· 

Welbevinden

 

In onze cocon van genot

 

eindigen we in eenzaamheid

 

[Dirk de Wachter]

 

Buiten onze cocon van het bekende

 

begint kennismaking met eenheid

 

 

 

 

 

 Tijger

 

Wat als ik de gewoonte zou hebben om af en toe mensen op te jagen, vast te grijpen en op te peuzelen. Zou dat afkeurenswaardig zijn? Of onvergefelijk slecht?

 

En wat als blijkt dat dat komt omdat ik een hersentransplantatie heb ondergaan? Het zijn    tijgerhersenen die aan het stuur zitten. Wel een beetje onhandig, im zo’n sloom lichaam zonder scherpe nagels, maar verder doet het systeem z’n natuurlijke dingetje.

 

Wat als ik de gewoonte zou hebben om af te toe illusies op te jagen, vast te grijpen en met huid en haar te verslinden, zou dat beneden alle peil zijn? Een afschuwelijke daad? Uiteraard, als zo’n illusie eigendom van iemand is.

 

En wat als mijn honger komt doordat mijn wil en perceptie zijn vervangen door de Universele variant? Het persoonlijke ikke-ikke vrijwel uitgewist, zodat het Geheel nu aan de touwtjes trekt. Wel wat onhandig, omdat de meeste mensen het niet zullen begrijpen, maar verder doet het systeem z’n natuurlijke dingetje.

 

Wat als er personen-in-menskleren opduiken, die een deel van het illusoire rollenspel beginnen te doorzien? Moeten die hoe-dan-ook teruggefloten worden, desnoods met mentaal geweld? Kan er geen open debat plaatsvinden over welke hersen-instellingen de voorkeur verdienen: spontaniteit of procedures, eenheid of egoïsme? Liever kleurrijke eigenheid van ieder één, of samen één grijze meerderheid?

 

En wat als iemand een compromis voorstelt, “vijftig tinten grijs” of zo? Die is natuurlijk gefundenes fressen voor zo’n tijger-in-menskleren. In dat geval zou ik aanraden: laat dat soort ideeën bijtijds los en voer ze aan zo'n uitgehongerd Universum-in-menskleren.

 

 

 

Hoge nood

 

Denken is een onnodige stap.

We kunnen dingen rechtstreeks

en onmiddellijk weten.

[Jed McKenna]

Denken is een broodnodige stap,

zolang we denken te weten

dat denken nodig is.

 

Denken is zelfrechtvaardigende stap,

een middel dat vraagt naar meer middelen,

iets wat doorgaat, uit vrees voor niet-doorgaan.

 

 

 

Simpele voorstelling (3)

 

  A B C
    Lyrics Lookup      Implicatie
      Opening act
 1   Kunt  Werkwoord  = "kunnen" beperkt tot sprookjes
 2   U Authoriteit  = dus: je weet het zelf niet?
 3   ons Kinderen  = ontvankelijke doelgroep
 4   de weg naar Afstand  = dus we Zijn er Nu nog niet?
 5   Hamelen Plek  = Kluts("Hemel" + "na")
 6   vertellen Woorden  = dus hij kan niet de weg Zijn?
 7   meneer een Hij  = zoals Buddha, Ra, Zeus & co.
 8   ?    = alle vragen zijn instinkers
 9   <nog 13½ maal> Herhaling  = egotrucje
 10     Dubbel én dwars
 11   Kunt U ons Ik-jij  = hij is groot, ik is klein
 12   de weg Van-naar  = onzin! Weg met die weg!
 13   zonodig Tekort  = leef! What else is needed?
 14   stamelen    = Nauwelijks te verwoorden...
 15   ?    = ... zoals een Eenheidservaring
 16     Uitleg 
 17   We Groep  = een 'we' kan dat niet willen
 18   willen Doel  = een 'wil' kan dat niet durven
 19   heel gewoon Helen  = angst bluft, wil niet helen
 20   terug naar Herinneren  = naar vóór herinnering begon?
 21   Hamelen    
 22     Onderbouwing 
 23   ...morgenvroeg Tijd  = uitstel
 24   ramen lappen... Helder  = licht binnenlaten
 25   ...beurt Alleen  = in je eentje
 26   op school... Leren  = spelletje van niet-weten
 27   ...gescheurde Uiteen  = té goedgelovige...
 28   zool... Basis  = ziel (sole/soul)
 29     Noodkreet 
 30   ...de weg    = dus niet van de weg weg?
 31   verklappen... Geheim  = dus het is niet hier, en nu?
 32     Tweede betoog
 33   ...huis Plaats  = dus niet het Universum?
 34   met zorgen... Problemen  = zelfgemaakte omwegen?
 35   ...bed Slapen  = liever dromen van Hamelen
 36   dat wacht... Tijd  = dan nu zien, hier?
 37   ...vuurtje Licht  = je bent het licht, het-kennen
 38   dat spettert... Vonk  = met schaamte voor naïviteit
 39     Laatste pleidooi
 40   Ik ken heg Afscheiding  = geloof in grenzen
 41   noch steg Smal  = doorgang, steeg
 42    Ik wil terug Doel  = een 'ik' overleeft 'terug' niet
 43    de kortste weg Haast  = stop dan nu! met alles! ben!
 44    naar de poort Klein  = dit Universum is de poort
 45    de weg Delete  = weg met alle oneerlijkheid
 46    de weg Pointers  = weg met van-horen-zeggen
 47    etc. Verdwijn  = weg met dit liedje
 48     Ontknoping
 49   Rattenvanger Beroep  = de illusievanger is klaar als de...
 50   wacht niet Haast  = kinderen compleet zijn uitgeput...
 51   langer Tijdloos  = en er niets dan zijn overblijft
 52     Applaus
 53   Wacht niet Lezer  = Jij, ja Jij, tot je erbij neervalt
 54   wacht niet Uitstel  = totdat je tijd op aarde om is

 

 

 

Bakkie?

 

Spel én speler,

als computergame

én zijn bediener/kijker

Gaan we een bakkie doen?

Gezellig in één computerbox?

Samen geprogrammeerd als één?

Geeft vele spiri-freaky mogelijkheden

Om JOU, de lezer, levenslang te amuseren,

terwijl je eigenlijk weet: informatie is onecht

 

 

 

Singulariteit

 

Intellect is na 13.7 miljard jaar een nakomertje

Onze ijdelheid is onmetelijk groter dan ons intellect

Tijd en ruimte zijn gemaakt, berekend, sinds Einstein

Onze emoties zijn veel sterker dan onze logica

Materie is niet meer dan energie, een consistente projectie

Onze angst veel gewiekster dan onze liefde

Gaten in logica dekken we toe met mantels der liefde (angst)

Ons ego veel belangrijker dan eenwording

‘ik’ wil never/nooit overlappen/vervloeien met ‘jou’, kssst!

Woorden geloofwaardiger dan werkelijkheid

Dus praten we een brabbeltaal vol inconsistenties.

Fantaseren veiliger dan neervallen voor Eenheid

 

Dus de enige manier om de weg terug
naar Eenheid te vinden blijkt
als je bijna uiteenspat
van onvrede,
Een complete mentale
en emotionele ineenstorting
Gewoon alles loslaten wat tegenstrijdig blijkt
Niet vóór of tegen of met of wat-als
maar gewoon helemaal
niets mee doen
Dan kán het niet anders
dan dat egoïsme wijkt voor Eenheid
Misschien een beetje vergelijkbaar met
een totale wereldwijde atoomoorlog
met kans dat een paar overlevers
inzien dat ze geen vijanden
maar één verschijning
in Eenheid zijn

 

 

Uitermate

 

Vrijwel alle misstanden in de wereld hebben één gezamenlijke oorzaak. Zowel machtsmisbruik, verwaarlozing, vervuiling, graaicultuur, (psychisch)geweld, oorlog, angst, armoede, corruptie, slavernij, burn-out, stress…. allemaal het gevolg van de en(ig)e kwaadwillende kracht in het universum. En die kracht zit in ons, want wij hechten er geloof aan, hechten er waarde aan, vooral eigenwaarde. Duizenden symptomen, resulterend in dagelijks miljarden verhalen over gebrek, onrecht en ontevredenheid. Als gevolg van één aandoening, genaamd ego:

weerstand tegen wat-is =
niet willen zien wat waar is
en willen zien wat niet waar is

Dit werkelijk onderkennen is uitermate shockerend. Dat jij daar woonruimte aan biedt, dé reden dat er één aarde is maar miljarden botsende wereldbeelden. Ieder daarvan zó verdomd echt lijkend, maar gebaseerd op angst voor verlies van “mijn” hachie. Voor wie door deze woorden niet geshockeerd is, probeer eens het 1%-starterspakket:

Wat ‘ik’ denk is 99% waar
Wat ‘ik’ voel is 99% waar
Wat ‘ik’ doe is 99% waar

Oftewel, één procentje minder dan totale vanzelfsprekendheid, 1% van "mijn" gelijk opgeven, en vanuit openheid daarop toekijken. Niet in abstracte zin, niet filosofisch, niet ooit eens op zondagmiddag, maar daadwerkelijk:

Tien minuten per dag elk denken/voelen/doen omdraaien
Of elke honderdste keer bewijzen waarom het niet klopt
Of zien dat een angst-strategie aan het werk is, niet Jij

Na een paar weken merk je misschien dat 1% experimenteren al te veel is: stop er dan mee, en ook met het lezen van deze website. Óf je houd het vol en wie weet komt er zin in 2%, méér experimenten, zuiver observeren, onafhankelijk van eerdere opvattingen of korte-termijn welbevinden. Als fascinatie voor waarheid je te pakken krijgt, en openheid steeds buitensporiger over huidige grenzen mag kijken, dan kun je ‘onmogelijke’ fenomenen ontdekken, zoals bijvoorbeeld:

Als zou blijken dat je soms toekomst kunt voorspellen:
test het flink uit, totdat iets deep-down zegt: yes, het is zo
Lijkt handig, maar wat als blijkt dat het je niet gelukkig maakt:
zeg: yes, doorzie wat de diepere reden is, en gebruik die gave niet

Twee keer uitermate shockerend, maar so what? Een onvoorstelbare grote vracht aan illusies valt van je af, duizenden verwrongen ideetjes vergen geen onderhoud meer… zodat je levensenergie overhoudt om een volgende aanname te onderzoeken. Vanuit een nóg grotere ruimte (bijvoorbeeld zonder oorzaak-gevolg cliché).

Een jaartje of 2 uitermate shockerend én interessant
Je kijk op het leven uitermate vereenvoudigend
Is dit leven daarvoor niet uitermate geschikt?

Wat is er mis met extremisme, als het gericht is tegen jezelf… Of nee, tegen het vasthouden aan onware denkbeelden in jezelf? Als daardoor de ene oorzaak van al het kwaad uiteen valt, dan is er vrij zicht op Eenheid, oftewel zicht vanuit Eenheid. Niet een Eenheid binnen je, plus nog zo eentje buiten je. Maar Eenheid.

En dan breekt je klomp... want dat ene "kwaad"
blijkt slechts een (naar)geestig lokkertje
om je tot openheid op te zwepen

 

 

 

Aftellen

 

T-20

Én, heb je lekker gespeeld in dit leven?

T-19

Wat? Gespeeld? Nééé, dit was geen leuk leven, en veel te kort.

T-18

Als het niet leuk was, dan is het toch prima om er nu mee te stoppen

T-17

Hoezo??? Kijk eens hoe oud ik nu al ben, alles doet pijn, ik ben gewoon op.

T-16

Dus je speelde een spel van onvrijheid, van harde grenzen. Interessant :-)

T-15

Snap je dat dan niet, dat ik ik gewoon nooit een echt kans heb gekregen?

T-14

I see. Je droomde dat er “kansen” bestonden, en “krijgen”. Van “anderen”, right?

T-13

Nee, ja, dáárom had ik er al gauw geen zin meer in, om er aan mee te doen.

T-12

Snap ik. Je bedacht dat je die tegenzin, je ware zin, niet kon volgen, en daarom was het zo.

T-11

Ja. Of nee. Ik vond al veel vaker dat het allemaal geen zin meer had.

T-10

Maar je geloofde wel heilig in de  “zin” van “regels” serieus nemen. Je had “zin” om er niet uit
te breken. Slim hoor, overbodige moeite bespaard, want heel binnenkort gebeurt dat vanzelf.

T-9

Waarom is het dan niet anders gelopen? Mijn leven was zo’n puinhoop, zo’n kwelling.

T-8

Kreeg je niet de voorstelling die je wilde? Uitspattingen van een “persoon”, als ongewenste
vreemdeling in een vijandig universum, hevig verknocht aan al zijn overtuigingen.

T-7

Maar dat wilde ik niet, helemáál niet.

T-6

Je liegt! Want je genoot toch van gelijk-krijgen, en irritatie persoonlijk nemen, dingen die je
deep-down niet begreep meteen veroordelen. Miljoenen keren, toch? Je vocht er zelfs voor.

T-5

Ja, natuurlijk, als je zo slecht wordt behandeld. Wat anders?

T-4

Als je had gewenst dat je medebestuurder van je droom was geweest? Dat je met je universum
had kunnen doen wat je wilde?

T-3

Droom? Besturen? Universum? Zoals in Star trek? Met ruimteschepen en Klingons?

T-2

Da’s een film-universum, gekkie, een puur verzinsel. Ik bedoel jouw eigen universum, precies
waar je altijd al was, 
hier en nu.

T-1

I see.

Liftoff

Hèhè. Beter laat dan nooit.

 

 

 

Irritatie

 

Mode 2: “Normaal”

Ik erger me, voel spanning, verzet me daartegen, en dat roept steevast een vraag op

Waarom verdomme ook altijd, overal, iedereen…. ? Hoe dan ook: de wereld is fout.

Ik geloof in vraag en antwoord, dus ik ben beter dan de wereld. En dat lucht wat op.

 

Mode 1: “Krankzinnig”

Ik erger me, voel spanning en zeg “dank je wel”. Dan vraag ik me af: waarom zeg ik dat?

Vroeger of later blijkt dat er een groter geheel is, waarin mijn spanning perfect paste.

Hoe dan ook, ik ontspan, vergeet mijn grenzen, doorzie mijn ongemak, en die lost op.

 

Mode 0: “Out of this world”

“Ik erger me (aan kleurtjes of zo), en voel spanning”, zegt het script. Daarna volgt een
if-then-else keuze, met scenes "de hel instampen", respectievelijk "de hemel in prijzen".

Vervolgens wordt wat boekhouding aangepast voor 'ik', respectievelijk 'het universum'.

 

 

 

Fee

 

Zij sprak een wens uit: “Er zij leven”

En net voor Zij verdween verscheen Hij, een verbaasd mens.

Hij sprak “Hoe kan dit? Vertel op! Wat moet ik hier? Ik wil éérst weten waarom”

Zij begreep Zijn ondankbaarheid en volbolgenheid niet, en vroeg wat voor taal dat “waarom” was.

 

Hij legde het even uit: “Omdat, misschien… eh… nee, of...”

 

Daar had Zij zelf echt geen zin in, dus wenste Zij voor Hem een chatbot die sprak in
termen van “moeten”, “waarom”, “eerst” en “nee”, met onzekerheid, herhaling en
gestotter, en de mogelijkheid om daartussen te kiezen. Gewoon om Hem

nog even bezig te houden, voordat Hij echt zou beginnen te leven.

 

 

Weten

 

Er is een signaaltje van puur weten

En       "             "            "   wacht-even

  "         "             "            "   en-ik-dan

  "         "             "            "   ja-maar

  "         "             "            "   afdwingen

  "         "             "            "   gelijk krijgen

  "         "             "            "   ik-heb-dit-nodig

  "         "             "            "   liegen-om-bestwil

  "         "             "            "   vooruit-dan-maar

  "      geen        "            "   puur niet-weten

 

 

 

Socrates

 

Een leven dat niet onderzocht wordt

is het niet waard om geleefd te worden

[Socrates]

De meeste mensen willen zelfs deze

bewering niet nader onderzoeken,

laat staan hun eigen leven

[Jed McKenna]

Er is een wereld van verschil

tussen voelen, en weten dat je voelt;

 tussen iets denken, en weten dat je denkt;

tussen waarnemen, en weten dat je waarneemt

[Edel Maex]

We hebben vast niet voor niks twee hersenhelften

De ene kan voortdurend toekijken op de andere

en opmerken wat voor onzin die uitkraamt

Op den duur blijft zuiver inzicht over

En uiteindelijk Waarheid

 

Dat wat het leven onderzoekt

kan daarna zichzelf onderzoeken

en vervolgens zijn bron zoeken

Dan keert het perspectief om:

de bron ziet zowel leven

als de onderzoeker:

als zijn eigen

verzinsels

 

 

 

Overgave

 

Komt er echt een moment,

voordat je einde nabij komt,

dat verwarring in het postvak

"verwarring" mag blijven liggen?

 

Zodat helderheid erkend kan worden,

als de ware essentie, als dat wat jij bent?

 

Zonder dat helderheid zijn nut moet bewijzen

door eerst oneindig veel verwarring op te lossen?

 

Zoals je ook geen uitwerpselen of overgeefsel blijft uitvlooien,

om te zien of er heel misschien tóch nog iets waardevols tussen zit.

 

Durven stoppen met eindeloos geneuzel, dat is de ware betekenis van overgave.

 

 

 

Inblikken en recycling

 

Bestaat er een soort eeuwig durende recycling, vernieuwing vanuit een reservoir van eerdere kennis?
Vernieuwing is relatief.

Van een film kun je vele opvolgers maken, en B- en C- versies, en tegenwoordig dus ellenlange series op Netflix en zo. Het blijkt dat er mensen zijn die daar ooit op uitgekeken raken - als ze de onderliggende verslavingsformule doorzien. Dat bevrijdt aandacht, om nieuwe genres te ontdekken, met ook weer eindeloos veel me-2-varianten. In al die genres bespeur je misschien weer een dieper patroon, bijvoorbeeld van maak-een-probleem en los-het-op. Na talloze genres uit diezelfde kudde komt wellicht alle probleem-heisa ooit je neus uit. Nog deeper-down zou je kunnen inzien dat dat alle op Denken gebaseerde films eigenlijk één saaie pot nat zijn. Misschien überhaupt alle herhaling van patronen, elk teruggrijpen, iedere variant van lijkt-op en copy-paste.

Pas wanneer je alle op geheugen gebaseerde films - oud, bekend, normaal, gewoon - direkt herkent en in de afvalbak smijt, dán pas ontstaat er leegte waarin plek is voor je eigen binnenwereld, rondom het hier-en-nu. Een subtiele ruimte waarin alleen het kakelverse je nog interesseert.
Oppervlakkige varianten zijn er oneindig veel. Ik hoorde dat het al bijna zover is dat computerprogramma's 'nieuwe' muziek en animatiefilms kunnen bedenken. Maar voor een nieuw genre is inzicht nodig. Voor iets buiten alle varianten van problemen+maken+oplossen heb je ware creativiteit nodig. Voor iets buiten al het Denkenbare heb je iets nóg diepers nodig.

Elke gedachte die je totaal doorziet valt uiteen en toont zijn constructie. Elk gevoel wat je compleet hebt doorvoelt toont je wat er onder zit. Op dezelfde manier geldt dat elke laag van films waarop je totaal bent uitgekeken - die met volledige aandacht is doorZien - verwijst naar een niveau eronder. Naar iets subtielers, eenvoudigers, creatievers en on(aan)tastbaarders.

Voor het bewaren van het oppervlakkige gefrunnik heb je een reuzegroot pakhuis nodig om alle filmblikken op te slaan. Maar zijn die miljarden uren vermaak werkelijk van grote waarde? In de diepte bestaan er maar enkele principes, waar alle pixels uit voortkomen. En helemaal onderaan is er nog maar 1 niet-dingetje over: het Zelf. Die heeft geen filmblik nodig, en geen externe energie of projector: oftewel, het enige wat je onafhankelijk, zelfvoorzienend, onveranderlijk, eindeloos leven zou kunnen noemen.
Als je gaat studeren op de filmacademie begin je waarschijnlijk met het eenvoudig namaken van scenes, belichting, shots, special effects, drama, scripts etc.  Dat leerproces verdiept zich geleidelijk steeds verder, tot je mogelijk afstudeert met een film die een nieuw genre zou kunnen inluiden.

Een echte Advaita leraar zal zeggen: ga mij niet na-apen. En later: ga mij niet na-denken, maar na-leven. De essentie van wat hij/zij werkelijk heeft meegemaakt, en voor-leeft, ga dat na-beleven. Dus niet als film in je hoofd, veilig en afstandelijk, maar écht, aan den lijve. Als het meezit verdiept het leerproces zich vele levels, en wie weet studeer je cum laude af met de ontdekking van nieuwe mogelijkheden van bewustzijn.

En dan hoort zo'n leraar je van school te trappen, of andersom (kill the Buddha), omdat je helemaal op jezelf kunt staan. Zoals ook het Zelf onafhankelijk, vanuit zichZelf bestaat.

Een echte Advaita meester aapt niet eens zichzelf na, dus doet het zonder lesprogramma, en voelt aan wat nodig is om je van de kudde van meer-van-hetzelfde los te weken en richting de afgrond van het Zelf te jagen.
Is inblikken en recycling nodig, als je op ieder moment een wereld aan ervaringen kunt creëren?

 

 

 

Vergeven

 

?¿?¿?¿?¿?¿  Vergeven is een vorm van vergeten  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Zuiver negatieve lading van emoties  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  De definitieve slechtheid van anderen  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Je eigen gelijk,  aangeleerde motieven  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Je klauwen eraf, niet méér vastgrijpen  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  De verkramping van moeten begrijpen  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Waarneming zijn lichtheid teruggeven  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Was mijn interpretatie de enige juiste  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Is het werkelijk  precies zo  gebeurd  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Niet meer geloven  dat het waar is  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Vrijheid van opnieuw niet-weten  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Eigen onwetendheid erkennen  ?¿?¿?¿?¿?¿

?¿?¿?¿?¿?¿  Een blok aan je been missen  ?¿?¿?¿?¿?¿

 

 

 


 

Té stom toeval?

 

 

Dirk geniet van zijn auto onder de sneeuw

 

Lijkt op mijn toevallige fotootje

 

Iets voelt niet ok met de spreadsheet

 

Ff spijkers telllen. Beter 54 regels?

 

Klopt, 2 ervan waren onzuiver

 

Middenin de bossen een monument voor "uitsmijters"?

 

De naam "uitbrekers.nl" zou misschien toepasselijk zijn?

 

 

Nog een iets over rechtlijnigheid erbij?

 

Dat verhaal wat al klaarligt, over het snijpunt van 3 lijnen?

 

Leek mij te wiskundig. Maar vooruit dan, als de energie ervoor wordt aangeleverd.

 

Toeval spreek (meestal) zonder woorden (dus stom),

of de spreker heeft geen idee wat'ie zegt (dus stom).

Het gaat om de subtiliteit van een goede verstaander.

 

BIJSLUITER: Bezoek van deze site kan ongewenste bijwerkingen hebben. Geliefde aannames kunnen losrammelen, waardoor het psychologische immuunsysteem wordt aangetast en onverbloemde Realiteit kan binnendringen. Angst, onrust en verwarring zijn tijdelijke ontwenningsverschijnselen van de aandoening "persoonlijkheid", waarna onherstelbaar verlies kan optreden van geloof in zorgen, egoïsme en afgescheidenheid. Neem in geval van heftige bijwerking contact op.