt is? Precies zoals het is?

 

W: Voelt raar, ik twijfel, wat als het verkeerd uitpakt, als ik spijt krijg.

 

BWZ: Ja, stel je voor dat Frustratie zou verminderen, kun je dat wel aan?

 

W: Wát?

 

BWZ: Omdat Frustratie kennelijk zo belangrijk voor je is, onderdeel van 'wie je bent' als persoon... Dan wil dat zeggen dat ook het idee van JIJ kleiner wordt. En dat kan best eventjes moeilijk worden.

 

W: Wie ik ben zonder frustratie?

 

BWZ: Omdat je ideetjes van 'ik' en 'frustratie' sterk met elkaar gekoppeld zijn. Wie je bent zonder de heftigheid en het drama? Kan aanvoelen als leegte.

 

W: Pfff, nou, mag ik het uitproberen? Even op proef?

 

BWZ: Voor het geval dat je je oude bekende pijn terug wilt? Goed hoor. Wil je in inruilbonnetje? Wel zelf een kopietje maken, anders vergeelt'ie.

 

W: Haha. Zeg nou maar wat ik moet doen.

 

BWZ: Het heeft veel meer te maken met niet-doen, ontspannen, geloof in aannames loslaten.

 

W: Ja ja, lui zijn, zal wel lukken. Waar te beginnen?

 

BWZ: Schenk eens een tijdje aandacht aan "de ruimte van Frustratie."

 

W: Waar is dat? Trouwens, waar slaat dat op? Dat is toch raar?

 

BWZ: Precies. Oftewel zo voor de hand liggend dat je het zelf niet hebt ontdekt. Just do it. Herhaal het zinnetje in je hoofd, en schenk aandacht.

 

W: Goed... wacht even... eh...

 

BWZ: En blijf daar...

 

W: Er gebeurt niks. Helemaal NIKS. Dat was niet de afspraak!

 

BWZ: I see. Je kan je handelsgeest niet loslaten. Je schenkt aandacht en je verwacht er meteen iets voor terug.

 

W: Ja, ik wil van mijn frustratie af.. en vlug een beetje.

 

BWZ: Een geschenk uit liefde vraagt niks terug, stelt geen voorwaarde. Puur geven, zonder te weten wat het oplevert. Leren kennen, misschien.

 

W: Liefde voor frustratie... bizar. Nou, vooruit dan, één minuut.

 

<stilte>

 

W: Nog steeds helemaal niks!

 

BWZ: Je krijgt al stilte terug, is dat niet fantastisch?

 

W: Ja, ok, en dan?

 

BWZ: Je zou ook blij kunnen zijn met stilte in je hoofd. En hoe vaak heb je Frustratie eerder uitgekafferd? Toch niet raar dat'ie daarvan even moet bijkomen? Dus... schenk nog wat meer aandacht aan "de gehele ruimte waarin Frustratie opkomt".

 

<stilte>

 

W: Nee, wacht, bedoel je ALLE mogelijke frustratie? Waar ben ik mee bezig? Dat is veel te veel, kan ik niet aan.

 

BWZ: Er is nu stilte. Kun je dat niet aan? Of kun je het idee niet aan, dat het je te veel zou worden? Ervaar je NU werkelijk alle mogelijke Frustratie?

 

W: Nee... eh... klopt... een idee, ja! Dus eigenlijk is het niks... ik lijd geen pijn, niet echt, haha.

 

BWZ: Misschien lijd je aan de rotsvaste overtuiging dat frustratie altijd slecht is, en dat er niets van te leren valt?

 

<stilte>

 

BWZ: Wat gebeurt er?

 

W: Ze hadden mijn deurbel eraf gesloopt.

 

BWZ: Ik zie je niet op de kast klimmen.

 

W: Nou, want ik vraag me af wat er goed aan is. De buren weten nu niet dat ik thuis ben, anders komen ze gewoonlijk elke dag even klagen.

 

BWZ: Ok, dus in plaats van onmiddelijk je stekels op te zetten, lukte het om twee kanten van de medaille te zien. Wellicht valt er bij elke irritatie - als je die compleet accepteert - iets waardevols te ontdekken.

 

W: Wellicht?

 

BWZ: Dat is aan jou om te ontdekken. En op den duur kun je je realiseren wat Frustratie is.

 

W: En wie Frustratie heeft uitgevonden?

 

BWZ: Haha, da's goed, als bonus, deal! Voorwaarde is wel dat je Frustratie neutraal leert bekijken, met ware interesse, zonder er als slachtoffer in te kruipen of hem hoogmoedig weg te duwen. Ook de komende tijd krijg je elke dag gedachten en situaties toegeschoven om daarmee te oefenen.

 

W: Nou, ja, ahum, alvast reuzebedankt hoor.

 

 

EEN ONGEWOON GESPREK MET BEWUSTZIJN (4)

 

W: Wel verdomme!! Wil ik net wat kopiëren, komt mijn multi-nogwat-printer met onzinnige foutmeldingen.

 

BWZ: Kun je je aandacht verbreden, uitzoomen? Dit is één frustratietje... binnen een leven waarin toch ook heel veel goed gaat?

 

W: Hoezo, wat voor tietje? Ik bedoel, néé!!! Waarom moet dat net nú gebeuren?

 

BWZ: Ok. Foutmeldingen zijn speciaal bedoeld om jou dwars te zitten, jou persoonlijk?

 

W: Ja! Volgens mij is de inkt van dat bakbeest nog lang niet op, maar hij geeft aan dat ik nieuwe toner moet kopen, en van het duurste merk nog wel. Stelletje schoften. Ik heb gehoord dat er met opzet gesjoemeld wordt via software die...

 

BWZ: Stop! Zo kun je nog wel een kwartier doorratelen, waardoor je jezelf steeds meer gelijk geeft.

 

W: Precies. Ik héb toch gelijk!

 

BWZ: Bekijk dát dan eens in het groot, uitgezoomd, op wereldschaal van mijn part. Onoprechtheid, het grote graaien, elkaar via sluwe misleiding klem zetten, ondoorzichtige machtsconstructies... het hele godsganse spel van verleiding en uitbuiting.

 

W: Háá. Dat is 'm, klopt! Veel frustratie is precies van die vorm. Goh, ja, dat vat een heleboel samen. Maar...

 

BWZ: Zonder daarmee in gevecht te gaan... kun je je aandacht op dát gevoel richten, die hele ruimte, met daarin al die vormen van onrecht? Of - erger nog - de hele ruimte van desillusie en wantrouwen? Lukt dat?

 

W: Nee. Voelt afschuwelijk. Er komen dingen van vroeger naar boven. Nee dus. Waarom?

 

BWZ: De reden is om er heel efficiënt mee te kunnen dealen, de hele zwik. Of wil je liever één geval van Frustratie per keer, een paar keer per dag, en dat nog tientallen jaren lang? Er steeds weer door worden verrast, meegesleurd, exteem zielig en verongelijkt, vergeten dat je leven misschien een hoger doel heeft dan je smijten met denkbeeldige rotte eieren?

 

W: "Calimero"... schiet me ineens te binnen.

 

BWZ: Die groeide ook nooit uit zijn eierdop.

 

W: "Zij zijn groot, en ik is klein." Já, zo voelt het.

 

BWZ: Mooi. Iets verzet zich tegen het idee van klein zijn. En dat doet pijn. Maar wat is het - precies - dat geraakt wordt?

 

W: Pfff, wat een vraag... hoe moet ik dat weten?

 

BWZ: Ga kijken, Gevoel toont je de weg. Tenminste, als je stil blijft, en van opborrelende gedachten afblijft. Het gevoel is je baken. Geef eventjes je geloof op in wraak, wat-als en had-ik-maar.

 

<stilte>

 

W: Lukt niet. Het is té heftig. Ik kan het niet aan.

 

BWZ: Calimero kon het ook niet aan. Daarom werd het een TV-hit. Maar als hij nondeju eindelijk eens uit zijn eierdop was gekropen, dan had hij groter kunnen groeien. En daardoor zijn pijn in verhouding best kunnen verdragen. Als jij in een miezerige slachtofferrol kruipt, dan vergeet je dat je geen kuiken meer bent. Het vermogen om ongemak te verdragen gaat per kilo lichaamsgewicht, zullen we maar zeggen.

 

<stilte>

 

BWZ: Wat gebeurt er?

 

W: Ik voel het ergens onderin mijn buik, kan dat? Enorme spanning. Maar ja, eh, het gaat wel.

 

BWZ: Als je dat volhoudt kan al die gestolde levensenergie verdampen.

 

W: Alles? Zonder op de details in te gaan?

 

BWZ: Natuurlijk. Juist zonder op gedachten in te gaan, allemaal oude rommel. Puur aandacht voor Gevoel - die je altijd hebt geprobeerd te ontkennen. Of focus op het punt van de meest heftige verkramping in je lichaam.

 

<stilte>

 

W: JA VERDOMME! Het klopt. Ik wordt door zó veel mensen genept. Althans, ze doen hun best om me er in te luizen. Net als elke reclame trouwens, en in elke wachrij, elke file, en de belasting niet te vergen. En op mijn werk, en de hypotheek, en...

 

BWZ: Mooie samenvatting. Als je dan toch op gedachten ingaat.. en als die allemaal waar zijn... wie staat daar dan tegenover? Wie is zijne heiligheid die zich daardoor gekwetst voelt?

 

W: Ik?

 

BWZ: Exact. Vandaar de vraag: wie is die "ik", die nu van alles onder de mat veegt?

 

W: Of ik... en mijn belastingaangifte bedoel je? Of ik zelf ooit voordring in de file?

 

BWZ: Veel willen krijgen, weinig geven, altijd op zoek naar een goede deal.

 

W: Nou, dat doet toch iedereen. Op mijn werk moeten we gewoon ontzettend ons best doen, veel onderzoek en artikelen schrijven, bekwaamheid profileren, anders gaan we kopje onder.

 

BWZ: Zonder reclametechnieken? De waarheid, de hele waarheid, en niks dan de waarheid?

 

<stilte>

 

W: Maar iedereen wil toch dat zijn kinderen het best mogelijke onderwijs krijgen? En mijn accountant zei nog dat...

 

BWZ: ...iets van "verbeter de wereld, begin bij jezelf?"

 

W: Ja, kijk! Dáárom moest ik kopiën maken van de bonnetjes van alle aftrekposten! En het stomme ding...

 

BWZ: Eerlijke bonnetjes?

 

<stilte>

 

W: Ik KOOK van binnen!

 

BWZ: Je staat gewoon in brand. Blijf open aandacht schenken aan Frustratie, en al je eigen bullshit zal tevoorschijn komen en in rook opgaan. Als je wilt kun je daarmee doorgaan tot alle onwaarheid is opgebrand. Tenminste, als je bij de vuurhaard blijft en niet achter rookgordijnen aanrent. Een geweldige kans, die vrijwel iedereen ontgaat.

 

W: Pfff, nou, ja. Maar hoe lang gaat dat duren, dan?

 

BWZ: Kan ik niet voorspellen. Als je blijft checken wat er nog op te ruimen valt... weken misschien? Het gaat er niet om, om jezelf klein te maken, maar om helder te leren Zien. Om er achter te komen dat jij al die onwaarheden niet bent. Dus dat je ze los mag laten. Zien, en verder niks. Schenk vrijheid aan wat bij je weg wil... zo simpel eigenlijk.

 

W: Weken?

 

BWZ: Pijn is niet anders dan het krampachtig vasthouden aan misverstanden, omdat er het labeltje "van mij" aan hangt.

 

<stilte>

 

BWZ: Als je klaar bent met uitmesten ziet de wereld er heel anders uit, dat beloof ik je.

 

W: Dan is onrecht de wereld uit?

 

BWZ: Dan kun je met recht Zien.

 

ONGEWOONLIJK

 

<restaurant, 4 mensen aan een naburige tafel>

 

(Onderling: Kijk, daar zit onze buurman.)

Hé Robert, zou je wat piano voor ons willen spelen?

 

Even zoeken... ik kan er op dit moment geen zin in vinden. Met tegenzin kan het wel, als het echt moet?

 

Nee, wil je echt niet? Jammer dan. Maar, hoe gaat het verder met je?

 

Hoe het gaat met mijn andere soorten van zinloosheid?

 

(Onderling: psss, dát is die man die niet nadenkt.)

Nou, ik bedoel, of alles goed gaat.

 

Met al mijn meemaaksels, allemaal, dat duurt wel even om...

 

Eh…

 

Of alleen een oordeel? Eens kijken… sorry, er komt nu geen mening opzetten. Spijt me, ik weet niet wat ik moet zeggen. Als jullie me zo blijven aankijken zou ik me daar ongemakkelijk over kunnen gaan voelen...

 

<stilte>

 

Weet je wat het is… ik vind mijn persoonlijke verhaal zo razend oninteressant dat het gewoon niet blijft hangen. Hoe het een uur geleden was, mijn gewoonten van eergisteren en zo, het wordt gewoon nauwelijks geregistreerd. Laat staan iets vinden van meningen, alsof ik me boven de schepping zou wanen…

 

O ja? Zoals bij onze andere buren, die pas 10 minuten van tevoren te horen kregen dat hun pui zou worden vervangen. Verschrikkelijk toch! Ze stonden al klaar met sloophamers. Moet je je voorstellen! Onmiddellijk hun huis uit. Schandáálig!! Mensen van 90, ze komen nauwelijk vooruit met een rollators, dat kán toch niet? Wij vinden dat ze naar de rechter moeten stappen, hun geld terugvragen, ze hebben toch huur betaald!

 

Misschien was er op dát moment lijden - maar Nu toch niet, dus waarom zoiets niet onmiddellijk vergeten? Misschien valt er wel iets te zeggen voor vrijwillige dementie...

 

<stilte>

 

Nee? Wie van jullie heeft er dan baat bij de gewoonte om negatieve gevoelens steeds te herbeleven? Kijk, dát vind ik nou interessant om te weten, dan komt mijn brein op gang.

 

Dus jij snapt waarom er niemand is die het regelt? Zoals de deur van onze gangkast, die werd weggehaald, en nu zijn we al 10 weken aan het aftellen…