Zijn of niet?

1683x-01

THE CANDIE STORE  (en computerkunstjes)

 

Onvolwassen leven is als opgesloten zitten in een speelgoedwinkel. Als je naar buiten wilt, gaat de deur niet open. Iets deep down weet eigenlijk wel dat je wat hebt meegepikt. Maar je had toch afgerekend? O nee, toen je binnenkwam had je geen geld bij. Hier en nu je zakken nakijken? Nee… wat een afgang… wat anderen wel/niet zouden kunnen denken… anderen die onverklaarbaar nerveus rondrennen, elkaar toeroepend dat alles toch prima is. Maar effe serieus, hoeveel heb je gesnoept van het tijdelijke, en hecht daaraan als iets ‘’van mij’’?

 

(Nerds kennen dit van file ownership permission hacking.)

 

Het alarmsysteem van de winkel werkt perfect, want bij binnenkomst was je gewicht gemeten. Waarheid weegt niks, maar elk grammetje onwaarheid blokkeert de deur naar vrijheid. Trouwens, ze hebben wel een uitleenservice, als je maar heilig belooft dat je dingen niet claimt als bezit en vóór de vervaldatum weer terugbrengt, zoals je lichaam. Rond de uitleenbalie hangen wat onzekere pubers rond, tevergeefs onderhandelend voor een betere deal. Een van hen is heftig geschrokken van de "Can-die here" folder.

 

(Nerds kennen dit als sandbox virtualization)

 

Misschien nog het lastigste om op te geven zijn troostplaatjes, honderden, weggestopt in binnenzakken, voeringen, naden…  ingeslikt zelfs. Op de voorkant kale realiteit, op de achterkant prijkt een betere versie. Hoe-het-is versus hoe-het-lijkt, werkelijkheid versus wat-ik-denk. Wat-nu-is overtroffen door wat-ik-wil. Fantastisch speelgoed.

 

(Nerds kennen dit van DNS hijacking)

 

 

---

1683x-02

GESUST GEVAAR

 

Troostplaatjes met betrekking tot je sociale omgeving waren ooit misschien hard nodig, omdat de wereld te gevaarlijk leek. Kenmerk van volwassenheid is om ten minste te gaan uitzoeken welke van die denkbeelden, speelgoedautotjes en knikkers nu nog werkelijk handig zijn, en ze te vervangen (standbeelden, lease auto's en glazen bollen) of weg te gooien. Een onwaar denkbeeld, deep-down, kan aanleiding geven tot onnoemelijk veel onwaarheid later, evenals vervormde waarneming.

 

(Nerds: fault propagation, virus backdoors en image recognition hacks.)

 

Het zielige van troostplaatjes over jezelf is dat degene die je daadwerkelijk bent absoluut onkenbaar is. Als je die denkbeelden opgeeft... dan blijft er niet meer dan een vraagteken over.

 

(Voor nerds: het werkelijke IK-programma runt op een andere computer. )

 

Maar met wat voor troostplaatjes dan ook op zak laten ze je niet gaan. Voorwaarde om te ontsnappen is dat je jezelf niet kent, maar bent.

 

(Lijkt voor nerds waanzinnig simpel, "kent" en "bent" scheelt 2 bits.)

 

"Buiten" heerst niets dan volstrekte oprechtheid, die zo helder in elkaar steekt dat er niet aan te tornen valt. Er is een reëel gevaar dat indien onvolwassenen zich onvoorbereid naar buiten zouden begeven - waar zij als enigen in illusies geloven - zij zich dood zouden schrikken.

 

(Voor nerds: zoals toen de baard van Sinterklaas afviel.)

 

 

---

1683x-03

FLOW

 

Kennis en inzicht stromen van specifiek naar open. Van tastbaars naar ogen. Van fenomeen naar interesse. Van vol-van-keuzes naar leegte. Daarom lijkt puur bewustzijn op Niks. Elk relevant verschijnsel of inzicht dat er in de buurt komt stroomt er vanzelf naar toe. Zoals regenwater een putje in.

 

(Nerds: een electron zwemt richting het positieve.)

 

Ergens in Bewustzijn vindt het grote mysterie van het Kennen plaats. Maar hoe dat werk? Informatie verdwijnt erin, maar dan? Kijk eens recht in iemands ogen. Hoe lang houd je dat vol? Of voor de spiegel in je eigen ogen kijken? Of geheel analoog hieraan: meditatie door Bewustzijn van Bewustzijn? Volgens velen heeft het iets engs, om Bewustzijn direct te willen leren kennen.

 

(Nerds kennen dit gevoel van zwarte gaten.)

 

Een persoon is zich slechts ten dele bewust. Hij weet meestal wel wat hij zegt of denkt, en soms wat hij voelt. Maar vaak is er weinig zelfbewustzijn, reflectie, toekijken op het denken en praten. Dat komt doordat een persoon vergelijkbaar is met een berg van ik-weet-het-al. Aannames liggen al vast, oordelen zijn al geveld. Daarmee stopt de mogelijkheid om iets werkelijk nieuws te leren, want er ontbreekt openheid, brede interesse voor hoe-het-is. Realiteit stroomt niet richting arrogantie, net zoals water niet omhoog stroomt.

 

(Nerds: zoals stroom niet terugvloeit door een diode.)

 

Beperkt bewustzijn is plakkerig, laat aannames niet los, en daarom is na een aantal jaar het kopje ‘vol’. In combinatie met ‘doen’ kan dat eventueel tot 'voldoening' leiden. Maar alleen indien aannames toevallig passen bij de omstandigheden. Flexibiliteit ontbreekt, omdat er steeds minder kan worden ontvangen of doorstromen. Diepe interesse in méér is op zich zuiver en natuurlijk, maar niet het vastspijkeren ervan, uit angst om vrij te laten.

 

(Nerds: een pointer heeft 2 kanten: Wat jij vasthoudt, houdt jou vast.)

 

De meeste levens eindigen in een ijzige toestand, waar het recyclestation van de dood wel raad mee weet. Die bikt alle overtuigingen los, en gooit elk ik-weet-het-al in een grote vergaarbak, en ieder ik-vind-dat in een container. Vanwege de inherente plakkracht zouden er andere of toekomstige levens kunnen zijn, waarin iets opgebouwd wil worden waarbij stevigheid en gestolde conclusies van pas lijken te komen.

 

(Nerds: zoals ferromagnetische materialen onder de Curie-temperatuur.)

 

Als er na een tijdje geen interesse meer is voor gedateerde stuff, wordt eigenwijze kennis weer omgesmolten tot puur bewustzijn, niet-stuff, bruikbaar voor hernieuwde openheid.

 

(Voor nerds een oude bekende: memory garbage collection)

 

 

---

1683x-04

OVER VOL

 

Het leven zit werkelijk própvol aanwijzingen om te zien wanneer spullen of patronen gedateerd zijn. Iets in jou weet donders goed wanneer informatie of strategiën niet meer werken. Vroeger handig, nu ballast. Ook kun je merken dat vergane glorie steeds meer onderhoud en overtuigingskracht vergt, om tegen de klippen omhoog te laten zien dat je toch écht wel goed bezig bent. Een delicaat gevoel van niet-authentiek zijn... you know!

 

(Nerds: zoals het achteloos wegklikken van low-level warnings.)

 

Moeilijk om te geloven dat leegte - dat wat overblijft als je naar de millieustraat bent geweest - als vanzelf relevant inzicht aantrekt. En vaak ook medemensen die prijs stellen op échte aandacht.

 

(Nerds: na een debug-update lopen apps soepeler.)

 

Of in leegte iets bekends of onbekends opkomt, vanuit herinnering of van buiten, maakt niet veel uit. Niets is van jou, en er kan ervaren worden dat kennis steeds sneller losgelaten kan worden, terwijl het leven daardoor niet werkelijk onveiliger wordt. Hierdoor nemen leercapaciteit en creativiteit toe. Het onmiddelijk afwassen van gebruiksvoorwerpen, om te zorgen dat de keuken niet vol raakt, zou "volwassenheid" genoemd kunnen worden.

 

(Nerds: dangling pointer removal)

 

  

---

1683x-05

GROF BREEKWERK

 

Er is één soort van aannames die heel lastig is om los te laten. Daarvoor is vaak een professional of een bijzonder inzicht nodig, dat nét het juiste schroefje losdraait, zodat een constructie zich wat opent, doorzien kan worden en zonodig in delen afgevoerd. Bouwwerken die licht buitensluiten lijken vaak nuttig, volop in gebruik en onmisbaar, maar in de holle ruimte bevindt zich meestal een ononderzochte illusie, veilig verscholen tegen bewustwording. Zoals een diepvries en broodmachine die nauwelijks nog gebruikt worden, die je maar steeds je niet durft weg te doen. Ze hebben uitstraling van nut of ruiken naar ooit waardevol geachte centjes, maar in feite...

 

(Nerds: zoals "unreachable code warnings" tijdens compilatie.)

 

Onze snappert maakt gebruik van als-dan redeneringen. Als ik A heb, dan kan ik daarmee B. Of andersom: als ik B waardevol vindt, heb ik daarvoor A nodig. In combinatie ontstaan er constructies zoals deze:

Als A dan B

Als B dan C

Als C dan A

Als we C ooit nodig hadden, dan waren A en B daarvoor onontbeerlijk. Maar vanwege het cirkeltje blijven ze schijnbaar broodnodig, ook al valt het ware nut weg van alle drie weg. De grote voorraad bakmeel, de grote diepvries en de broodmachine houden elkaar in de tang. Precies zo kan dat gelden voor immateriële cirkeltjes, zoals erbij horen, imago en druk-doen. Kosten van behoud en onderhoud tellen door, maar... en toch en barriëre om écht te onderzoeken.

 

(Nerds kennen dit van de "sunk cost fallacy".)

 

Eigenlijk bestaat een heel groot deel van ons wereld- en zelfbeeld uit dit soort cirkelredeneringen, die grotendeels om-niets in stand worden gehouden. Een halfbewuste route rondom een onverkende aanname, een pad van zelfversterkende omdatjes. De centrale leegte heeft vaak een negatieve lading, een ongewenst gevoel. Zolang je hier niet te veel last van hebt, of van het vastklonteren van levensenergie, en er er nog wat tussendoor kunt navigeren... prima.

 

(Nerds kennen dit van grote, nog nét niet mislukte IT projecten.)

 

En anders, dan kun je naar zwaarder geschut grijpen. Bijvoorbeeld met een snoeischaar je diepvries losknippen, of dat door iemand laten doen, en vervolgens kijken wat er loslaat en weg wil.

 

(Voor nerds: de kunst van cyclic pointer removal)

 

Wat ook helpt is om de lading van het gevoel in het centrum van een cirkelconstructie te doorvoelen. Oftewel, door de ongeziene kern van problemen op te pompen met bewustzijn, zodat het vacuüm daar verdwijnt en verhullende afscherming moeiteloos kan worden verwijderd.

 

(Voor nerds: experimenteer met de Maagdenburger halve bollen.)

(Niet bedoeld voor objecten... eh... voor wie het niet bedoeld is.)

 

 

---

1683x-06

IN DE WOLKEN

 

In feite zijn de concepten van als-dan redeneren en het stromen van inzicht versimpeling van de realiteit. In feite hangt alles hangt met alles samen en vinden er uitzonderingen plaats. Bewustzijn is verweven met intelligentie, op een manier die vanuit een afgescheiden persoon niet valt te bevatten. Een persoon zegt: er bestaat slechts bewustzijn en intelligentie binnen mij (eventueel: binnen mijn soort.)

 

(Nerds kennen dit van een all-blocking firewall.)

 

Toch kunnen effecten van bewustzijn/intelligentie "daarbuiten" zichtbaar worden, als er voldoende bereidheid is om dit een kans te geven. Indien identificatie, vertrouwen en dienen van "ik" verschuift naar het "het geheel", en de aandacht veelvuldig op "het omvattende" wordt gericht. Dan kan na zeker tijd de beperkte identificatie zich loswroeten. Dan kan het persoonlijke deels oplossen, om dat blijkt dat er door "de wereld" voor wordt gezorgd.

 

(Nerds kennen dit van thin-clients en free cloud services.)

 

Dan komen inzicht, mensen, gebruiksvoorwerpen naar mij toe. Dan kan op den duur een groot vertrouwen ontstaan dat dat-wat-hier-nu-nodig-is vanzelf zal worden aangeleverd. Als dat wordt ervaren en geaccepteerd vergroot dat de bereidheid om meer objecten en gedoe "van mij" los te laten, dus om verder te onthechten. Wat handige, praktische spullen en kennis aan boord houden, en er op vertrouwen dat "de rest gegeven zal worden."

 

(Nerds kennen dit van off-site caching en 'living in the cloud'.)

 

 

---

1683x-07

BUITEN SPELEN

 

Voor wie eenmaal buiten is zal het duidelijk worden dat de hele speelgoedwinkel zelf ook voortkwam uit een troostplaatje. Van de werkelijkheid uit bezien zijn er wel een heleboel personen neurotisch bezig met graaien, van elkaar en van de schappen, hun daden verdoezelend, soms wat spijt bebetonend, en dan weer opnieuw, etc. Bij de deur hangt een groep rond die wat egocentrische spiritualiteit beoefent.

 

(Nerds die ooit een computerspel hebben gemaakt herkennen dit

misschien als het spel té realistisch en verslavend bleek.)

 

Maar de deur van de speelgoedwinkel bestaat in feite uit niet meer dan angst. Angst om volledig in het reine te komen met het besef van toegeëigend bezit en persoonlijke eigenschappen. Zoals geleende maskers op een verkleedpartijtje.

 

(Nerds herkennen de snoepwinkel wellicht als een isolated

monitored honeypot computer for integrity checking.)