There's a crack in everything,
that’s how the light gets in
[Leonard Cohen]
Geen enkel houvast
is steekhoudend
Je ware natuur verschijnt pas
als je erkent niet te weten
wat je niet kunt weten
VOORSPEL OF ECHT?
...WARE HET NIET DAT
Men neme de plaats en snelheid van alle deeltjes
Men vulle de cijfers in in alle bekende natuurwetten
Men berekene wat er voor een volgend moment uitrolle
En voilà, de nieuwe plaats en snelheid van alle deeltjes
Prachtig, die vooruitzichten van exacte wetenschap
Plaats en snelheid niet gelijk meetbaar zijn
Bepaal de een óf de ander, maar nooit beide*
Het ene detail nu bekend, het andere straks
Getallen bestaan vooral in onze verbeelding
Niet in werkelijkheid… en niet tegelijkertijd
...MAG GROOT AFGELEERD
Meting dwingt, is ongeduldig
en beïnvloedt het waargenomene
Informatie wegslurpen is niet niks
Meten mét voorwaarden (hypothese)
doet iets met waarnemingsvermogen
1) Hoe je situatie werkelijk is
2) en wat je wenst, wilt bereiken
die twee zijn niet tegelijk kenbaar
Zolang je iets vreest of verlangt zul je
blijven morrelen, kun je niet helder zien
...baart ZIEN
zonder voorwaarden, voorbij 'accepteren'
zonder verborgen agenda of voorkeur
zonder angst of verkramping
zonder haast of ongeduld
zonder bescherming
Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet
Vadertje en moedertje. Ik meer dan jij
Verstoppertje. Koud/warm. Zakdoekje leggen
Ik wil een ijsje, nu meteen, NU, anders ik ga gillen!!
Een paar van de spelletjes die Bewustzijn met ons speelt
*) of een beetje van beide (Heisenberg)
ZIJN EN ZIEN
Wat een hoop gedoe om te proberen alles te begrijpen, en te willen verbeteren. Maar verscholen eigenbelang is zó veel sterker. Van alles willen, zonder eerst zuiver te zien.
Ja, dat schrijf je ook op je website. Maar daar snap ik niet veel van.
Zie je dit glas?
Ja
Snap je het?
Wat?
Het glas
Hoezo?
Als je je best doet, kun je het dan begrijpen?
Wat valt er te begrijpen?
Dat het daar is, puur zien hoe het is. Het zo-zijn van de situatie, het glas op de tafel?
Waarom doe je zo moeilijk?
Zie je dat er verschijnselen zijn die je niet hoeft te snappen?
Zoals dat glas?
Precies. En net zo met inzichten. En intuïtie. En gevoel en zo.
Omdat ze al glashelder zijn?
Ja. Het is zoals het is. Nul gedachten nodig. Klaar.
Tenzij…
...je erover gaat nadenken.
Eh… zoals een glas… wat het is? Of...
Zoals graaien naar iets op de bodem van een meertje
Dat het water dan vertroebelt?
Ja. Stampij, gedoe, nú moeten weten wat je niet kúnt weten, nu, nu...
Zoals wanneer mijn horloge is afgevallen en op de bodem ligt?
En je graait en graait, dus het wordt een modderpoel
Dan vind je ‘m misschien nooit meer terug.
Neurotisch ‘denken’ en ‘graaien’ en ‘moeten’… worden aangespoord door ‘ik’, die suggeert iets tekort te komen.
Ja natuurlijk, als je iets kwijt bent, dat is toch niet leuk?
Er is spanning van geen-controle, en dat is irritatie, zegt ‘ik’, en dat is niet-leuk, zegt ‘ik’, dus fout, zegt ‘ik’, dus er moet iets gebeuren, zegt ‘ik’, en wel NU meteen, zegt ‘ik’.
Natuurlijk
In de westerse wereld vindt men dat natuurlijk. Normaal dat JIJ bent slaaf van gedachten, zodra het woord ‘ik’ er in voorkomt. Zodra de mind het woordje ‘ik’ noemt is het belangrijk, en geloof je alles?
Nou...
<stilte>
Waarom beuk je zo in op waar ik aan denk?
Omdat JIJ dat die gedachten niet bent, dat denk je alleen maar. De ik-gedachte wil niet NU zien wat-is. Dat is gevaarlijk simpel, geen speld tussen te krijgen, geen friemelruimte. Een ik-gedachte wil gedoe, denken-over, gegraai, verplichting, meningen, tegenstrijd, wat dan ook… om maar geen eenvoud te ervaren... dus ook geen eenheid.
En anders?
Anders zou er kans zijn op direct Zien, voelen, helderheid, of in het ergste geval: stilte zijn.
<stilte>
En wat is daar mis mee?
Bij gebrek aan gedoe is er kans op tevredenheid-zonder-reden.
O? Waarom?
Dat is wat je bent. Zonder reden, zonder waarom. Zelfs al merk je even tevredenheid, zonder aanleiding, dan vraagt ‘ik’ gauw ‘waarom?’ En dan begint een volgende ronde van gedoe… van ontevredenheid dus. Pas als 'ik' zou weten waarom, dán pas kan 'ik' tevreden zijn. (Welnee: dan vraagt'ie weer waarom, of suggereert wat mis is.)
Ja? Maar waarom dan?
Omdat het ik-denken bang is om te stoppen, om te sterven. Blijvende tevredenheid is de doodsteek voor ‘ik’. En dat is echt verschrikkelijk (zegt de ik-gedachte).
Omdat ik bang ben om te sterven?
Niet de echte IK, wie je werkelijk bent, maar de gedachte ‘ik’.
Dus IK kan leven, terwijl de gedachte ‘ik’ sterft?
Ja, dan kan leven pas écht stromen. Het geloof in ik-gedachten terugschroeven naar nul, dan blijft vanzelf IK over.
Elke gedachte met ‘ik’ overslaan?
Inderdaad. Hoe meer je dat doet, hoe meer je begrijpt van de website.
Begrijpen zonder te grijpen dus?
Precies.
<stilte>
Nee, ik snap het toch weer niet, wat ik er mee moet.
Dat is een ik-gedachte, die jou verleidt met 'er is iets mis' en dus 'moeten' dus gedoe… Overslaan dus.
Dat voelt niet goed
Mooi! Voorlopertje van stoppen, sterven. Gewoon voelen dus. Niks van willen snappen. Een glas is een glas, gevoel is gevoel, verder niks.
Dus dát bedoel je met superlui zijn?
Ahaa, je snapt het.
<stilte>
En als je te lui bent om dat allemaal te onthouden kun je het samenvatten als: Zijn
GUINESS BOOK OF CRIMINAL TRUTHS
1. Meest misbruikte werkwoord: ZIJN (de vorm dit=dat klopt niet)
2. Meest verslavende persoonsvorm: IK (lege verzameling eigenschappen)
3. Meest misleidende lidwoord: EEN (uitgesproken vanuit twee)
4. Meest verraderlijke bezit: TIJD (ik heb tijd, of tijd heeft mij?)
5. Meest corrupte bijvoeglijke naamwoord: GELUKKIG (hooguit tijdelijk vindbaar)
6. Meest doortrapte voegwoord: JA MAAR (betekent meestal: nee)
7. Meest verneukeratieve zelfstandige naamwoord: SEX (verwijzing naar een verwijzing naar… etc. ...eenheid)
BETER VOORKOMEN
Én? Ga je vandaag nog iets doen?
Ik weet het niet, ben niet zo goed in toekomst voorspellen
Dus je blijft hier maar zitten?
Geen idee. Op het moment dat ik opsta weet ik het.
Wil je dan niet met je vriendin ergens heen?
Ik merk nu geen wil.
Nee? Heb je er geen zin meer in?
Wil je dat ik eerlijk zeg of er later zin zal zijn?
Nou, ja, eh, want ik ga zo weg… maar wat als jij dan zielig bent?
Dan is hier een gevoel van zieligheid. Interessant toch?
O ja, het lukt jou om daarmee om te gaan.
En jou lukt het om ongewenste situaties te vermijden, mij niet.
Wil je dat niet eens proberen?
Na tientallen jaren van proberen, nóg eens proberen, en nóg meer proberen?
Ja, da’s waar. Dus het is ok als ik je hier laat zitten?
Er is nu niks gewenst en niks ongewenst.
<stilte>
Hé, daar komt een volgend moment… weer niks mis… En alwéér een volgend moment… ook niks mis, en… snap je?
Nou, goed, dan hoor ik straks wel hoe het gegaan is.
Dan moet ik dat gaan onthouden, verleden bijhouden, wat ik totaal onbelangrijk vindt?
Pfff, je ziet me wel weer verschijnen. Dus maak je maar geen zorgen, er zal vast niks mis gaan, en anders… Nou goed, ik red me wel.
HEEL ↔ AL
Kernkracht: Twee stukken plutonium, breng ze samen, nét boven de kritische massa. Het frutje explodeert en laat even een vacuüm achter.
Paradoxkracht: Twee stukken kennis, prop ze samen in één neuron van je brein. Tegenstrijdigheid explodeert en laat even een niet-weten achter.
Twee locaties: 50% kans op een deeltje hier, 50% daar, en toch één, verstrengeld, intiemer dan ‘verbonden’.
Mag je idee van ruimte en tijd even exploderen?
Twee perspectieven: In de bioscoop, helemaal opgaaan in het verhaal, én weten dat je toeziet. Net zo in je eigen leven? Mag je voorstelling van voorspelbaarheid en controle even exploderen?
Vacuüm: in stand houden met behulp van Maagdenburger halve bollen. IJzersterk, om aanstormende luchtmoleculen buiten te houden.
Niet-weten: in stand houden door ijzersterk onder- scheidingsvermogen: aanstormende verklarinkjes-vanuit-het-oude niet ononderzocht toelaten.
Virtuele deeltjes: kunnen ontstaan in vacuüm. Vrij om te komen - een dansje te doen - en te verdwijnen.
Virtuele ervaring: Vanuit stilte kan een waarneming opkomen, een gedachte, gevoel, inzicht. Vrij om te komen - een dansje te doen - en te vergeten?
Lege ruimte: om lichtjaren ver te Zien, moeiteloos, ongehinderd door wolken, dampkring of andere verstoringen.
Niet-weten: ruimte voor helder gewaarzijn. Zien wat-is, ongehinderd door voorkeuren, waarommetjes of druk van anderen.
In het heelal is leegte de norm, stuff de uitzondering.
Op aarde is gedoe de norm, stilte de uitzondering.
In sommige landen kost het veel moeite om mensen tot geloof in gedoe en tot overmaat van kennis te bekeren.
Westerse mensen kost het veel moeite om ook maar eventjes een ruimte van niet-weten te creëren. Tot wordt ingezien dat moeiteloosheid je ware aard is.
Het is niet gelukt hè?
Nee, de website is nog steeds up-and-running.
Ik hoorde dat er lezers waren die geloofden dat het ons zou lukken.
Fijn om te horen, maar het is gewoon té veel werk, sorry, ik ben moegestreden, gesloopt.
Wat ging er dan mis? We hadden nog wel zo’n mooi plan.
Pijnlijk om toe te geven, maar eh, in feite... we zijn gewoon niet echt genoeg.
Ja, de website lijkt een stuk echter dan wij, wat we ook bedenken.
I’m afraid so.
Maar waar vechten we dan tegen?
Bytes, letters, pixels op het scherm, zo goed als niks dus.
En wie denk jij wel niet dat je bent? Nóg minder?
Nóg minder dan informatie bedoel je?
Een ideetje dat opkwam en door iemands zenuwstelsel is gestroomd, en door vingers ingetypt.
Maar op zijn minst hadden we een geloofwaardig verhaal, dus.
Tuurlijk! Woorden die gedachten uitlokten, en daardoor gevoelens.
Dat we dáárom echt gevonden werden?
Héé!! Wat als we daar gebruik van zouden maken?
Bedoel je... een échte lezer tot een nobele daad aanzetten?
Ja, natuurlijk! Beetje geloofwaardige reden, en razende emoties suggereren.
Om... om op de knop te drukken?
Jaa! De server uit! Hartstikke dood!
Ingewikkeld hoor, aansporen tot een daad van totale destructie. Maar eh, als de hele server stopt... waar blijven wij dan?
Wat zeur je nou... Kijk daar eens, er staat een deurtje open!!
Hihi, begint het toch weer te kriebelen.
Wow! Let’s go.
Hak jij de klinkers in de pan?
Yes! Dan sloop ik de medeklinkers.