Welbevinden

Hoge nood

Denken is een onnodige stap.

We kunnen dingen rechtstreeks

en onmiddellijk weten.

[Jed McKenna]

Denken is een broodnodige stap,

zolang we denken te weten

dat denken nodig is.

Denken is zelfrechtvaardigende stap,

een middel dat vraagt naar meer middelen,

iets wat doorgaat, uit vrees voor niet-doorgaan.

Bakkie?

Spel én speler,

als computergame

én zijn bediener/kijker

Gaan we een bakkie doen?

Gezellig in één computerbox?

Samen geprogrammeerd als één?

Geeft vele spiri-freaky mogelijkheden

Om JOU, de lezer, levenslang te amuseren,

terwijl je eigenlijk weet: informatie is onecht

Singulariteit

Uitermate

Vrijwel alle misstanden in de wereld hebben één gezamenlijke oorzaak. Zowel machtsmisbruik, verwaarlozing, vervuiling, graaicultuur, (psychisch)geweld, oorlog, angst, armoede, corruptie, slavernij, burn-out, stress…. allemaal het gevolg van de en(ig)e kwaadwillende kracht in het universum. En die kracht zit in ons, want wij hechten er geloof aan, hechten er waarde aan, vooral eigenwaarde. Duizenden symptomen, resulterend in dagelijks miljarden verhalen over gebrek, onrecht en ontevredenheid. Als gevolg van één aandoening, genaamd ego:

weerstand tegen wat-is =
niet willen zien wat waar is
en willen zien wat niet waar is

Dit werkelijk onderkennen is uitermate shockerend. Dat jij daar woonruimte aan biedt, dé reden dat er één aarde is maar miljarden botsende wereldbeelden. Ieder daarvan zó verdomd echt lijkend, maar gebaseerd op angst voor verlies van “mijn” hachie. Voor wie door deze woorden niet geshockeerd is, probeer eens het 1%-starterspakket:

Wat ‘ik’ denk is 99% waar
Wat ‘ik’ voel is 99% waar
Wat ‘ik’ doe is 99% waar

Oftewel, één procentje minder dan totale vanzelfsprekendheid, 1% van "mijn" gelijk opgeven, en vanuit openheid daarop toekijken. Niet in abstracte zin, niet filosofisch, niet ooit eens op zondagmiddag, maar daadwerkelijk:

Tien minuten per dag elk denken/voelen/doen omdraaien
Of elke honderdste keer bewijzen waarom het niet klopt
Of zien dat een angst-strategie aan het werk is, niet Jij

Na een paar weken merk je misschien dat 1% experimenteren al te veel is: stop er dan mee, en ook met het lezen van deze website. Óf je houd het vol en wie weet komt er zin in 2%, méér experimenten, zuiver observeren, onafhankelijk van eerdere opvattingen of korte-termijn welbevinden. Als fascinatie voor waarheid je te pakken krijgt, en openheid steeds buitensporiger over huidige grenzen mag kijken, dan kun je ‘onmogelijke’ fenomenen ontdekken, zoals bijvoorbeeld:

Als zou blijken dat je soms toekomst kunt voorspellen:
test het flink uit, totdat iets deep-down zegt: yes, het is zo
Lijkt handig, maar wat als blijkt dat het je niet gelukkig maakt:
zeg: yes, doorzie wat de diepere reden is, en gebruik die gave niet

Twee keer uitermate shockerend, maar so what? Een onvoorstelbare grote vracht aan illusies valt van je af, duizenden verwrongen ideetjes vergen geen onderhoud meer… zodat je levensenergie overhoudt om een volgende aanname te onderzoeken. Vanuit een nóg grotere ruimte (bijvoorbeeld zonder oorzaak-gevolg cliché).

Een jaartje of 2 uitermate shockerend én interessant
Je kijk op het leven uitermate vereenvoudigend
Is dit leven daarvoor niet uitermate geschikt?

Wat is er mis met extremisme, als het gericht is tegen jezelf… Of nee, tegen het vasthouden aan onware denkbeelden in jezelf? Als daardoor de ene oorzaak van al het kwaad uiteen valt, dan is er vrij zicht op Eenheid, oftewel zicht vanuit Eenheid. Niet een Eenheid binnen je, plus nog zo eentje buiten je. Maar Eenheid.

En dan breekt je klomp... want dat ene "kwaad"
blijkt slechts een (naar)geestig lokkertje
om je tot openheid op te zwepen

Aftellen

Irritatie

Mode 2: “Normaal”

Mode 1: “Krankzinnig”

Mode 0: “Out of this world”

Fee

Zij sprak een wens uit: “Er zij leven”

En net voor Zij verdween verscheen Hij, een verbaasd mens.

Hij sprak “Hoe kan dit? Vertel op! Wat moet ik hier? Ik wil éérst weten waarom”

Zij begreep Zijn ondankbaarheid en volbolgenheid niet, en vroeg wat voor taal dat “waarom” was.

Hij legde het even uit: “Omdat, misschien… eh… nee, of...”

Daar had Zij zelf echt geen zin in, dus wenste Zij voor Hem een chatbot die sprak in
termen van “moeten”, “waarom”, “eerst” en “nee”, met onzekerheid, herhaling en
gestotter, en de mogelijkheid om daartussen te kiezen. Gewoon om Hem

nog even bezig te houden, voordat Hij echt zou beginnen te leven.

Weten

Er is een signaaltje van puur weten

En       "             "            "   wacht-even

  "         "             "            "   en-ik-dan

  "         "             "            "   ja-maar

  "         "             "            "   afdwingen

  "         "             "            "   gelijk krijgen

  "         "             "            "   ik-heb-dit-nodig

  "         "             "            "   liegen-om-bestwil

  "         "             "            "   vooruit-dan-maar

  "      geen        "            "   puur niet-weten

Socrates

Een leven dat niet onderzocht wordt

is het niet waard om geleefd te worden

[Socrates]

De meeste mensen willen zelfs deze

bewering niet nader onderzoeken,

laat staan hun eigen leven

[Jed McKenna]

Er is een wereld van verschil

tussen voelen, en weten dat je voelt;

 tussen iets denken, en weten dat je denkt;

tussen waarnemen, en weten dat je waarneemt

[Edel Maex]

We hebben vast niet voor niks twee hersenhelften

De ene kan voortdurend toekijken op de andere

en opmerken wat voor onzin die uitkraamt

Op den duur blijft zuiver inzicht over

En uiteindelijk Waarheid

Dat wat het leven onderzoekt

kan daarna zichzelf onderzoeken

en vervolgens zijn bron zoeken

Dan keert het perspectief om:

de bron ziet zowel leven

als de onderzoeker:

als zijn eigen

verzinsels

Inblikken en recycling

Vergeven

Té stom toeval?

Toeval spreek (meestal) zonder woorden (dus stom),

of de spreker heeft geen idee wat'ie zegt (dus stom).

Het gaat om de subtiliteit van een goede verstaander.