Spraakontwarring (2)

 

<Aan het chatten, in een restaurant> 

 

Hier wordt elke dag vergaderd. Wat een ontevredenheid, harde stemmen, niemand in het hier-en-nu. Ik hoor "wat allemaal zou-moeten", "doen" en "optreden", verontwaardiging en meningen verkondigd als 'feiten'.

 

Hier al net zo'n lawaai als thuis. Waar moet ik nu heen?

 

"Spreken is zilver, zwijgen is goud", zegt een vergaderaar. Há, eentje die wakker wordt. Maar helaas niemand die het in de praktijk brengt.

 

Dat herken ik wel...  stil zijn als het buiten je al stil is, is makkelijker misschien? De oceaan is kalm en stil, maar die golven bovenop!

 

Of in stilte blijven én indrukken toelaten, wel lastig. Maar het kost meer moeite als ik met mijn denkert vasthaak aan wat er wordt gezegd.

 

Trouwens, als ik mijn aandacht maar laat waaien, ervaar ik soms dat de zinnetjes die ik denk, en die van de drukke praters, aan elkaar vastknopen of overlappen. Misschien niet letterlijk, maar wel als je synoniemen en analogieën toestaat.

 

<Er komen steeds meer mensen binnen, de stemming verbetert, wordt jolig zelfs>

 

''Is'ie verbonden?'' vraagt een man bij de deur

 

''Fantastisch'' zegt een vergaderaar

 

''Geweldig'' zegt iemand aan een andere tafel.

 

Ik denk aan "persoonlijkheid"

 

''Je begrijpt niet hoe het ding op slot gekomen is''

 

''Maar is het wel het zelfde'' zegt iemand naast het raam.

 

Ik denk "Het is wel het Zelf"

 

Hihi. Alsof ik ineens bij je zit, in de buurt van de vergaderaars... Maar inderdaad. Is overlappen niet steeds een verbonden zijn, van wat je hoort en zelf in mind hebt?

 

''Het schijnt verplicht.'' hoor ik

 

Yep, "schijn verplicht", denk ik

 

Goeie observatie/ervaring toch?

 

Vroeger schrok ik er ontzettend van. Van dit soort "toeval".

 

Snap ik wel, je huid is zo dun.

 

Lijkt op gedachtenlezen of zo. Verlies van de (illusie van) privacy.

 

Oh, ik begreep je verkeerd... Ik dacht dat je van de misverstanden schrok.

 

Illusies verliezen is shockerend.

 

Ja, kan beangstigend zijn inderdaad. Maar gebeurt in jezelf, niet door de ander

 

Er is er maar één, die praat via vele monden.

Lijkt een dialoog, maar in feite een monoloog.

 

Monologen beroven je ook van een illusie, namelijk dat je als toehoorder wat betekent.

 

''Ik heb het idee dat je dat zo niet mag zeggen'' zegt een man

 

Over de woorden van een ander?

 

Misschien over jouw woorden? Wie praat er tegen wie?

 

Een groepsgesprek heeft zo z'n eigen wetmatigheden... Best interessant om er naar te luisteren en het innerlijk mee te nemen. Ook een soort noise.

 

Haha. Je weet niet waar 'jouw' gedachten vandaan komen, wie de bron is die praat, right?

 

Daar kom ik nu ook wel achter... En dat is bij al die vergaderaars ook nog eens het geval. Chaos op de spreek-markt.

 

Persoontjes geloven in de aanname: ik doe, ik praat.

 

''Als je eenheid ervaart'' denk ik

 

''Kun je niet meer terug'' zegt een man

 

''Nooit, nee'' zegt een vrouw ergens anders

 

Het lijkt wel of je voor het eerst naar pratende mensen luistert, haha. Het stikt van de cliche's, stoplappen, automatische piloten, enz.

 

''Als Jules Verne, in 40 dagen'' zegt een man (Over piloten gesproken, weet je nog, mijn blog van 2 dagen geleden, onderaan?)

 

Waar vergaderen ze eigenlijk over... of is het een praatgroepje?

 

Nee, ze zitten aan 4 verschillende tafels, niks met elkaar te maken. Ik zit er tussenin. Iets praat door hen heen, en ik plak voor jou flarden van zinnetjes aan mekaar.

 

''Waarschijnlijk'' heb jij ''die ruimte'' ''ook een keer gezien'', van ''eenheid''. ''Jij WEET dat wel'', hoe ''je naar huis komt''.

 

''Als het komt dan komt het.''

 

''Het moet dus" zo zijn "dat jij wenst om niet verder te gaan.'' Maar zie je ''het langzaamaan veranderen?''

 

<Stilte>

 

P.S. Ik ga ff wandelen

 

-----------------------

 

<Volgende dag>

 

Babylonische spraakontwarring wel heel erg warrig ! X Mede door al die oogverblindende kleurtjes ?

 

Zijn die laatste zinnen niet heel helder, voor jou?

 

Nee eigenlijk niet. Flarden geprekken van anderen triggeren mij niet als toeval... misschien wel als er tegen mij gepraat was.

 

Voor mij zijn binnenwereld en buitenwereld als één. 'Verschillende' mensen brengen soms samen een boodschap over, zonder dat ze het zelf doorhebben. Spelletje van het Ene, om levenslessen steeds weer anders te verpakken. Als je aanneemt dat dit niet kan, dat flarden niks mets elkaar te maken kúnnen hebben, als je al zeker bent van afgescheidenheid, dan kun je het ook niet oppikken, staat je antenne uit. Dat is verder prima, maar je leert wel 10x langzamer.

 

Je noemde het gepraat van die mensen ook een soort noise... Als iemand b.v. het woord "helder"gebruikt (heldere soep ? helder weertje ? whatever) raakt dat niet aan mijn wens of gevoel van helderheid. En snel of 10% langzamer ... doet het er toe? Alles tot je nemen, maakt dat je niet echt iets tot je kan nemen.

 

In openheid hoef je niks vast te grijpen. Als je er geen waarde-oordeel op plakt en geen aannames op na houdt is inzicht vrij om te komen en te gaan. Uit wat jij 'noise' noemde kan dan een aanwijzing opduiken, moeiteloos. Daarná ben je altijd nog vrij om 'nee' te zeggen tegen aanwijzingen vanuit het geheel.

 

Ok. het zijn heel nieuwe dingen voor me... heb me juist altijd afgesloten, voor al het (ego) gepraat om me heen... moet het in me opnemen en open voelen wat het voor me is.

 

Ja, maf dat ook ego-mensen boodschappen vanuit het geheel kunnen overbrengen, zonder dat ze het doorhebben. Het gaat om je eigen beschikbaarheid.

 

Ben nu sterk bezig met de antenne naar binnen toe. Wat jij nodig hebt, kan iets anders zijn dan waaraan ik behoefte heb. De overlapping is soms niet zo duidelijk.

 

Boodschappen kunnen op verschrikkelijk veel manieren verpakt worden, uiterst creatief. Maar het gaat er niet om waar 'ik' of 'jij' behoefte aan hebben, als personen. Het geheel heeft behoefte, kennenlijk, nodigt uit om wakker te worden. Liefdevol, niet met een grote megafoon meestal, maar verstopt als cadeautjes, die je kunt vinden als je er rijp voor bent.

 

Ja, daarom kan je niet met de megafoon roepen: "kijk daar ligt een cadeautje voor je!" Het was een cadeautje voor jezelf... zo ook waarschijnlijk met die flarden die jij opving en voor jou van waarde vond.

 

Zou kunnen, misschien ben ik partijdig. Het leek aan jou gericht.

 

Het cadeautje is dat we er nu over praten

 

En misschien voor anderen die de site lezen

 

Tuurlijk... al begon ik met te zeggen dat ik het beetje moeilijk te volgen vond... maar anderen lezen het weer op hun manier. Je andere blogs zijn "helderder", waardoor ze dieper komen.

 

Ik schrijf het niet als uitnodiging is niet om er iets van te vinden, maar om het zelf uit te testen. In de praktijk.

 

Je blogs staan op de website en vanaf dat moment kan je niet meer zeggen hoe men het leest of wat men er mee kan.

 

Ik denk dat het geheel niet zit niet te wachten op iets-vinden-van, dat is denkwerk, oordelen. Er liggen hints klaar voor JOU (of niet? Try it out!)

 

O... ik ben weer aan het preken

 

Ook jij kent het Geheel niet geheel.... Prediker

 

Hihi. Ik spiegel jouw intuïtie, that's all. Prima als je mij niet gelooft. Proof is in the pudding. In jouw totale, open ervaring van binnen+buitenwereld. Dit komt op, ik weet niet voor wie:

 

Proef het leven, open en leeg

Zonder verwachting, in al zijn volheid

Nu, deze seconde, is vol doende

Als het Geheel iets heeft te melden

moet het maar zijn f*cking best doen

om te zorgen dat jij het ziet

 

Ja!