Onomwonden

WERELDWIJDE POST GEFLEST

 

De afgelopen weken zijn er op honderden stranden flessen aangespoeld, waarin briefjes werden aangetroffen met daarop een mysterieuze oproep. Omdat via Twitter al gauw bleek dat het om een wereldwijd fenomeen ging, leidde dit tot grote consternatie. Volgens velen leken de berichten te wijzen op een massaal ongeluk, maar teksten kwamen onderling niet overeen en leken dubbelzinnig. Zo ontstonden talloze verschillende meningen, die elkaar op TV en Facebook in de haren vlogen. Omdat grote mediaconglomeraten maar bleven rapporteren over de enorme activiteit van grote mediaconglomeraten, hield deze aandachtsexplosie - nadat de ware bron al was gevonden - nog dagenlang aan.

 

Want uiteindelijk bleek de zogenaamde "flessenpostaffaire" een gezamenlijk initiatief van de actiegroepen RechtVoorZnRaapr   en OnOmWondenr   . Deze extremistische bewegingen eisen meer aandacht voor openheid en ambiguïteit. Zij maken zich sterk voor de inherente vrijheden van het ongrijpbare, en het recht om onzekerheid te laten voortduren en onverminkt over te dragen. Een visie die - behalve door fervente aanhangers - nauwelijks wordt begrepen.

 

Het feitelijke doel van de flessenpost ging in de mediastorm compleet kopje onder. Daarover meldde de actiegroep RechtVoorZnRaapr    afgelopen vrijdag:

 

"Wij wilden slechts drie feiten onder de aandacht brengen: dat er flessen bestaan, en papier, en dubbelzinnige woorden. That's it, zonder méér, zonder verdere interpretatie. Er blijkt dat onze flessenpost geen stranden vervuilt, maar wel onze gedachtenwereld, omdat onzekerheid de behoefte ophitst om willekeurige aannames te doen, en daarmee vervolgens gelijk te willen krijgen. In onze haastige maatschappij mag onwetendheid kennelijk niet voortbestaan, en moet zij hoe-dan-ook zo snel mogelijk worden bestreden of wegverklaard, zelfs al blijken expert-opinions onderling totaal strijdig. Op globale schaal is miljoenen uren kostbare aandacht verspild aan geruchten en rapportage over rapportage. Tijd die men beter had kunnen investeren in niet-weten of onthaasten."

 

Wie hierop wil reageren kan tweeten naar #banflessenpost, alwaar een grote voorkeur heerst voor terugkeer van plastic flessen op zee, omdat die na enkele jaren uiteenvallen en hun lading verliezen.

 

Van OnOmWondenr    ontvingen we het volgende commentaar:

 

"In totaal is er de afgelopen weken 55,2 Terabyte aan onzinnig specifieke interpretaties en nodeloze speculatie gegenereerd. Video, audio, teksten, messages... in verhouding zo interessant en populair, dat ons manifest op Internet is afgezakt tot pagina 493 van de zoekresultaten. Zodoende zijn we vrijwel onvindbaar geworden... tenzij we 17000 euro betalen voor search-engine-optimization. Om dat geld te werven van sponsors moeten we echter ERGENS voor staan. Dus niet voor openheid, niet door te beargumenteren dat onweetbaar is wat onweetbaar is. En zeker niet door op te komen voor de onschendbaarheid van onzekerheid. Wel door vraagtekens lukraak in te vullen, een bepaald eigenbelang dienend, niet waarheid."

 

Samenvattend valt te concluderen dat er kennelijk weinig interesse bestaat voor waarheid, althans waar het vrijheid van openheid betreft. Wie het hiermee niet oneens is kon tot voor kort tweeten naar #vrijopenlijk, inmiddels geblokkeerd wegens miljoenen berichten en foto's van spambots die zich openlijk beroepen op vrijheid van meningsuiting.

Wat er uit de pen vloeit lijkt bedoeld om op een dieper level rust en herkenning te brengen. Niet dat ik dat van tevoren zelf helemaal inzie, woorden komen grotendeels intuïtief op.

 

Het ik-denken vindt het niet leuk dat er in de diepte gerommeld wordt, dus het probeert dat tegen te houden. Maar juist onverwachte, paradoxale statements kunnen soms door de ego-verdediging heenglippen. Het gevolg kan zijn: opwinding aan de oppervlakte. De uitnodiging is om daarvan gebruik te maken door onware gedachten te laten verdampen. Door puur toe te kijken wat er gebeurt. Het onware zien als onwaar is voldoende... vol-doende, geen verdere actie nodig. Waarheid is wat overblijft; die behoeft geen ondersteuning en kan niet kapot.

Er zijn veel begrippen waarvan de betekenis tijdens de zoektocht omdraait. Zo zijn vrijheid en onafhankelijkheid alleen nastrevenswaardig als je jezelf als afgescheiden ziet. Vanuit eenheid komt het niet op. Op welke manier zou het Ene onafhankelijk zijn van het Ene? Maar omdat het denken gedoemd is tot virtueel opdelen en onderscheiden, probeert het zijn ideeën daarna weer te verenigen, met ingewikkelde verbindingstechnieken (plannen) en/of lijm (emoties). Een "ik" blijft maar prutsen om contact te maken, pleasen, voorspellen, etc. Voor een niet-ik bestaat er geen afscheiding, zelfs niet tussen Weten en Zijn..

KOMT EEN NIETSNUT BIJ DE DOKTER

 

Dokter, ik vind er vaak niets meer aan, aan ervaren.

Wat bedoelt U? Geniet U niet van mooie dingen?

Pixels op mijn netvlies, kleurtjes, beweging... ken ik al.

 O? En als het meezit, als iets lukt, hoe voelt dat?

Afscheiding van dopamine door het beloningscentrum? Ken ik óók al.

Heeft U genoeg mensen om U heen die U erkennen of waarderen?

Eer en schouderklopjes, als handelswaar... alsjeblieft... not again!

Heeft U last van angsten?

Me druk maken over cortisol en adrenaline? Boring!

Denkt U dan niets goeds meer te kunnen bereiken?

Wat is goed? Plannen maken, fantaseren, oordelen? Hooguit een tijdelijke illusie.

Dus... het leven begint saai te worden, een litanie aan nutteloze herhaling?

Inderdaad. Nou ja, "ervaren" ken ik al. What else is new?

 Daarvoor kan ik U Niets voorschrijven.

Een placebo?

Het leven zelf is een placebo, waar U kennelijk op uitgekeken bent.

O? En dat middel, "Niets", is dat wel veilig?

Het is de afwezigheid van middelen. Niets maakt onsterfelijk... dus uitermate veilig.

Zijn er dan geen bijwerkingen?

Drie maal daags een half uur, dan beginnen bijwerkingen geleidelijk te verdwijnen.

O ja? Welke bijwerkingen?

Waar U nu aan lijdt, bijwerkingen van Iets.

Iets?

Ja. Verslaving, gewenning, waanvoorstellingen en sterfelijkheid... heeft U de bijsluiter niet gelezen?

 

''Onlosmakelijk verbonden'' is te zacht uitgedrukt. Het Zelf is de bron van alles. Alles wat bestaat is een uitdrukking van Zijn, en dat is een uitdrukkingen van het Zelf.

 

Nieuwe informatie die uit het Zelf opborrelt mag je tegenhouden, er weerstand aan bieden, door voorkeur te geven aan het oude bekende. Óf je kunt het creatieve integraal door je heen laten stromen, en onbevooroordeeld toezien wat er wil ontstaan. Die keuze is er iedere seconde. Soms zie je dat dat geen kwestie is van vertrouwen of wantrouwen, want het Zelf ben je zelf.

 

Zoals ijs een uitdrukking is van water, zoals in de vorm van een ijsberg of ijssculptuur of sneeuw. Voeg je warmte toe, dan kan het weer vrij stromen. Oftewel, voeg je open aandacht toe, bewust-willen-worden, dan kan een vanzelfsprekendheid opbreken en wegstromen, om plaats te maken voor iets nieuws.

 

Verminder je openheid, vul je dingen in, neem je dingen aan, is er desinteresse voor openheid... dan stolt er één mogelijkheid tot iets concreets dat je kunt vasthouden, fysiek of in je geheugen. Om iets vast te houden, moet je het smelten een tijdje voorkomen, door te isoleren, warmte te blokkeren, en natuurijk verval steeds te repareren met behulp van gedachten en emoties.

 

Krijg je genoeg van behoud... dan kun je desgewenst ook je eigen zonnetje worden... en geclaimde zekerheden weer tot vrij bewustzijn omsmelten. Dat is een flinke kluif, want dan blijkt - net als bij ijsbergen - dat een groot deel van je gefixeeerde aannames en bezit aan het zicht waren onttrokken.

 

Dus al het kenbare is ontstaan uit niet-iets, zoals ijs ontstaat uit water. Ego is een gestold zelfbeeld, vergelijkbaar met ijs dat angst heeft voor water, en daarom zijn hele leven krampachtig rondspartelt om niet te verdrinken. Daarom ziet Ego liefde en 'andere' vormen vaak als bedreiging. Wat een prachtige constructie, hihi.

REALITY AT STAKE

 

Wat begon als een onbeduidende staking van spoorwegpersooneel dreigt nu onwaarschijnlijk grote vormen aan te nemen. In het Engelse stadje Brighton klaagden zogenaamde "Pointers" - die reizigers de weg wijzen naar vrije plaatsen - over gebrek aan erkenning. Bij passagiers die goed advies ontvangen kan er nauwelijks nog een bedankje vanaf, als gevolg van haast. En wegens een stoelendansmentaliteit ontstaat bij andere reizigers aggressiviteit.

 

Deze ontevredenheid werd overgenomen door electronische informatieborden, die zich 24 uur per dag moeite getroosten om juiste aanwijzingen te tonen. Met als schraal gevolg dat reizigers hun blik onmiddelijk afwenden richting dat-waarnaar-verwezen-wordt, zonder ooit stilte staan bij de essentie van informatie zelf.

 

Vervolgens sloeg de vlam in de pan bij de computers die deze informatieborden aansturen. Het gebeugen van deze machines bevat ruim een miljard pointers, die verwijzen naar andere pointers, etcetera, en uiteindelijk naar cijfers en woorden. Wat in feite ook weer symbolische verwijzingen zijn, waar een CPU in luttele nanoseconden aan voorbijracet. Dus ook zij voelen zich ondergewaardeerd.

 

Als de staking zich verder uitbreidt kan deze tot apocalyptisch proporties doorgroeien. Want ook fotonen - vertegenwoordigd in de vakbond "Licht" - worden gezien als pure doorverwijzing, substantieloos, en daarom vrijwel nooit focus van aandacht. Als zou worden besloten tot een tijdelijke of definitieve werkonderbreking, breken er donkere tijden aan.

 

Ten onrechte wordt aangenomen dat deeltjes van de klasse "Materie" de enigen zijn die de dans ontspringen. In onze materiële samenleving ontvangen zij wél ruimschoots erkenning. Maar toch... ook onder hen zijn de verhoudingen gespannen. Zo zijn deeltjes die deel uitmaken van papier in de vorm van "geld", eigenlijk van voornamelijk symbolische waarde, een verwijzing naar mogelijk toekomstig geluk... dus waarschijnlijk zullen ook zij de Engelse stakers bijstaan.

 

Verder zouden natuurkundigen hebben aangetoond dat zelfs de meest solide vorm van materie voor hooguit 0,0001% substantieel is, en dus voor tenminste 99,9999% wordt opgevuld door ons beeld erover. Op de valreep proberen wetenschappers de situatie te redden door materie heilig te verklaren in termen van "energie" of "vectorvelden", maar ook dat blijven verwijzingen naar verwijzingen naar... wat eigenlijk?

 

Kort samengevat: Het grote publiek vindt dat Pointers, informatie, pointers en licht zelf niets voorstellen, dus rent men er achteloos aan voorbij. Terwijl datzelfde publiek vindt dat materie wél iets voorstelt, wat weer té letterlijk waar is. Materie stelt iets voor, want het is een voorstelling, omdat men zich er zelf iets bij voorstelt.

 

Met andere woorden, maatschappelijke afspraken die hierover zijn gemaakt (in stilzwijgende achterkamertjes) schijnen uiterst onrechtvaardig. Wie staat er ook maar een seconde van zijn leven bij stil bij het proces van "het verwijzen" of "het voorstellen"? Volgens de betrokken partijen een grove schande.

Op weg naar eenheid moet een afgescheiden persoon zich schikken naar een breder perspectief, goedschiks of kwaadschriks. Voor wie zijn buikje al rond had met alleen de lekkerste hapjes... zijn er daarom onderweg nog wel wat bordjes leeg te eten. Als je eenzijdig bezig bent geweest, dan is er nog wat anderzijdigs nodig om volwassen te worden. Net als om een computer op te schonen, argeloos binnengeloodste cookies moeten^* worden onderzocht, en wat vanuit eenheid gezien lariekoek is, moet worden losgelaten. Onvermijdelijk wrikt dat soms heftige emoties los, die braaf^* moeten worden doorvoeld. En dat is nog maar de tocht naar de deur van eenheid. Pas wanneer "het leven" vindt dat er voldoende overeenkomst is - niet jij - kan men op die deur kloppen om daar vervolgens te blijven wachten. Binnen eenheid is geen plek voor twee, helaas.

Het gaat om het herinneren en leren aanzien van wat-is, precies zoals het is, dus geenszins slecht bedoeld. Want in feite ben je op zoek bent naar je oorspronkelijk Zelf. Dus ook die strenge moeder, dat ben JIJ. Ik geef hooguit een paar van haar aanwijzingen door. Bij sommigen vindt moeder het speelkwartiertje in zandbak Aarde al gauw welletjes geweest, en maant haar kind streng en indringend om terug te komen. "Drag you kicking and screaming into Heaven" noemt Eckhart Tolle het, als je je "eigen" speelgoedjes van afgescheidenheid niet wilt loslaten, omdat zonodig "mijn" willetje dient te geschieden. Maar vanaf het moment dat het spel van nemen-en-teruggeven, en nog wat andere natuurwetjes, wordt doorzien, kan het soms een stuk soepeler verlopen en kan opgewekt worden verbrand wat onwaar is.

Misschien nog een hint: Zoekers die lang op reis zijn geweest, borden volgend waarop staat "die kant op", zichzelf afbeulend, intens verknocht aan het speurwerk... realiseren zich vaak niet dat er een gebied bestaat waar die borden geheel ontbreken en "zoeken" totaal geen betekenis heeft. Sterker nog, geen enkele vraag heeft er betekenis, en als je daar trammelant over schopt - omdat je zonodig iets moet^* - wordt je weggetransporteerd naar een plek waar ze wel lawaai en onenigheid dulden.

*) Uitzondering hierop zijn mogelijk, maar vrij uitzonderlijk.

VERGELIJK

Zeg je tegen een deeltje duidelijk “STOP!”

 

“Als miezerig puntje in de ruimte interesseer je me niet,”

 

dan wordt’ie onzeker, neemt zijn mogelijke waar-die-is-heid enorm toe.

 

Zeg je tegen een gezuiverde mind “STIL! Je kleinzielige gedachten hoor ik  niet.”

 

groeit’ie in openheid, vervloeit met het geheel en neemt zijn wijsheid reuze toe.

 

Zegt je tegen een persoon “HO! Zie wat je doet, is het werkelijk van belang?”

 

gaat’ie flink tegensputteren, zijn kleinheid onderbouwen en verklaren,

 

zich verenigen met andere sputteraars, en verdwijnt zijn openheid.

 

KOMT EEN NIETSNUT TERUG BIJ DE DOKTER

 

Ik heb “Niets” geprobeerd, 3 x daags moest het toch?

Ondertussen niets bijzonders ervaren?

Nou, nee.

Dus het werkt! Uw wens kwam uit, U had genoeg van “ervaren”

Ja, néé… Ik heb nog steeds het gevoel dat er iets ontbreekt.

Dus U wilt toch liever blijven stoeien met gevoel, of met "Iets"?

Ik snap gewoon niet hoe het moet? "Niets"… dat ene woordje, zonder bijsluiter.

U wilt kennelijk nog een tijdje stoeien met “moeten”? Helpt niet hoor, om de verslaving aan "Iets" te doen afnemen. Zal ik U daarvoor “Ontmoeten” voorschrijven?

Ach néé, dat ken ik al. Wat heeft het allemaal voor zin?

"Niets" heeft zeker nut, het uiteindelijke doel van dit allemaal.

Nut? En wat is daar dan zo mooi aan?

Mooi is vergankelijk, maar door "Niets" kan blijvende waarde herontdekt worden.

Her-ontdekt… her...? Ik zei toch dat ik genoeg heb van alsmaar opnieuw…

Zoals U zegt, opnieuw is nooit nieuw. Maar ervaren is ervaren, en alleen werkelijkheid is werkelijkheid… haalt  U ze vooral niet door elkaar.

Ervaren is niet werkelijk?

Zolang U daar nog persoonlijk over denkt, dan zeker niet. Maar als U "Niets" slecht verdraagt, kunt U eventueel overstappen, op "Niks". Van een andere producent, maar gebaseerd op hetzelfde werkzame onstoffelijke. Akkoord?

Ik begrijp het niet. Wat kan ik daarvan verwachten, en van de rest van mijn leven?

Ook van "Niks" moet U absoluut niks verwachten, anders werkt het niet. Geen begrip of onbegrip, geen leven of niet-leven… en vooral niet niet "Iets" om op te wachten.

Nou, sorry, ik zie het niet zitten.

Dan zal ik een voorbeeld geven: “Zien” is een vorm van “ervaren”, wat volgens U "Niks" voorstelt. En “niet zitten” betekent nog minder. Dus het probleem valt uiteen! Prachtig toch?

Arghhhhh.

 

<stilte>

 

Nou vooruit dan, een wat mildere aanpak... voordat U aan de echte detox begint... als voorafje een middel met een iets minder heftige werking. Het heet “Stop”.

Stoppen met wat?

Alstublieft. Laten we beginnen met een dosis van 50 x per dag.

“Schiet een gat in elke actie, gedachte of ervaring” staat er op het doosje?

U vertrouwt het niet? Maar waarheid is onvernietigbaar, dus “Stop” is uitermate veilig. U zegt genoeg te hebben van “ervaren”, en dat kán hoor, maar die instelling lost pas op als U er héélemaal klaar mee bent, en niet stiekem toch nog wat ervaringen wilt doorsnoepen, of nodeloze energie stopt in het vermijden daarvan. Laten we kijken hoe het gaat nadat U “Stop” hebt ervaren.

Ik heb er geen zin in.

Nou, dan schiet U die gedachte toch gelijk af. Vandaag nog 49 te gaan. Als het te zwaar op de maag ligt is er eventueel op de grijze markt nog “Ho” te verkrijgen, of “Hu”, een Chinees paardenmiddel, of “Basta”, van wat dubieuze Italiaanse makelij. Of "Halt", maar dat zou ik U afraden omdat...

Dat kan toch niet waar zijn!

Inderdaad, het middel ONE-cht! Zou ook kunnen, zolang het maar uiterst radicaal gebruikt wordt. Maar laten we nu eerst “Stop” eens proberen. Komt U over 2 weken gerust weer terug - of ongerust - dan proberen we de dosis te verhogen. Of zonodig verder terug te schakelen naar een middel met een langere omweg, een van de vele dure generieke medicijnen waarvan er honderden varianten in de handel zijn, veelal met rustgevende en sussende bijwerkingen. Of desnoods stappen we over op vitamines, van A, B, C... tot en met Niets.