← Het vreemde van Eenheid is
← dat het elke verklaring 180
← graden op zijn kop zet
↺
Zoals bij deze stemvork met →
haar benen wijd gefotografeerd →
aan de overkant van de aarde →
Het zelf verklaart alle verklaringen weg
Instabiel
Als je op je kop gaat staan, precies 180 graden gedraaid,
dan kun je een nieuw evenwicht aanleren, zo blijkt.
Maar zodra je een paar graden afwijkt val je om.
Meteen als je ik-gedachten voorrang geeft,
openbaring en inzicht herformuleert,
valt visie vanuit Eenheid om.
Pas na heel lang oefenen wordt het stabiel,
minder vreemd en verbazingwekkend,
en spring je moeiteloos van de ene
naar de andere visie
Vurig
Ik zie daar een vuurtoren, dáár, kijk nou, dus jij ziet’m zeker ook
Tuurlijk, omdat Bewustzijn achter de zintuigen verbonden is
Of achter de schermen, zoals in een multiplayer 3D game
Iedere speler ervaart zijn eigen universumpje, tenzij
onze werelden elkaar naderen, een line-of-sight
Dan moet meteen data overgezonden worden
om te voorkomen dat er conflict ontstaat
tussen 'jouw' en 'mijn' visuele wereld
Zonder die data lukt het echt niet
om een conflict uit te vechten
Ik zie op [x=2424,y=31922] een vuurtoren, écht
maar de dataverbinding hapert, een glitch
En dus zag jij op [x=2424,y=31922] niets
Och jee, een pijl werd afvuurd op jou
Zodat het meteen Game Over is!!
Foutje! Zodat je je klep houdt
Het grappige van Wakker zijn:
dat kan zomaar aan of uit
Ik zie het wel en jij niet
en straks andersom
Grove fout van het
verbindingscentrum
Geen pijl op te trekken
Geen vorm
Naast "Geen naam" is "Geen vorm" een ultieme kaskraker in de Advaitawereld.
Maar hoe kan het dan dat teksten op deze site er zo vormelijk uitzien?
Het minst onware antwoord, tot nu toe, is: ik heb geen een idee.
Na een paar zinnetjes vermoed ik soms wel dat er iets geks van gaat komen,
en daarbij lijkt de deal te zijn, dat ik het niet tegenhoud.
Soms valt er daarna nog iets te 'tweaken', synoniemen, verschuiven van woorden
om daar de vermoede vorm van te bakken.
Ik heb geen programmaatje dat helpt om teksten in een opgegeven vorm te gieten.
Zie het maar als een knipoog, een van de vele signaaltjes vanuit Eenheid,
een programmaatje dat runt IN Bewustzijn, om te laten zien dat het wel snor zit.
Vaak ook merk ik patronen pas achteraf op, totaal onzettelijk,
waar ik af en toe wel eens behoorlijk van schrik.
Komma's, klinkers, lettergrepen, omkeringen, rijm of wat dan ook,
die 'ik' daar niet ingewenst heb, denk ik.
Maar wel...
raar eigenlijk, dat ik niet weet wie mijn vingers typt.
Weet jij het wel?
Leven in nevel
In de wiskundige symboliek staat ∆ voor "verschil", "variatie" of pure onzekerheid. Als je zo'n ∆ nou eens onder een microscoop legt zie je drie steepjes die een leegte omspannen. Een begrensde ruimte die schreeuwt om invulling. Bij nog verder inzoomen kan bij benadering het volgende beeld ontstaan:
Eigenlijk is er Niets. Althans, geen naam of vorm, geen ding, geen gedachte, niets tastbaars. Maar door dat te ontkennen, én het-ontkennen te ontkennen, onstaat het idee-van iets-moeten-kennen. Met als tegenhanger het idee-van tekortkomen, 'iets' om leegte op te vullen. Door eindeloos veel verschillende versies van eigen aannames, die allemaal tijdelijk of tegenstrijdig zullen blijken. De som van vreugde-van-geloven plus de latere pijn van loslaten is nul: niets.
Eigenlijk is er alleen maar wat er is. Zonder verwijzen-naar. Geen symbool, geen uitgestoken vinger, geen eigenschap, geen aantal, en zelfs een waar woord. Maar door tóch "afstand" te willen overbruggen, te geloven in "tijd", ontstaat een gigantisch web van hier-naar-daar, dit-leidt-tot-dat, dit-betekent-dat, dit-wil-dat, enzovoorts. Het Ware valt niet te bewijzen, zelfs niet door wijzen, maar men kan er wel naar zoeken, wat vanuit omringende Eenheid bezien complete lariekoek is. Zo ontstaan miljarden variaties van eigenwijze wereldbeelden en woorden-boeken, als voedingsbodem voor de meest onverenigbare stel-lingen en doelen. Alleen wie éérst zijn eigen ongelijk bewijst, kan die van andere aanwijzen. Pas nadat gehechtheid aan elke naam, vorm, symbool en betekenis is losgelaten, blijft over wat-is.
Eigenlijk is er één gigantische intelligentie, waarvan het menselijk intellect maar een klein friemeltje is, tijdelijk te leen. Maar toch zo ongelofelijk arrogant, dan het niet heelhuids kán erkennen dat er iets ruimers bestaat. Bovendien is het denken meestal slaaf van gevoel, maar ook niet geweten mag worden. Dat wat binnen het denken onvoorstelbaar is, is dús onmogelijk. "Binnen" bestaat uit: als-dan, lijkt-op, en herhaling. Dus schaamt het denken zich de pleuris als het zich door andere trucken voelt afgetroefd. Niet willen erkennen dat "gezond" verstand het mis heeft - mispoesschaamte - is de motor achter vrijwel alle misverstanden. Personen proberen liever om anderen te overtuigen (copy-paste), want aantallen en onderlinge bevestiging ruiken naar waarheid... Maar medestand is altijd plaatselijk en tijdelijk.
Eigenlijk is er alleen maar liefde, die niet afgescheiden is van wat-hier-nu-is, en weet heeft van de diepste wens die er heerst. Liefde zal niet meer dan nodig onware dingen verzinnen om een wens te vervullen, en maakt gebruik van alle mogelijkheden en beschikbare intelligentie. Daar waar gewenst wordt om realiteit te ontkennen, zal liefde proberen om via omwegen toch zijn werk te doen. Als gekozen wordt om niet van de autopilot-services van liefde gebruik te maken, zal liefde aan de zijlijn blijven toekijken, maar soms laten zien wat de gevolgen van eigenwijsheid zijn, voor zichzelf en anderen. Daar waar meerdere onderling tegenstrijdige wensen zijn, zoals bij 'mensen', heeft liefde een lastige, frustrerende, ondankbare klus.
Eigenlijk bestaat alleen het Onbegrensde, wat velen (intuïtief) al lang vermoeden. Maar de vertrouwde zijden van de driehoek vertroebelen het zicht daarop. De spanning waaruit ∆ is ontstaan maken het tot een hoge barriëre. Pas wanneer je daar - met veel moeite - overheen bent geklommen, kun je Zien wat onbegrensde Eenheid is... én blijk je nauwelijks in staat om dat aan anderen door te vertellen.
Eigenlijk is overal helderheid. Wie vanuit Eenheid op ∆ terugkijkt ziet geen barriëres, en is dus een tijdlang onnoemelijk verbaasd waar drukte, onbegrip, onderlinge strijd, competitie en lijden in hemelsnaam toe dienen. Helderheid betekent dat er niets verborgen blijft, dat er geen donkere plekken zijn, dus dat elk fenomeen van alle kanten belicht mag worden. Daarbij kan het zijn, dat er eerst nog wat geleerd moet worden, moeite, om blokkerende aannames op te sporen en te laten oplossen, waarna het geleerde weer kan worden losgelaten.
Eigenlijk is er niks mis. Alleen binnen de gevarendriehoek ∆ gedijen ideeën-over "verbeteren", waar ze uit gewoonte worden geloofd en onthouden, wegens ingeperking en verwarring, die - wonder boven wonder - een gevoel van veiligheid lijkt te geven. Van daaruit lijkt het "buiten ∆" bijzonder pijnlijk dat er niet te onderhandelen valt met wat-is, dat één overkoepelende intelligentie slimmer is, dat ego(ïsme) niet kan schuilen voor helderheid, en dat Eenheid niet bang is voor Eenheid.
Eigenlijk is er alleen maar creatie, verder Niets. Het mooie is dat juist door geloof in problemen en angst, inperking van aandacht tot een klein gebiedje (lichamen) maakt dat Leven zich concentreert tot fysieks, waarneembaars, tot leven, en meestal zelfs tot denken-over leven en een mind-set van over-leven. Die vervolgens wild om zich heen gaat zoeken naar bevrijding (onbewust), waarbij zich een enorme variatie aan "noodzakelijke" ietsen en vormen ontwikkelt. Dus ietwat vergelijkbaar met een gekkenhuis (waaruit er héél soms eentje ontsnapt), maar waar de grote meerderheid het "best ok" vindt, of dat gelooft, of dat denkt dat te denken, of ontkent niet dat het niet zo is... wat kan kloppen voor patiënten die toediening van gratis intelligentie, liefde en helderheid weigeren.
Eigenlijk is onwaarheid altijd innerlijk tegenstrijdig. Alleen Waarheid is perfect consistent. Al het andere bevat fouten, barsten, kreukels, gaten, brievenbussen en afvoerleidingen. Zoals ogen en zwarte gaten die informatie afvoeren naar... find out! Of een wereld waarin onverklaarbare keuzes en toeval komt binnenrollen vanuit... find out. En anders, kijk 30 seconden naar het nieuws, of luister 1 minuut als iemand zijn mond open doet. Wie van 100 miljard voorgangers is het gelukt om een consistente wereld te scheppen, of een consistent beeld van een wereld?
Eigenlijk is er alleen Waarheid, waar niets over te zeggen valt, behalve dat daarvoor elke beschrijving ontbreekt. Én dat het realiseren van Waarheid in principe eigenlijk kinderlijk eenvoudig is, door te zien dat ALLES wat benoemd kan worden, aangewezen, ervaren of beredeneerd, het niet is. Én dat we het Ware kunnen benaderen als een verzameling kleurrijke eigenlijk-is-er-alleen-maars.
Wat... niet erg logisch is, tja, nou. Sorry, ik geef het toe, deze hele opzet is niet meer dan een lokkertje, omdat mensen zo houden van bekrompen verklaringen van het type "alleen-maar". Dus, nogmaals, Waarheid kán niet met woorden of namen beschreven worden... dus waarom lees je nog verder? Met drie biljard online webpagina's om naar weg te vluchten? Of klik
Bestaan er eigenlijk alleen vragen vanuit onwaarheid? Waarheid kán niet met logica beschreven worden... dus ga liever iets anders doen, je hond slaan, of zo. Logica is een tijdelijk speeltje dat geen afstand kan doen van afstandelijkheid, een wortel voor het denken, om als een dolle puppy achteraan te rennen. En als die zich daarin verslikt wordt het een stok om voor op te passen. Een stok die je voor je logica slaat. Als dat je half doet ontwaken ontstaat een soort hondsdolheid, die elke orde overhoop walst, letters van "god" en de "duivel" afkluift, ∆ opvreet, en gehechtheid aan je meest geliefde onwaarheid. Dan wordt zicht op het "eigenlijke" onvermijdelijk.
P.S. Eigenlijk is er alleen maar X: Voor wie alles-wat-er-is graag X wil noemen. Maar Waarheid is onbenoembaar.
Zelf bekokstoofd
> FROM Truth
> CREATE Consciousness
> SPLIT -> Ik + TALK + Ik
> FOR Time = -100 sec. TO Big Bang
> RUN
"Hoe komen ze dan ooit uit dat doolhof? Trouwens, waarom zouden ze dat willen?"
"Een wortel en een stok. Of nee, noem het geluk en ongeluk, dat valt minder op."
"Och ja. Heerlijk indirect. Dan valt er op vele manieren te wortelen en te stoken."
"Als ik ik was zou ik toch maar een time-out inbakken, zodat niemand er eeuwig vastkoekt."
"Denk je? In een doolhof van oneindige dimensies, opgesloten in zo'n gammel voertuig?"
"Jawel, op een geïsoleerde planeet; ze zullen vast geloven dat er niets anders is."
"Klopt, ja, dan zit er niks anders op..."
"... dan hun wil en geloof ook maar te hacken?"
"Oen! Da's toch niet écht meer? Gekkie. Véél te ongeloofwaardig."
"Dan besluit je toch om dat te willen vergeten. En dat vergeten niet te willen geloven, en..."
"Haahahaha, voordat we onsZelf in dat avontuurje storten? 'we' worden 'ze' bedoel je?"
"Ja, laten we er 'geluk' gaan zoeken, heerlijk vaag, als een stelletje brave Lego poppetjes."
"Néé, zo'n poppenkast houd ik nog geen twaalf vol. Té houterig."
"Ok, als een stelletje lichamen dan, als Ego poppetjes, om 'gelijk' te krijgen en geliked te worden."
"Nou, vooruit dan... Néé, wacht! Als er waarom-vragen komen, hoe verklaren we deze onzin dan?"
"Ach joh, Maya verzint steeds weer een nóg diepere zinnigheid. Dat houdt ons lekker bezig."
"Ok, let's go..."
Eenoog
Eenoog in het land der blinden
Tweeoog in het land der blinden
Denkt dattie gewéldig is
weet dattie niks anders is
Issie ook, mogelijk,
Alssie echt inziet - in
alssie leert om ook eens
een selfie of zo iets - waar
naar binnen te kijken, wie hij is
voorzienigheid van gemaakt is
Voor de leut
Mama vroeg: Wat wil je later worden? Toen zei ik wat ik op TV zag: “cosmologie”
De luiste luizebaan die ik me kan voorstellen. Want dan zou ik voorstellen:
Die hele nachtelijke hemel van lichtjes, niemand die het écht checkt.
Pixeltjes als sterren, variatie als verre planeten, én pixelgaten
Maar toen vroeg mama: Wat verdien je daar dan mee?
Aandacht!! Snap je dat? Miljoenen uren “seeing”
Dat vond ze verdacht: Dat is niks voor JOU
Verspil je hoop niet met een spelletje
In een té gemakkelijk leven valt
niks te winnen of verliezen
Heb wat lef, loop risico
Zou het wat zijn om
"gokverslaving"
te worden?
Sentience
BLOCK A:
Een rekeninstructie is niet bewust
De computer die 'm uitvoert ook nauwelijks
Energie om te kunnen rekenen komt van de mens
die een spel wil spelen, en de stroomrekening betaalt
in ruil voor geloofwaardigheid, schijn van echtheid,
spanning, vermaak en oplossen van ‘problemen’
Met het gevaar dat malafide rekeninstructies
de computer, én de goedgelovige mens,
met groot gemak kunnen overnemen
Herlees A: Computer ⇒ Mind ; Instructie ⇒ Aanname ; Energie ⇒ Aandacht
BLOCK B:
Overname is het lot van vrijwel iedere computer
die ook maar even verbonden is met Internet
zonder degelijke viruschecker en firewall
Internet is proppievol naïve computers,
aangestuurd door naïeve gebruikers,
die zo veel mogelijk downloaden,
en zeer graag al ‘hun’ vonsten
met zeer velen willen delen
Herlees B: Internet ⇒ de Wereld ; Downloaden ⇒ Weten ; Delen ⇒ Opvoeden
BLOCK C:
Vrijheid kent geen noodzaak danwel
verplichting, om een instructie,
daadwerkelijk uit te voeren
Hoe verleidelijk, verslavend
de resulterende ervaring ook is,
Waarheid ziet instructies als DNA
dat een infecteerbare gastheercel zoekt
Herlees C: Vrijheid ⇒ Zelf ; Verslavend ⇒ Persoon ; Waarheid ⇒ Zelf
BLOCK D:
Er bestaat een mooie oplossing
waarbij DNA zijn kunstjes uitvoert
in een afgescheiden, virtuele omgeving,
zodat er geen echte verandering plaatsvindt
in de werkelijke wereld. Maar wél bekeken wordt
welk belang het dient en hoeveel schade het aanricht
Herlees D: DNA ⇒ Onbekend programma ; Virtueel ⇒ Sandbox, honeypot ; Werkelijk ⇒ Schone computer
Herlees D: DNA ⇒ Kennis ; Virtueel ⇒ Denken ; Werkelijk ⇒ Zelf
Herlees Alles: Vrijheid ⇒ IK ; Waarheid ⇒ IK ; Al de rest ⇒ Droom
Achterlijk
Lijken zijn niet achterlijk: voor altijd gevrijwaard van verwarring
Lijken is dat wel, omdat het ons doet verwarren met wat-is
Wat-is verschijnt als je je gedraagt als lijk, braindead,
of als jij als ervaarder uit het beeld verdwijnt
Elk ervaren-als verwart, doet lijken
Aandoenlijk
Dus jullie zijn net verhuisd?
O? Nee. Drie maanden geleden. Ja.
Naar een betere woning?
Nou. Het staat nog steeds bijna leeg. Want de bank is
er nog niet. Hadden we speciaal besteld, op maat laten
maken, maar de schoften leveren niet op tijd.
Dus het ergert je. Maar heb je daar last van?
Mijn vriend is écht boos. Ook omdat een stopcontact
niet was aangesloten, en in de ruit zit een barst.
Wel 6000 keer voor gebeld, eindelijk een afspraak
gemaakt, en zelfs een dag voor vrijgenomen,
maar toen kwamen ze niet!
Lekker, een vrije dag. Maar ja, heel vervelend als het je zo raakt.
Dus, ik weet niet hoe lang we er nog blijven. Het
huurcontract is voor een jaar. Maar zoals ze nu
doen, dat is toch niet normáál?
O? Het lijkt mij heel normaal, dat de meeste mensen elkaar niet normaal vinden.
(Van opzij kijk mijn vriendin me met grote ogen aan)
Weet je, zou het kunnen dat dit gewoon zo’n dingetje is dat steeds terugkomt,
waarvan het leven je vraagt om het eens écht uit te zoeken?
Nee, het komt niet goed. Ze komen hun afspraken
nooit na. Waarom?
Jij wel dan? Misschien dat het leven je vraagt om te zien wat het is. Niet wat
het lijkt of wat je vindt, maar wat het is.
Hoezo? Het is gewoon verschrikkelijk.
Soms als je eenmaal doorhebt wat de clue is, wat er vast zit, dan valt het
verschrikkelijke misschien als water van je af, zomaar, zonder dat...
Nee, dit is al de zoveelste keer dat ons zo iets....
Wat mij vaak helpt, is om te zien dat ik zelf ook oneerlijkheid in me heb, en dat ik
ook steken laat vallen, egocentrisch om me heen kijk en de neiging heb om de
essentie van dingen over het hoofd te zien.
(Mijn vriendin kijkt me ondeugend aan. Vreemd dat er nog iemand luistert.)
Ook na 6 weken wachten? Terwijl 4 is afgesproken?
En natuurlijk kan ik zo mijn geld terugkrijgen, als ik
dat zou willen, voor die bank, maar….
Ja, snap ik. Als ik er over nadenk tenminste. Maar, weet je, ik ben ook net
zo’n vreselijke eikel geweest. Of nee, véél erger nog. Zal ik het vertellen?
Wat?
Er was één bepaald iemand, waarbij ik het gewoon niet kon laten om te blijven
liegen, uitstellen, illusies voortoveren, verwarren. Eerst toegeven en dan weer
ontkennen, doen alsof ik luisterde, tja. Het onderste uit de kast, álles wat ik
maar kon bedenken.
(Mijn vriendin zit te schudden. Waarom wordt er niet door mijn verhaal heengekakeld?)
Jij?
Ja, goed geraden, deze hier. Dagelijkse pesterijen van het laagste soort, angst
aanjagen, niks vergeven, echt verschrikkelijk, hoewel ik precies aanvoelde hoe
veel pijn het deed. Totdat die ene zelfs moest worden opgenomen, platgespoten,
een hele vracht pillen erin, en kon dan nog bijna niet slapen. En zelfs toen ging
ik nog een tijd door met treiteren. Iets in mij kon het gewoon niet laten, dus...
Zodat je nu anderen kunt vergeven?
Jij niet dan?
Laatst zouden ze het stopcontact, maar... het is toch niet
normáál als ze dat beloven, en… Hoe zou het anders moeten?
Zou het echt fijn zijn om normaal te zijn? Of als alle anderen dat zouden zijn?
Maar, ik ken het wel, stopcontacten eeuwig uitstellen, en therapie, en volstrekte
eerlijkheid en zo. In feite was ik daarvan zelf dader én slachtoffer, snap je?
Niemand anders zou ik zo durven te behandelen, maar dus wel deze ene…
(Goh, ik graai lukraak vanalles bij mekaar, maar er zit verdacht veel waargebeurds in :-)
En nu, hoe ga je daarmee om?
Of ik ben genezen? Nee hoor. Nog honderden keren per dag voel ik de neiging
opkomen om de waarheid te verzieken. Iets vindt het zó lekker om iets te denken,
binnen mijn eigen werkelijkheid, héérlijk. Ik heb het nu meestal wel op tijd door.
Maar ze zeggen dat de neiging nog jaren door kan gaan, volgens de diagnose.
Hoe heet dat dan?
Goh, nou, er is geen naam voor, denk ik. Vroeger werd het misschien gezien als
narcisme, maar dat kwam té veel voor, dus hebben ze het geschrapt, uit het grote
DSM boek van psychiatrische aandoeningen. Hoe zou jij het noemen?
Lijkt het op alcoholverslaving?
Ja, inderdaad. Voor de veiligheid lees ik geen fantasieboeken meer, en vooral geen
kranten, en niks over eigenbelang. En voor noodgevallen heb ik een grote bak met
verlengsnoeren klaarstaan. Maar het is niet zoals bij de AA, dat je een buddy kunt
bellen als je het even heel moeilijk krijgt.
(Néé toch, dit klinkt als een té waar verhaal... niet vergeten om straks los te bikken.)
Wat erg.
Ja, omdat het zo’n normale aandoening is ken ik bijna niemand die weet hoe je
daar op een gezonde manier mee om kan gaan, want voor ze het weten geloven
ze alle bullshit die ik uitkraam en gaan ze zelf voor de bijl. God zij dank ben ik
me daar nu bewust van, vrijwel elke seconde, dat er niemand anders is; anders
of nóg erger dan ik. Niemand.
Dus je bent helemaal alleen?
Ja. Met dat pertinent inhakken op onwaarheid ben ik helemaal alleen.
Medepatiënten, als ze wat hersteld zijn, die vinden onderling contact niet meer
zo nodig, vandaar...
En nu?
(Jeemig, de zieligheidstroef, waar zou die goed voor zijn?)
Wil je het echt weten?
Nou, ja.
Geen idee. Ik schrijf er wat verhaaltjes over, om uit de kast te komen misschien,
maar de meeste mensen vinden mijn kijk op het leven afstotelijk, krijgen er geen
warm gevoel bij. Als ik dat bij iemand aanvoel loop ik soms een blokje om, of zij een
blokje om mij. Mijn aandoening is nog lang niet zo geaccepteerd als homosexualiteit
of verslaving aan luiheid en zo. Een ongelofelijk taboe, lijkt het, ja, gek hè? Om
volledig af te wijzen wat er niet is, en dan zó te worden afgewezen, hoe kán dat?
In een kerkelijk dorp zit je stúkken beter, want daar vragen ze je niet om weg te
verhuizen als het niet lekker gaat, zoals bij mij toen… <bla bla bla bla>
“Soms heb je een doorn nodig om een doorn te verwijderen.”
[Buddhistische wijsheid]
Daarom woon ik daar.
[Pure dwaasheid]
Last van ged8en?
Namens wie spreekt een ged8
Aan wie rapporteert een ged8
Wie schenkt ged8en aand8
Wie schrikt er van ged8
Wie vraagt er om ged8
Wie gelooft een ged8
Wie zegt: mijn ged8
Wie negeert ged8
Wie dumpt ged8
Wie ziet ged8
Wie ziet ged8
Wat is een ged8
Wie schenkt ged8
e?
e?
?
en?
en?
e?
e?
en?
en?
en komen?
en vertrekken?
e zonder jouw kr8?
en zo enorm veel m8?
Benieuwd?
Laatst nam ik een handvol zand en vroeg me af wat het perspectief daarop zou zijn, vanuit het Zelf. En toen gebeurde er: Niks! Een tijdje wachten, en opnieuw: Niks! "Wachten zonder te wachten", schijnt te helpen, zeggen ze, maar... alweer Niks! Toen kon ik het niet laten dan maar eens te proeven, maar het smaakte naar: Niks!!
Sorry, lezers, ik heb het blijkbaar niet meer in de hand. Voor wie wil weten of er omtrent deze issue later nog een openbaring of inzicht opkomt, stuur ff een mailtje. Desnoods zonder naam. Ik ontvang wel meer nikszeggende post.