· 

Vrij symbolisch

Slecht ideetje

 

‘’Vraag me soms af of ik ooit zal weten wie ik werkelijk ben.’’

Toekomst is slechts een ideetje, niet écht letterlijk een hier-nu in-your-face directe ervaring.

‘’Ja, dat dacht ik al.’’

Verleden is ook maar een ideetje, verwijzinkjes, symbooltjes in je hoofd, niet de harde realiteit zelf.

‘’Voelt niet aardig, dat je dat zo zegt.’’

Aha, een emotietje. Dat is een reactie op het daadwerkelijke. Of op ideetjes in je hoofd. Maar je merkt het verschil bijna niet, want dezelfde neurotransmitters en chemicaliën en zo...

‘’Eh, klinkt zo klinisch…’’

Precies, zo eng wetenschappelijk meetbaar. Ga in een scanner liggen en je ziet het, wat het allemaal zo vreselijk écht en in-your-face maakt. Onder andere calcium ionen in neuronen van je angst en beloningscentra. Heel spannend.

‘’Nou… dat zie ik niet zo…’’

Als je zelf daadwerkelijk durft te Kijken kun je het ook innerlijk zien, dat elke keer als je ‘’leuk’’ of ‘’bah’’ zegt...

‘’Is dat waar? Dus in feite praten calcium dingetjes als ik…’’

Er is zelfs geen ‘’ik’’, vooral hier-en-nu niet, behalve dan als symbooltje dat verwijst naar andere symbooltjes.

‘’Ja maar kijk dan toch... hier ben IK.’’

Ok, een lichaam, een hoofd, een mond. Maar wie spreekt hier?

‘’Symbooltjes gemaakt van chemische troep?’’

Precies. Een ‘’Ik’’ bestaat niet. Alleen in je denken, je snappert, als chemisch patroon. In anderhalve kilo vlees. Even heavy als mijn laptop, met een zelflerend chatbot programma, en dan komt er het geluidje ‘’ik’’ uit het speakertje.

‘’Ik snap er niks van.’’

Natuurlijk, je bent slim zat, maar dit niet-snappen is voorgeprogrammeerd, samen met fascinatie en frustratie. Hersenen durven niet écht, niet daadwerkelijk te snappen dat ze maar hersenen zijn.

‘’Hou op. Ik voel me onpasselijk worden.’’

Geeft niet. Als je inziet dat die ‘’ik’’ maar een…

‘’...symbooltje is. En rot nou op, of een mattenklopper in-your-face’’

 

Ja maar, er zit toch een aan/uit knop... AUW!

Stop, dan kun je gewoon Z... AUW!

Jezelf snappen is de grote insti... AUW!

 


 

Zeepbellen

Er doet een vette roddel de ronde.

Dat het leven slechts een soap zou zijn

Een bereslechte, kennelijk.

Want ze zeggen dat er in werkelijkheid

nog maar één kijker over is.

 

Zeer geforceerd wordt alles op alles gestapeld

om hem/haar/het te blijven amuseren.

Illusie op fata morgana, leugen op bedrog

afleiding op verwarring, herhaling op vergeten

domheid op naïviteit, schemer op oogkleppen

 

Ongeloofwaardige doodsangst, rammelende verlokkingen

zinloze doelen, bekokstoofde problemen, rakelings ongeluk

Van hetzelfde laken een pak wordt extreem

mentaal en psychosomatisch geweld ingezet

tegen dolgedraaide acteurs die de set willen verlaten

 

Alles lijkt toegestaan, opdat het kijken doorgaat

Tot de laatste druppel worden persona

van de soapformule uitgemolken

Altijd maar méér, van hetzelfde, tot waanzin

van een uitgeleefde planeet aan toe

 

Achter de coulissen overtreden scriptschrijvers

het randje van hun dichterlijke vrijheden

Wars van geaccepteerde grenzen van

tijd, ruimte, informatie, privacy en logica

Misschien dat dat de kijker wakker houdt

 

 

Al het beloofde moois blijkt tijdelijk

steeds gecompenseerd door lelijks

Maar tijdloos genieten lijkt zo nietig

Mijn God, dat die éne maar niet

wegzapt naar een beter kanaal

 


 

SNEEUWBAL

 

Een persoon is als een sneeuwbal

Een sterk vervuilde warmt snel op in de zon

IJs smelt, verstarring laat los, als tranen

of verdampt als doorvoelde emoties

wordt wordt lichter en lichter

 

en stroomt weer mee

 

BIJSLUITER: Bezoek van deze site kan ongewenste bijwerkingen hebben. Geliefde aannames kunnen losrammelen, waardoor het psychologische immuunsysteem wordt aangetast en onverbloemde Realiteit kan binnendringen. Angst, onrust en verwarring zijn tijdelijke ontwenningsverschijnselen van de aandoening "persoonlijkheid", waarna onherstelbaar verlies kan optreden van geloof in zorgen, egoïsme en afgescheidenheid. Neem in geval van heftige bijwerking contact op.